اعلامیه مشترک
هیئت اجرائی سازما ن کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)
حزب کمونیست ایران
در محکومیت صدور احکام ظالمانه در بیدادگاههای رژیم اسلامی
موج دستگیری ها و صدوراحکام ظالمانه در بیدادگاههای جمهوری اسلامی همچنان ادامه دارد. زندانها و بازداشتگا‌ههای ایران پر از زنان و مردانی شده که اتهام آنها سردادن شعار «زن ،زندگی،آزادی» و « مرگ بر دیکتاتور» است و یا مدتها است به خاطر دفاع از حقوق اولیه هم طبقه ای های خود به زندان افتاده اند. طبق آمار موجود دستگاههای سرکوبگر رژیم طی کمتر از چهار ماه حداقل بیست هزار نفر را زندانی کرده اند.بعلاوه رژیم جنایتکاراسلامی در همین مدت بیش از۵۶۰ نفر ازمعترضین را به شهادت رسانده و هزاران نفر را زخمی کرده است.
هدف از زندانی کردن هزاران نفر از معترضین و قتلهای حکومتی در زندانها و زیر تیغ اعدام نگاهداشتن شماری دیگر، جلوگیری از تحقق سرنوشتی است که در انتظار جمهوری اسلامی است. اما امروز این گونه اقدامات برای جمهوری اسلامی نتیجه معکوس دارد. ترس مردم از زندان شکسته است. خیزش توده ای چهار ماه گذشته می رود تا در تداوم خود سران جمهوری اسلامی را از تخت قدرت به زیربکشد. همین واقعیت رژیم را دچار وحشت کرده است.
بدون زندان و زندانی سیاسی حکومت اسلامی یک روز هم در قدرت نخواهد ماند. از اینرو مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و دفاع از خانواده های آنان گامی جدی در خدمت سرنگونی جمهوری اسلامی و بنا نهادن نظامی است که در آن خبری از اعدام و زندانی سیاسی نباشد.
لازم است در شرایط انقلابی فعلی پا به پای شعارهای دیگر ،«شعار زندانیان سیاسی آزاد باید گردند» به یکی از شعارهای اصلی مردم معترض تبدیل شود.این شعار از دیرباز از شعارهای موثر در عرصه مبارزه علیه دیکتاتوری بوده است. تجربه نشان داده است که این شعار قابل تحقق است. در انقلاب ۱۳۵۷ علیه دیکتاتوری پادشاهی،قبل از سقوط رژیم همین شعارنتیجه داد. در روز سوم آبان ۵۷ یعنی ۳ ماه و نیم پیش از پیروزی انقلاب یک‌هزار زندانی سیاسی با دستان توانای مردم آزاد شدند.
بدون شک با سرنگونی حکومت اسلامی دربهای زندانهای سیاسی شکسته خواهند شد و انسانهای شریفی که برای رسیدن به آزادی و عدالت،شکنجه و مرگ را پذیرا بوده اند، باسربلندی به آغوش مردم باز خواهند گشت. اما تا روز باز کردن درب زندانها، ضروری است مردم معترض هر آنچه را در توان دارند برای جلوگیری از اعدام و شکنجه زندانیان سیاسی و برای آزادی آنها بکار گیرند .
در تازه ترین نمونه های صدور احکام زندان توسط بیدادگاههای جمهوری اسلامی خبر میرسد که:رضا شهابی و حسن سعیدی فعالین کارگری عضو سندیکایی شرکت واحد هر کدام به شش سال حبس تعزیری و دو سال تبعید و ممنوعیت فعالیت محکوم شده اند. سندیکای کارگران شرکت واحد در اطلاعیه ای ضمن محکوم کردن صدور احکام زندان برای این فعالین کارگری نوشته است: « تداوم حبس این فعالین کارگری، بازجویی های طولانی و انفرادی، نمایش شرم آور و سراپا دروغ تلویزیونی و صدور احکام سنگین مبتنی بر سناریوسازی های کاملاً نخ نما و کاذب، ظلمی آشکار در حق این فعالان سندیکایی و خانواده هایشان و جنبش حق طلبانه کارگران است، که تنها به انزجار هر چه بیشترکارگران و تشکلهای کارگری ایران و جهان خواهد انجامید. » سندیکا در پایان بیانیه‌ی خود تاکید کرده است:«کلیه فعالین کارگری، معلمی، دانشجویی، دانش آموزی،گ و فعالین جنبش زنان، معترضین بازداشتی و زندانیان سیاسی آزاد باید گردند.».
