پس از کاهش چشمگیر خطر ویروس کرونا (به جز در چین) امسال راهپیمایی های بزرگداشت روز جهانی کارگر در اکثر کشورها، با شکوه برگزار گردیدند. بحران جهانی سرمایه که در شکل تورم و گرانی بی سابقه خودنمایی کرده و افزایش دستمزد و محکوم کردن آتش افروزان جنگ اوکراین نظیر دولت های عضو ناتو و در راس آنها آمریکا و کابینه ولادیمیر پوتین و ضرورت پایان جنگ در میان مطالبات سراسری همه کارگران و مردم آزادیخواه برجسته بود.
اما در هر کشوری علاوه بر دو مطالبه مذکور، که همگانی بود، خواست های مشخصتری نیز در شعارها و یا بر روی پلاکاردها خودنمایی کردند. در اینجا به چند راهپیمایی و مطالبات مطرح شده در آنها اشاره میشود:
در شهرهای آلمان توقف ارسال اسلحه به اوکراین و جلوگیری از ازیاد بودجه نظامی از خواست های اعضای اتحادیه ها و نیروهای چپ ها بود. در شهرهای برلین و هامبورگ مسئله لغو مافیای مسکن و اجتماعی کردن خانه ها در میان مطالبات دیگر جلوه خاصی داشتند.
دولت فدرال در برلین 9 هزار پلیس ویژه را به صف کرده بود. آنها به شیوه ایی توطئهگرانه و با تحریک جوانان سیاه پوش به اقدامات خشونت آمیز و سپس حمله به آنها بیش از 100 نفر را دستگیر کردند.
گزارشگران در مورد فرانسه نوشتند راهپیمایی ها، که صدها هزار نفر در آنها شرکت کردند، رخسار چپ داشت. شهروندان در شهر پاریس عدم رضایت خود از انتخاب دوباره مکرون به ریاست جمهوری را نشان دادند. در آنجا نیروها و جریانات چپ خبر دادند که به صورت متحد و تحت عنوان “اتحادیه مردمی نوین” در انتخابات پارلمانی فرانسه در ۱۲ و ۱۹ ژوئن شرکت می کنند که مورد استقبال راهپیمایان قرار گرفت. رهبران اتحادیه قول دادند که در صورت کسب اکثریت آراء با شکست طرح های مکرون خواست های زیر را متحقق خواهند کرد: افزایش حداقل دستمزد به ۱۴۰۰ یورو در ماه، بازگشت به بازنشستگی در سن ۶۰ سالگی برای همه، تضمین استقلال جوانان، منجمد کردن قیمت‌ها برای نیازهای اولیه و ریشه‌کنی فقر. اجرای برنامه ریزی زیست محیطی واقعی با اعمال قانون سبز (یا قانون طلایی آب و هوا) برای پاسخ به شرایط اضطراری آب و هوا و محیط زیست از جمله دیگر برنامه ی ها اتحادیه مردمی نوین است.
در اسپانیا هنوز محدودیت های مربوط به ویروس کرونا حاکم بود و در هر راهپیمایی فقط هزار نفر حق تجمع داشتند. به همین جهت گروههای راهپیمایان جدا از هم و فراوان روز جهانی کارگر را گرامی داشتند. تظاهرکنندگان در این گروهها گذشته از دو خواست یاد شده، یعنی افزایش دستمزد و توقف جنگ اوکراین الغای قانون رسوای اصلاح قانون کار، تامین عدالت اجتماعی و پرداخت مزد مساوی برای کار مساوی بین زنان و مردان را خواستار شدند.
در ایتالیا راهپیمایان در اکثر شهرها خواستار امنیت شغلی و مبارزه با بیکاری شدند. آنها نگرانی خود از کمبود گندم و کمی نان را بیان کرده و از کابینه خواستند تا برای تامین نان و سوخت شهروندان پیش بینی های لازم را بکنند.
در یونان و در پایتخت آن آتن دهها هزار تظاهرکننده خواستار توقف ریاضت اقتصادی و عدم توجه به دستورات بانک های مرکزی در اروپا و صندوق بین المللی پول شدند.
در نیویورک کارگران و فعالان “اتحاد علیه درهم شکستن اتحادیه ها” با شعار کلیدی “توسعه سازماندهی اتحادیه ها” راهپیمایی کردند. سخنرانان ضمن تبریکِ پیروزی بخشی از کارگران ابر شرکت آمازون در سازمانیابی اتحادیه ای هشدار دادند که ابر شرکت های گوناگون تمام قوا را به کار انداخته اند تا جلوی افزایش تمایل به پیوستن کارگران به اتحادیه ها را بگیرند. آنها خواستار دادنِ حق شهروندی به کارگران مهاجر و توقف اقدامات پلیس علیه آنها شدند. طبعاً در اینجا نیز افزایش دستمزد، عدم دخالت در جنگ اوکراین و توقف آن در صدر مطالبات بودند.
در تورنتو کانادا کارگران، رهبران اتحادیه‌ها، سازمان‌های اجتماعی و نیروهای سیاسی چپ و دمکرات در چندین مکان در مرکز شهر، گرد آمدند تا مشکلات اساسی کارگران و زحمتکشان در کانادا را در روز اول ماه مه مطرح نمایند.
“پتی کوتس” رئیس فدراسیون کار “انتاریو” در سخنرانی خود گفت که در آستانه انتخابات استانی، ما می خواهیم مطمئن شویم که مسائل کارگران روی میز است.” این به معنای حداقل دستمزد ۲۰ دلاری، کار و مسکن مناسب، پرداخت حقوق هنگام مریضی و از کارافتادگی، خدمات عمومی بهتر، محیط زیست سالم و پایان دادن به نژادپرستی است.
در برزیل مراسم روز کارگر با رنگ و بوی سیاسی، رقابتی و فضای دو قطبی میان «لولا داسیلوا» رئیس‌جمهوری چپگرای پیشین و «ژائیر بولسونارو» رئیس‌جمهوری راستگرای افراطی فعلی برگزار شد.
ابطال پرونده‌های فساد علیه لولا داسیلوا سبب شده تا تداوم حضور بولسونارو در منصب ریاست جمهوری پس از انتخابات ۲۰۲۲ در هاله‌ای از تردید قرار گیرد. با افزایش محبوبیت و در صورت پیروزی احتمالی لولا داسیلوا، بولسونارو نخستین رئیس‌جمهوری تک دوره ای برزیل خواهد بود.
تظاهرات روز کارگر در برزیل به صورت مسالت‌آمیز و در ساعات اولیه روز با تجمع مردم در بیشتر نقاط این کشور آغاز شد. مناطق مختلفی از شهرهای کشور به محل تجمع هواداران لولا تبدیل شد. در سائوپائولو، قرمزپوش‌های حامی حزب کارگران و کانون‌های کارگری در حالی گرد هم آمدند که همزمان با انتقادها از افزایش گرسنگی و نابرابری از زمان روی کار آمدن بولسونارو در برزیل، برای بازگشت لولا به قدرت فریاد می‌زدند.
در راهپیمایی هایی که فقط به بعضی از آنها اشاره شد، شعارهای دیگری نظیر “سرمایه داری کار نمی کند” و “زمین را نجات دهید!” نیز سرداده میشدند.