در روزهای گذشته، جهان بار دیگر شاهد یکی از بی‌رحمانه‌ترین جنایات رژیم اسرائیل بود. نوار غزه، منطقه‌ای که بیش از ۲ میلیون نفر در محاصره‌ی همه‌جانبه‌ی رژیم اشغالگر اسرائیل به‌سر می‌برند، بار دیگر هدف بمباران‌های بی‌وقفه قرار گرفت. بنا بر گزارش‌های رسمی، تنها در یک روز بیش از ۴۰۰ نفر در حملات اسرائیل جان خود را از دست دادند؛ از این میان ۱۷۴ کودک، ۸۹زن و ده‌ها سالخورده بودند. این ارقام در روز بیستم مارس به 710 جانباخته، یک هزار و 42 زخمی رسید که 70 درصدشان زن و کودک هستند. گروه دفاع از حقوق کودکان فلسطین اعلام کرد هدف قرار دادن آگاهانه زنان و کودکان در این دور از حملات بیشتر شده است. این ارقام نه تنها بازتاب یک فاجعه‌ی انسانی، بلکه سندی آشکار از تداوم نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده علیه مردم فلسطین است.
کشتار غیرنظامیان در غزه دیگر یک “حادثه” یا “تلفات جانبی” نیست؛ بلکه بخشی از یک استراتژی عامدانه‌ی اسرائیل برای حذف و نابودی مردم فلسطین است. این جنگ علیه یک ارتش نیست، بلکه علیه زنان، کودکان، سالخوردگان و غیرنظامیان بی‌دفاع است. نابودی بیمارستان‌ها، مدارس، خانه‌ها و حتی اردوگاه‌های پناهجویان به‌وضوح نشان می‌دهد که هدف اسرائیل نه تنها “دفاع از خود” نیست، بلکه نابودی ساختار اجتماعی و انسانی فلسطین است.
با این حال، این جنایات بدون حمایت بی‌دریغ امپریالیسم جهانی ممکن نبود. ایالات متحده، اتحادیه اروپا و بسیاری از دولت‌های سرمایه‌داری جهان، با تأمین تسلیحات، کمک‌های مالی و پوشش دیپلماتیک، عملاً شریک جنایت‌های اسرائیل هستند. میلیاردها دلار کمک نظامی به اسرائیل، تصویب قوانین سرکوبگرانه علیه جنبش‌های حامی مردم فلسطین وسکوت رسانه‌ها، همگی نشان‌دهنده‌ی یک همدستی سیستماتیک در این نسل‌کشی است.
پس از ماه‌ها جنگ ویرانگر، حماس به مرز نابودی رسیده است. گروهی که اسرائیل آن را دلیل حملات خود معرفی می‌کرد، از توش و توان افتاده است. از سوی دیگر، رژیم جمهوری اسلامی ایران که اسرائیل سال‌ها آن را بهانه‌ای برای گسترش جنگ معرفی می‌کرد، عملاً دستش از دخالت مستقیم در این بحران کوتاه شده است. اما برخلاف ادعاهای اسرائیل، پایان این تهدیدها به معنای توقف جنایاتش نبود. اکنون که بهانه‌های پیشین دیگر وجود ندارند، این رژیم همچنان به جان غیرنظامیان افتاده و بی‌وقفه مردم بی‌دفاع غزه را قتل‌عام می‌کند. این واقعیت نشان می‌دهد که هدف اسرائیل هیچ‌گاه “دفاع” یا “مقابله با تهدید” نبوده، بلکه یک پروژه‌ی استعماری برای پاکسازی فلسطین از ساکنان اصلی آن است.
برای تمامی نیروهای مترقی، فلسطین تنها یک مسئله‌ی انسانی یا حقوق بشری نیست؛ بلکه میدان مبارزه‌ای جهانی علیه ستم، استعمار و امپریالیسم است. مسئله‌ی فلسطین، بازتاب شکاف عمیق میان طبقه‌ی حاکم سرمایه‌داری جهانی و توده‌های تحت ستم است. رژیم اسرائیل، نه تنها یک دولت اشغالگر، بلکه یکی از ابزارهای کلیدی امپریالیسم برای حفظ سلطه بر خاورمیانه است. این رژیم، با حمایت بی‌وقفه‌ی غرب، سعی دارد فلسطین را از نقشه‌ی جغرافیا حذف کند و یک دولت آپارتایدی و نژادپرست را تحمیل کند.
اما با وجود تمامی این جنایت‌ها، مبارزه مردم فلسطین همچنان ادامه دارد. مردم غزه، با وجود سال‌ها محاصره، بمباران و قحطی تحمیل‌شده، شرافت انسانی و اراده‌ی خود را برای آزادی از یوغ استعمار نشان داده‌اند. این مقاومت، نه یک مسئله‌ی قومی یا مذهبی، بلکه نمونه‌ای از مبارزه‌ی تمامی ملت‌های تحت ستم علیه یک سلطه ظالمانه است.
امروز، بیش از هر زمان دیگری، ضروری است که جنبش‌های کارگری، سازمان‌های مترقی و تمامی نیروهای آزادیخواه در سراسر جهان، در کنار مردم فلسطین بایستند. این همبستگی نباید تنها در قالب بیانیه‌های همدردی باشد، بلکه باید به شکلی عملی و مؤثر در مبارزه علیه امپریالیسم و سرمایه‌داری جهانی تجلی یابد. تحریم رژیم نتانیاهو در اسرائیل، افشای همدستی دولت‌های غربی، حمایت از جنبش‌های آزادیخواه و بسیج توده‌های کارگری علیه این جنایت‌ها، گام‌هایی ضروری در این مسیر است.
کشتار غیرنظامیان در فلسطین، نه یک “درگیری” بلکه بخشی از پروژه‌ی اشغالگری و نسل‌کشی دولت اسرائیل است. مبارزه برای آزادی مردم فلسطین، بخشی جدایی‌ناپذیر از مبارزه‌ی جهانی برای برابری، عدالت اجتماعی و سرنگونی نظم ستمگرانه‌ی سرمایه‌داری است.