روز سه شنبه 21 تیرماه از جانب جمهوری اسلامی روز «عفاف و حجاب» نامگذاری شده بود. این روز قرار بود که به نماد سرسپردگی زنان ایران به طرح ارتجاعی و ضد مردمی «عفاف و حجاب» تبدیل شود. اما به همت زنان آزاده در ایران به عکس خود تبدیل شد. بخشهای وسیعی از زنان ایران در این روز به کارزار «حجاب بی حجاب» و «نه به حجاب اجباری» پیوستند. آنها در مکانهای عمومی، حجاب از سر برداشتند تا مخالفت علنی خود با حجاب اجباری را اعلام کنند.
در روز باصطلاح «ملی حجاب و عفاف» در حالیکه نیروهای امنیتی رژیم حضور خود را در خیابانها و مکانهای عمومی چند برابر کرده بودند، زنان آزاده با وجود اینکه در معرض خطر دستگیری و اذیت و آزار قرار داشتند، بی اعتنا به تهدیدهای مکرر، چشم در چشم دشمن، آشکارا حجاب از سر برداشتند. موجی از فیلم و تصویر زنانِ بدون حجاب در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد. این تصویرها نشان از سرپیچی شجاعانه زنان در برابر قانون ارتجاعی حجاب اجباری دارند.
43 سال است که بیش از بیست و پنج دستگاه حکومت اسلامی با صرف میلیاردها دلار از صدا و سیما تا سیستم قضایی و زندان‌ها، از نهادهای مذهبی تا نیم میلیون آخوند، طلبه، کارشناس و مبلغ مذهبی، از ارگان‌های نظامی و امنیتی تا سیستم آموزشی، از نماز جمعه و حوزه های مذهبی تا گشت ارشاد، از اراذل و اوباش اسلامی تا سینما و هنر حکومتی، تلاش می کنند زنان را به جنس دوم، به صغیر و توسری خور تبدیل نمایند. آنها امروز ناباورانه و هراسان شاهد شکست فاحش بیش از چهل و سه سال تلاش بی ثمر خود هستند.
چهل و سه سال تبلیغات مذهبی_حکومتی تلاش کرد پدران، برادران و شوهران را علیه زنان تحریک کنند، اما امروز مردان بسیاری از دختران، خواهران، مادران و همسران خود دفاع می کنند و ما شاهد آتش زدن سَمبولیک روسری، پرت کردن و به زمین کوبیدن شال گردنها و آشفته کردن موی زنان در خیابانها، ماشین ها، مراکز خرید و اماکن عمومی هستیم.
رژیم و فرماندهان درمانده آن دنبال پیدا کردن سرنخهای این اعتراضات عمومی هستند و ساده لوحانه می خواهند نارضایتی زنان از ستم و تحقیر را به خارجیان، به رسانه های مجازی و یا برون مرزی، به تهاجم فرهنگی غرب و غیره ربط بدهند. زنان ایران از حجاب و پوشش اجباری در این گرمای سوزان متنفر هستند و طبق معمول حاکمانِ کودنِ اسلامی از درک این پدیده اولیه، اجتماعی و انسانی ناتوان بوده و زندان، فرستادن پیامک تهدید آمیز، تهدیدِ اخراج از کار و محروم کردن از خدمات اجتماعی را تنها راه حل می دانند.
گستردگی جغرافیاییِ اعتراضات به حجاب اجباری، حضور مادران و مادربزرگان با موهای سفید در جمع ناراضیان به حجاب اجباری، حتی حضور زنانِ خانوادهِ قربانیانِ جنگ ایران و عراق و حمایت بخشهای وسیعی از مردانِ برابری طلب و آزاد اندیش، امکان سرکوب و دستگیری‌های گسترده را به حاکمان مرتجع و مستبد نمی دهد.
شاید در جهان امروز و حتی در میان همه کشورهای مسلمان‌نشین تنها داعشِ شیعه در ایران و داعش سنی در افغانستان هستند که با داغ و درفش می خواهند چادر و حجاب بر سر زنان بکنند. آخوند “عباس محمدحسنی” رییس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش گفته است: «اگر حجاب و عفاف به‌عنوان خاکریز اول مقابله با جنگِ نرم دشمن از دست برود، خاکریزهای دیگرمان را نیز از دست خواهیم داد.»
اما این بربریت و وحشی گری که خاکریز و سنگر آنها است در مقابل پیشروی زنان تاب مقاومت نخواهد داشت. برای درهم شکستن این خاکریز، مردان آزادیخواه و برابری طلب با زنان ستمدیده همقدم هستند.
لغو حجاب اسلامی، گام اول در مسیر تحقق آزادی‌های بیشتر و گسترده تر است. شجاعت و جسارت زنان اکنون به یک پدیده اجتماعی تبدیل شده است. زنانِ جسور و مبارز، دوش به دوش کارگران و زحمتکشان پیشرو، پیشقراولان سرنگونی حکومت اسلامی و بنیاد نهادن جامعه انسانی و آزاد هستند. جامعه ای که در آن آزادی هر فرد شرط تحقق آزادی همگان است. جامعه ای آزاد و برابر و مرفه که در آن برابری زنان با مردان در همه حوزه های زندگی و کار تامین و تضمین می گردد.