خانواده‌های معلمین و کارگران زندانی در تاریخ هفتم تیر نامه سرگشاده ای منتشر کردند تحت عنوان “به این نمایش بی شرمانه پایان دهید!” خانواده‌های جعفر ابراهیمی، آنیشا اسداللهی، رسول بداقی، محمد حبیبی، حسن سعیدی، رضا شهابی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، کیوان مهتدی، مسعود نیکخواه که این نامه را امضا کرده اند روحیه ای رزمنده و بصیرتی سیاسی را به نمایش گذاشتند که قابل درس آموزی است. آنها که ملاقاتشان با پاره های تن و اعضای خانواده هایشان ممنوع شده، ضمن اشاره به شیوه دستگیری عزیزانشان و مقاومت دو ماهه آنها نوشته اند:
” در کجای دنیا چند معلم و کارگر زحمتکش و خوشنام را که هیچ جنایتی نکرده‌اند، در خیابان جوانان مردم را با گلوله نکشته‌اند، حق دیگران از زندگی را ندزیده‌اند، اختلاس نکرده‌اند، مال مردم را نخورده‌اند، سرمایه‌های عمومی را بالا نکشیده‌اند و خانه مردم را روی سرشان ویران نکرده‌اند، اینگونه آزار می‌دهند؟”
نامه مذکور به بازداشت شدگانی اشاره دارد که شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در بیانیه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ خود در موردشان نوشت:
“اخیراً وزارت اطلاعات پس از دستگیری چند نفر از خوشنام‌ترین و با سابقه‌دارترین کنشگران صنفی، ابتدا در سناریویی مضحک آنان و شورای هماهنگی را مرتبط با دستگیری دو نفر از اتباع فرانسوی (خانم سیسیل کوهلر معلم و عضو اتحادیه معلمان فرانسه و همسرش آقای ژاک پاری معلم مقطع ابتدایی) جلوه داد که در پی ایجاد آشوب در ایران از طریق کنشگران صنفی بوده‌اند، و اصلاً از خود نپرسیده‌اند که اگر معلمان در پی ایجاد آشوب بوده‌اند، چرا در بیست سال گذشته، به مسالمت‌آمیزترین شکل اعتراض کرده‌اند.”
این سناریوی نخ نما، که روزگاری برای جمهوری اسلامی علیه انقلابیون و مخالفین کارائی داشت، امروز درماندگی رژیم در مقابله با اعتراضات در میان مردم را بیشتر نمایان میسازد. پس پرسیدنی است چرا پس از دو ماه مقاومت قهرمانانه فرزندان رشید مردم در برابر جلادترین و رذل ترین بازجوها، سران رژیم هنوز روی سناریوی نخ نمای خود پای می فشارند؟ زیرا رژیم گذشته از اهداف ارتجاعی دیپلماتیکش میخواهد به عوامل اصلی سرکوب بقبولاند که مبارزات کارگران، معلمین و بازنشستگان ریشه در توطئه های خارجی دارد.
اما اینگونه سناریو سازیهای ساده‌لوحانه کسی را نمی فریبد. مبارزات کارگران و توده مردم و صفوف دشمن را نیز آشفته کرده است. رمضان شریف، سخنگو و مسئول روابط عمومی کل سپاه پاسداران روز پنجشنبه ۲ تیرماه اعلام کرد که سرلشکر پاسدار حسین سلامی، فرمانده کل سپاه پاسداران با صدور حکمی حسین طائب را از مقام ریاست سازمان اطلاعات سپاه برکنار و سرتیپ پاسدار محمد کاظمی را به سمت “رئیس سازمان اطلاعات سپاه” منصوب کرده است. طائب سرجلادی است از سال ۱۳۸۷ به عنوان جانشین فرمانده بسیج سپاه پاسداران نقشی جدی در سرکوب جنبش اعتراضی پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ داشت. در دوران ریاست حسین طائب بر سازمان اطلاعات سپاه، هزاران نفر از فعالان سیاسی و مدنی، حقوقدانان، فعالان حقوق بشری، محیط زیستی، هنری، کارگری و صنفی و سندیکایی و کاربران فعال در شبکه‌های اجتماعی با سناریو سازی های جعلی تحت پیگرد و شکنجه قرار گرفتند و با شکایت‌های این سازمان به زندان‌های طولانی مدت محکوم شدند. همین امر او را محبوب علی خامنه ای و فرزندش مجتبی، کرد. خامنه ای در این بلبشو با صدور حکمی سرتیپ محمد خادمی را به ریاست سازمان اطلاعات سپاه گمارد و پس از چند روز شخص منصوب سلامی را برکنار کرد و به این ترتیب تعمیق تفرقه در میان سران را به نمایش گذاشت.
مبارزات و اعتراضات برای تحقق مطالبات صنفی که در راس آنها افزایش دستمزد قرار دارد و مطالبات سیاسی که خواست آزادی زندانیان سیاسی در راس آنها قرار دارد، فضای جامعه را تحت تاثیر قرار داده است. در حال حاضر شجاعت در میان کارگران و مردم اجتماعی و همگانی شده است. این شجاعت به اضافه بهبود سازماندهی در میان کارگران مبارز، پیدایش رهبرانی مجرب و ارتقای آگاهی طبقاتی موجب اعتلای جنبش کارگری و آزادیخواهانه گردیده است. نامه خانواده های معلمین و کارگران بازداشت شده از این روحیه تاثیر گرفته و بر آن تاثیر میگذارد. آنها با اعتماد به نفس نوشته اند:
“ما به عنوان اعضای خانواده بازداشت شدگان اخیر، خواستار توقف فوری پرونده‌سازی‌های دروغین علیه عزیزانمان و پایان یافتن بازجویی‌های مکرر و موهن و تهدیدآمیز آنها هستیم. هیچ توجیهی برای تداوم بازداشت آنها وجود ندارد. تهدیدها و توهین‌های مقامات زندان و بازجوها در برخورد با بازداشتی‌ها و اعضای خانواده‌شان، مصداق بارز آزار و شکنجه است و باید فوراً خاتمه بیابد. از تمام همکاران و همراهان و نهادهای مدافع حقوق کارگران و معلمان در ایران و جهان تقاضا داریم تا ضمن دفاع از حقوق اولیه و ابتدایی این عزیزان، از مقامات جمهوری اسلامی و مسئولان قضایی بخواهند تا فوراً آنان را آزاد کنند و بیش از این آنها و ما را عذاب ندهند. از رسانه‌های جمعی نیز درخواست داریم که دادخواهی و مطالبهٔ ما خانواده‌های کارگران و معلمان بازداشتی را بدون معذوریت انعکاس دهند.”
مقاومت های داخل زندان و خارج از آن تا هم اکنون سناریوهای توطئه گرانه رژیم را با شکست مواجه کرده است. میتوان امیدوار بود که مردم به زودی شاهد آزادی شکوهمند فعالان کارگری معتبر و خوشنام فرانسوی خانم سیسیل کوهلر، همسرش ژاک پاری، و فعالان کارگری و معلمین دربند و همه زندانیان سیاسی باشند.