روز کارگر در بیشتر کشورهای جهان از طریق راه پیمائی ها و گردهمائی های باشکوه برگزار گردید. افزایش دستمزد، توقف نسل کشی ارتش اسرائیل در غزه،شعار مشترک بیشتر آکسیونهای روز جهانی کارگر بود. اما در هر کشور و ایالتی خواست های ویژه ای نیز به میان آمد. در آمریکا تظاهر کنندگان، عملیات سبعانه پلیس علیه جنبش زدن اردوگاه همبستگی با مردم غزه توسط دانشجویان را محکوم کردند.آنها توقف کمک های مالی و تسلیحاتی دولت و کلان سرمایه داران آمریکا به اسرائیل رامورد تاکید قرار دادند. راه پیمایان افزایش دستمزد و حقوق ها، مبارزه با گرانی و دفاع از حقوق کارگران مهاجر با شعار “شهروندی حق همه است” را نیز برجسته کردند. در لس آنجلس کارگران و هنرمندان هالیوود شعارهای “قرمز بپوشید!”، “قدرت به دست کارگران” و “کنترل اجتماعی بر اعمال پلیس” را بر پلاکارد ها نوشتند. این شعار ها علیه مک کارتی های مرتجع معاصر بود که خواهان سرکوب کارگران فکری و خلاقی هستند که با ابر شرکت های تکنولوژی درافتاده و از حقوق خود و کارگران دفاع میکنند. آنها همچنین مطالبات دستمزد بهتر، مسکن برای همه، شهروندی حق همه است، پایان دادن به تمام جنگ ها و آموزش سراسری و رایگان برای همه را پیش کشیدند.
در اوکلاهما باراندازان که 4 ماه پیش خواهان پایان یافتن کمک های مالی و تسلیحاتی کابینه بایدن به اسرائیل شده و از بار کردن محموله های نظامی به اسرائیل خودداری کرده بودند در روز جهانی کارگر دوباره و با همان شعارها بندر را بستند. آنها نیز علیه گرانی و سقوط سطح زندگی کارگران و علیه نابرابری مالی کوه آسا بین سرمایه داران و کارگران شعار داده و خواهان بهبود سطح زندگی و شرایط کارگران شدند.
تظاهر کنندگان در شیکاگو ضمن تکرار شعارهای عمومی جنبش کارگری یاد کارگران و رهبران کارگری جانباخته در قتل عام توطئه آمیزهی مارکت در 1886 توسط پلیس را گرامی داشتند.
در کالیفرنیا تظاهر کنندگان به طرف محل “اردوگاه همبستگی با مردم غزه” در دانشگاه جنوبی کالیفرنیا راه پیمائی کرده و از دانشجویان حمایت کردند. در سیاتل روی بنر راه پیمایان نوشته شده بود: “در غزه نسل کشی میکنند همانطور که بومیان آمریکا را کشتار عام کردند؛ همانطور که کارگران را در کارگاههای فاقد تجهیزات ایمنی می کشند.” روی بنر دیگری نوشته شده بود: “بیمه بیکاری برای کارگران مهاجری که هنوز به آنها اقامت رسمی داده نشده است.”
در پاریس و نانت در غرب فرانسه درگیری با پلیس رخ داد. تظاهر کنندگان روی بنری نوشته بودند “ماکرون با تمام قلبم از تو بیزارم.” آنها پرچم المپیک را به آتش کشیدند.گفتنی است که سه ماه دیگر بازی های تابستانی المپیک در این کشور برگزار میشود. این بازی ها که برای هتلداران و بعضی از کسبه سودآور هستند موجب گرانی شدید برای کارگران و سایر مردم میشوند.
در گردهمائی های اول مه در آلمان شعار از “ثروتمندان مالیات بگیرید”مورد توجه بود. در تظاهرات های شهرهای بریتانیا حمله به حقوق دموکراتیک کارگران، مبارزه با فقر و بویژه فقر کودکان و افزایش دستمزد و توقف کمک به دولت اسرائیل در کشتار جمعی مردم فلسطین از مطالبات برجسته بودند.
در کشورهای آسیائی تظاهر کنندگان خواهان توقف خصوصی سازی، افزایش دستمزد ها، توقف تغییرات قانون کار به نفع صاحبان سرمایه و توقف نسل کشی اسرائیل در غزه بودند.
در ایران پلیس جمهوری اسلامی با توحش تمام بویژه در کردستانِ از سازمان دادن مراسم مستقل روز جهانی کارگر به طور علنی توسط فعالین کارگری در داخل شهرها جلوگیری کرد.به همین جهت مراسمهایی در خارج شهرها از جمله در شهرهای بانه ، بوکان،سقز و یا به شیوه مخفی برگزار شدند. اما علیرغم این فشارها کارگران پیشرو در شهرک صنعتی شماره ۱ سنندج، و در شهرکامیاران مراسم های روز جهانی کارگر را برگزار کردند.
در خارج کردستان نیز کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در محل شرکت و بازنشستگان کرمانشاه در مقابل اداره کار و تعاون استان کرمانشاه، مراسم روز جهانی کارگر برگزار کردند.سخنران مراسم هفت تپه، ابراهیم عباسی، از کارگران فعال و سرشناس هفت تپه، بود که ضمن بیان مشکلات کارگرانِ این واحد تولیدی و حمایت از اعتصاب کارگران کاغذ پارس در شهر شوش، دو خواست مهم کارگران هفت تپه را مطرح کرد که اولی بازگشت اسماعیل بخشی به کار و دومی انتقال کامل شرکت به طرح توسعه نیشکر هفت تپه بود. سخنران مراسم دوم نیز فراستی، از بازنشستگان کرمانشاه، بود که علاوه بر اشاره به مصائب و مشکلات زندگی بازنشستگان خواهان آزادی توماج صالحی شد. در پایان این مراسم، قطع‌نامه بازنشستگان کرمانشاه قرائت شد.