روز جمعه ۲۰ خرداد، لایحه‌ای توسط دولت ابراهیم رئیسی برای اصلاح قانون استفاده از سلاح به مجلس ارائه شد. در صورت تصویب این لایحه، تمامی ”ماموران امنیتی” می‌توانند در مواجهه با ”راهپیمایی‌های غیرقانونی از سلاح گرم استفاده کنند. هنوز این لایحه در مجلس تصویب نشده است که روزنامه های چاپ تهران نخستین کاربرد آنرا آنهم نه در رابطه با تظاهرات باصطلاح غیر قانونی بلکه در رابطه با بد حجابی و توسط گشت ارشاد، گزارش کردند.
روزنامه شرق چاپ تهران می‌گوید ماموران گشت ارشاد در تهران به سوی “رضا مرادخانی”، بوکسور سابق تیم ملی ایران، که همراه همسرش “ماریا عارفی” و دختر یازده ماهه‌شان برای قدم زنی به پارک رفته بودند، ابتدا اسپری فلفل زدند و سپس دست به اسلحه بردند و به پا و شکم وی شلیک کردند. در زمانی که ماموران اسپری فلفل به سوی آقای مرادخانی می‌پاشیدند این اسپری به خانم عارفی و کودک یازده ماهه آنها هم خورده است. بر اساس این گزارش، پاشیدن اسپری فلفل باعث به زمین افتاد بوکسور سابق تیم ملی شده و همزمان ماموران گشت ارشاد شروع به تیراندازی هوایی کردند و سپس به طور مستقیم به سوی آقای مرادخانی گلوله شلیک کردند.
روزنامه شرق بر اساس اظهارات این زوج و یک شاهد عینی که در زمان تیراندازی در پارک پردیسان تهران حضور داشته می‌گوید ماموری که با سلاح بود به سوی مردم هم رفت و ضمن تلاش برای متفرق کردن آنها به دنبال ایجاد مانع برای تصویربرداری بودند و موبایل شماری از افراد را گرفتند و فیلم های آن را پاک کردند. آقای مرادخانی سال‌ها بوکسور تیم ملی ایران بوده است و مدال‌های آسیایی و جهانی متعددی گرفته و در تیم فنرباغچه ترکیه هم عضویت داشته است.
این زوج به روزنامه شرق گفته‌اند که ماموران لباس شخصی آنها را تهدید کرده‌اند که اگر فیلمی از واقعه از سوی آنها منتشر شود «برایشان بد می شود.»
گشت ارشاد به عنوان بخشی از نیروی انتظامی جمهوری اسلامی که نام آن اخیراً به فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی تغییر کرده، وظیفه خود را کنترل پوشش زنان و مردان و اعمال حجاب اجباری عنوان می کند.
حکومت اسلامی ایران چون بسیاری از نظامهای مستبد و سرکوبگر بخش اصلی بودجه کشور را صرف دستگاه سرکوب نموده و ماشین سرکوب رژیم اسلامی علاوه بر نیروهای نظامی و امنیتی، قوه قضائیه و دادگاه، صدها زندان رسانه ها و مراکز و نهادهای مذهبی، حتی ورزش و سینما و تلویزیون را در خدمت سرکوب مردم قرار داده است.در این رابطه 17 دستگاه امنیتی و جاسوسی، بیش از یک میلیون نیروهای سپاه و ارتش و نهادهای وابسته به سپاه، یک ارتش سیصد هزار نفری از طلاب و آخوندها، صدا و سیما و دهها بنگاه خبری و نشریه و روزنامه وابسته به سپاه، سینمای اسلامی و حکومتی و حتی شهرداری ها به خدمت گرفته می شوند.
دستگاه سرکوب حکومت اسلامی علاوه بر ارگان‌های متعارف دولتی از قبیل دادگاه، زندان، ارتش، پلیس، سپاه و بسیج، نهادهای امنیتی، از جریانات مافیایی و قاچاقچی مواد مخدر، باندهای تروریستی و اسلامی، مزدوران کرایه ای، اراذل و اوباش در درون و بیرون زندان برای سرکوب معترضان و به سکوت کشاندن نارضیان به حکومت اسلامی استفاده می کنند .
شبکه های امامان جمعه، هیئت های سینه زنی و نوحه خوانی، نهادهای بزرگ و کوچک مذهبی بخشی جدایی ناپذیر از همین سیستم سرکوب هستند. آنها فعالانه به تبلیغات علیه، توده های کارگر و زحمتکش و مردم مبارز مشغول اند. بعلاوه رژیم تمامی ارگان‌های اداری از شهرداری تا ترانسپورت، از آموزش و پرورش تا رسانه ها را علیه مردم بکار می گیرد. مزدوران اطلاعاتی در اداره گزینش و یا حراست منتقدین و مخالفان رژیم را شناسائی و موجبات اخراج آنها را فراهم می کنند.
اما واقعیت امیدوار کننده و هیجان انگیز این است که تمامی این ماشین سرکوب با چنین عرض و طولی و با چنین ابعادی در مقابل اعتراضات گسترده مردم می رود که ناتوان و زمینگیر گردد. کارگران، زنان، جوانان، اقلیت های ملی و مذهبی، دگر اندیشان، هنرمندان و فیلم سازان، نویسندگان و روزنامه نگاران، موزیسین ها و نقاشان در مقاومتی آشکار و پنهان با ایدئولوژی و فرهنگ اسلامی به مقابله برخاسته اند.
هیچ حکومتی در جهان در دراز مدت تنها با ابزار سرکوب نتوانسته است در قدرت باقی بماند و رژیم اسلامی هم دیر یا زود با خواست و مبارزه میلیونی توده های کارگر و زحمتکش و ستمدیده و محروم به زباله دان تاریخ سپرده خواهد شد.