فراخوان به اعتصاب عمومی روزهای ۱۴و ۱۵و ۱۶، پاسخ قدرتمندی در سراسر ایران گرفته است. این اعتصاب هم اکنون در جریان است و نشان از آن دارد که اعتصابات متناوب، پی در پی، روبه رشد و فلج کننده تا سرنگونی جمهوری اسلامی ادامه خواهند داشت.
سه ماه مبارزه و مخالفت متحدانه مردم با جمهوری اسلامی حاکمان و خادمان حکومت را با تناقضات و آشفتگی های سیاسی، روحی و مدیریتی روبرو کرده است. حکومتی که دروغ‌های خودساخته را باور کرده بود، خود را چندمین قدرت جهانی می نامید، به موشک و پهباد دلخوش بود و مخفیانه برای اتمی شدن کار می‌کرد، ناگهان در مقابل مردم معترض، خود را درمانده و منزوی دید.
هر روزی که دامنه اعتراضات سکون نسبی می‌کند، فرماندهان نظامی، مقامات امنیتی و حکومتی، امان جمعه و دستگاه تبلیغاتی رژیم از شکست معترضین و پیروزی دستگاه سرکوب صحبت می کنند . با شعله ور شدن و گسترده تر شدن اعتصابات و اعتراضات مردمی، هراسان و پریشانگو از توطئه خارجی، جنگ ترکیبی و ترد قوانین و فرامین مذهبی از سوی مردم و بویژه جوانان سخن میگویند .
گاهی اصلاح طلبان حکومتیِ تحقیر شده از جانب حکومت و ترد شده از سوی مردم را دعوت می کنند چاره ای برای این وضعیت بحرانی بیابند . چند ساعت بعد وعده سرکوب شدید و سریع اعتراضات را پخش می کنند.
روزی از برچیدن گشت بدنام ارشاد حرف می زنند و چند ساعت بعد دستپاچه از تقویت و تجهیز بیشتر برای تحمیل حجاب اجباری خبر می‌دهند. در ظاهر هیئتی از نمایندگان حاکمیت را برای دلجویی از مردم بلوچستان می فرستند و در همان زمان صفوف تظاهرات آرام مردمی را به رگبار گلوله می بنددند.
حکومتی که مدعی بود بعد از چهارده قرن اولین قدرت شیعه را شکل داده و برای سده های آینده نقشه داشت، اینک نمی تواند ماندگاری خود را در چند ماه آینده به نیروهای مزدور و سرکوبگر خود را هم بقبولاند. ارکان و رهبری جمهوری اسلامی آنچنان ضربه سنگینی خورده است که جز کشتار بیشتر، جز جنایات سهمناک در زندان‌ها، غیر از موشک باران و حملات نظامی به مردم و احزاب کردستان راه و چاره ای در مقابل خود نمی بیند.
همه شواهد و گزارشات موجود، حتی محتویات بولتن های حکومتی که اخیراً پخش شده اند حاکی از سردرگمی، بی تصمیمی، ناتوانی و عدم درک عمق ابربحران موجود هستند .
مردم معترض هیچگاه چنین شادمان با اعتماد به نفس، خوش بین و امیدوار به آینده نبوده اند. مردم در تجربه مستقیم خود دریافته اند که رژیم اسلامی ضربه پذیر و شکستنی است. قدرت مقاومت دراز مدت را در مقابل مردم متحد و مصمم ندارد. نیروهای مزدور و سرکوبگرش دچار تزلزل و نا امیدی هستند.
استمرار و گسترده تر شدن جغرافیای اعتراضات و اعتصابات، اتحاد و همبستگی بیشتر توده های کارگر و زحمتکش، شرکت پر قدرت مردم شریف و آزادیخواه کردستان، قوی تر شدن صفوف زنان و جوانان، شکست و رسوایی بیشتری را بر حکومت اسلامی تحمیل خواهند کرد. ضد و نقیض گویی های سران حکومت نشان از اضمحلال و فروپاشی این رژیم دارد .