رفتار وحشیانه و جتایتکارانه نیروهای مرزبانی عراق در روزهای اخیر با کولبران بار دیگر مسئله شرایط زندگی و امرار معاش این بخش از زحمتکشان کردستان را در شبکه های اجتماعی و در نزد افکار عمومی مردم کردستان در هر دو سوی مرز بر جسته نمود. بنا به گزارش وب سایت کولبرنیوز روز شنبه ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۲، نیروهای مرزبانی عراق (حرس الحدود) در مرز بیاره واقع در استان حلبچه، اقلیم کوردستان، اقدام به بازداشت، هشت کولبر اهل شهرستان جوانرود، به اسامی مبین، پیام دهون ١٦ سالە، سرکوت شیرزاد ١٩ ساله، شورش نصراللهی ١٦ ساله، آرش تپ ٢٣ ساله، صبور معروفی ١٧ سالە، جمال سلیمانی و ریبین طالبانی ١٦ ساله کردند. کولبران بازداشت شده مورد ضرب و شتم و شکنجه فیزیکی شدید قرار گرفتند. پس از آن به نشانه اهانت و شکنجه درونی موهای سرشان را تراشیدند و پس از غارت تلفن همراه و وسائل شخصی دیگر، آنها را در نقطه صفر مرزی رها کردند. این حرکت ددمنشانه ماموران مرزی عراق که چند ماهی است مرزهای اقلیم کردستانرا به اشغال خود در آورده اند، با واکنشهای اعتراضی گسترده ای در افکار عمومی مردم در کردستان عراق روبرو شد. اعتراضات مردمی تا هم اکنون به اشکال گوناگون بویژه در شهر حلبجه همچنان ادامه دارد.
اما در گرماگرم این اعتراضات و ابراز نارضایتی خبر می رسد که جنایت دیگری بازهم توسط این نیروهای ضد مردمی در مرز پاوه رویداده است. روز دوشنبه دوم بهمن‌ماه ۱۴۰۲ در تیراندازی مستقیم نیروهای مرزبانی عراق به سمت کولبران در منطقه تلیور شوشمی در اقلیم کردستان، یک کولبر به نام هوشیار محمودی اهل روستای “شمشیر” از توابع پاوه متاهل و دارای سه فرزند جانباخت و یک کولبر دیگر به نام «رزگار فرجی» زخمی شد.
فرماندهان نیروی مرزبانی جدیدی که به دنبال توافق امنیتی بین جمهوری اسلامی و دولت عراق ، در مرزهای کردستان ایران و عراق مستقر شده اند، افرادی هستند که در مکتب سپاه پاسداران آموزش دیده اند و کینه عمیقی از مردم کردستان در هر دو سوی مرز به دل دارند. به دین ترتیب اگر تا دیروز این تنها نیروهای جمهوری اسلامی بودند، که کولبران را در گذرگاههای مرزی به دام می انداختند و به خاک و خون می کشیدند، این بار و به دنبال عملی شدن توافق امنیتی ، کولبران با مخاطرات مضاعفی روبرو هستند.
آنچە کە کولبری در مرزها نام گرفتە است در حقیقتنمی توان نام شغل را بر آن نهاد، بلکه بیش تر نوعی پیش فروش جان و سلامت جسمی مردم زحمتکش کردستان است در مقابلِ لقمه ای نان. آنچه آنان را به اینکار پر از خطر و طاقت فرسا وامیدارد، غم نان است. کولبری در مرزها حاصل بیکاری گسترده و رو به افزایش جوانان و مردم تهیدست مناطق کردنشین است. شمار کثیری از زن و مرد، جوان و پیر، از سن ١٣ تا ٧٠ سال علی رغمِ همه دشواریها و خطراتِ جانی که کولبری دارد، از روی اجبار بە آن رو کردەاند. با استناد به آمار ثبت شده در کولبر نیوز در سال ٢٠٢٣ میلادی، حداقل ٢٩٩ کولبر در مناطق مرزی و مسیرهای بین جاده‌ای استان‌های آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه بر اثر عواملی هم‌چون تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی رژیم، ریزش بهمن و سرمازدگی، رفتن روی مین، سقوط از کوه و ارتفاع و سایر موارد کشته و زخمی شده‌اند. که تعداد ۳۰ نفر از آنها کودکان زیر ١٨ سال بودند.
چنین جنایت آشکاری در حقِ مردمِ کردستان کافیست تا دشمنی رژیم اسلامی را با مردم کردستان بر ملا کند. علیه این جنایات باید به مبارزه برخواست و بە کولبری، این اجبارِ پر مخاطره و طاقت فرسا خاتمه داد. برای اینکار در قدم اول باید رژیم هار اسلامی را با مبارزات خود موظف کرد کە کار مناسب برای این زحمتکشان تامین کند و یا با دادن بیمه بیکاری مکفی زندگی آنان را تامین نماید، کە ناچار نگردند بە چنین کاری رو آورند. در قدم بعدی رژیم را باید موظف کرد کە به خانواده کولبرانی که جان خود را از دست دادە یا زخمی شدەاند، خسارت بپردازد. و سرانجام با سرنگونی این رژیم ستمگر، استثمارگر برای همیشه به پدیده هائی نظیر کولبری و سوختبری و دهها رنج و آزار اجتماعی دیگر ناشی از حاکمیت جمهوری اسلامی خاتمه داد.