همچنین در ادامه صدورِ این احکام ظالمانه :محمد حبیی، جعفر ابراهیمی، رسول بداقی، شعبان محمدی، نیزبه زندان های طولانی مدت محکوم شده اند. این معلمان مبارز عضو شورای فرهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران هستند.این شورا پیرامون صدور این احکام نوشته است: « جرم واقعی این معلمان دغدغه‌مند، فقط نه به تبعیض و آموزش خصوصی بود و هست و خواهان رفاه ، شادی، برابری برای همگان هستند». روشن است که مردم مبارز نه زندانیان سیاسی در زندانها و نه خانواده های آنان را در بیرون زندان تنها نمیگذارند.
ماشین اعدام جمهوری اسلامی نیز که برای ارعاب جنبش به کار افتاده است تا کنون چهار فعال جوان از طبقه کارگر، سیدمحمد حسینی (کارگر مرغداری)، محسن شکاری (کارگر کافه)، محمد مهدی کرمی( کارگر روزمزد ساختمان و پسر یک دستفروش زحمتکش) و مجیدرضا رهنورد ( کارگر میوه‌فروشی) را به چوبه های دار سپرده است. تردیدی نیست که اکثریت قریب به اتفاق بیش از پانصدجان باخته این دوره و هزاران زندانی سیاسی، اکثراً دختران و پسرانی هستند که خانواده هایشان به ارودی کار و زحمت تعلق دارند. سیدمحمد حسینی حتی خانواده ای نداشت که پس از اعدام جنایتکارانه این کارگر جوان جسدش را تحویل گرفته و مراسمی شایسته این جان باخته راه انقلاب برگزار کنند. هم اکنون نیز احکام اعدامِ صادر شده توسط بیدادگاه های جمهوری اسلامی زندگی ده ها زندانی را در خطر مرگ قرار داده است.
بنابراین فعالیت برای توقف فوری اعدام و آزادی زندانیان سیاسی باید در مرکز توجه همه مردم آزادیخواه ایران بویژه همه فعالین سوسیالیست و کارگری قرار گیرد. خبر انتقال محمد بروغنی و محمد قبادلو به سلول انفرادی و خطر اعدام قریب‌الوقوع آنها باعث شد گروهی از مردم همراه با مادر و پدر محمد قبادلو در مقابل زندان رجایی شهر به اعتراض پرداخته و برخی نیز شب را مقابل زندان ماندند. این ابتکارات مردمی خود اقدامات موثری در مقابله با ماشین کشتار جمهوری اسلامی است.این ابتکارات همراه با تشدید فعالیت گروهی و هدف دار، تشکیل کمیته ها و گروههای همبستگی با زندانیان سیاسی ، جمع آوری کمکهای مالی بویژه برای خانواده های زندانیان سیاسی که نان آورشان را از دست داده اند، تشدید فعالیت ایرانیان خارج از کشور برای جلب هر چه بیشتر افکار عمومی و افزایش فشار به جمهوری اسلامی برای توقف اعدام ها از جمله راهکارهای این پشتیبانی و همبستگی هستند. لازم است شعار “توقف فوری اعدام ها” و “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” وحدت بخش همه این فعالیت ها گردد.
حزب کمونیست ایران
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
پیروز باد انقلاب مردم ایران
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
۲۳ ی دیماه ۱۴۰۱
۱۳ ژانویه ۲۰۲۳