روزهای یکشنبه و دوشنبه ۱۴ و ۱۵ آبان ماه ۱۴۰۲ در چندین حوزه نفت، گاز و پتروشیمی جنوب از جمله پتروشیمی چابهار، شرکت بهره برداری نفت و گاز آغاجاری، شرکت نفت فلات قاره در جزیره خارک، شرکت نفت فلات قاره در سیری، شرکت مناطق نفت خیز در اهواز اعتصاب و تجمعات اعتراضی بر پاشد. بازنشستگان مخابرات و فرهنگی نیز در نزدیک به ۲۰ استان دست به راهپیمایی و برگزاری تجمعات اعتراضی زدند .این اعتراضات در مراکز استان ها از جمله در شهرهای ساری، تبریز، تهران، خرم آباد، اراک، شهرکرد، رشت، مریوان، ایلام، اردبیل، کرمانشاه، سنندج، اصفهان، اهواز، زاهدان، قزوین و … برگزار شد .در برخی از این شهرها از جمله در تهران، اهواز، رشت و …تجمعات اعتراضی همراه با راهپیمایی در سطح شهر بود.
درحالیکه هر هفته در روزهای یکشنبه، دوشنبه وسه‌شنبه بخشهای مختلف بخشهای مختلف بازنشستگان تامین اجتماعی، در شهرهای مختلف به خیابان می‌آیند، مقامات رژیم به خواسته های آنان بی اعتنائی می کنند. اما دستگاههای امنیتی رژیم بیکار ننشسته اند واز احضار، بازجوئی و تهدید آنها غافل نیستند. اما تهدیدها و بگیر و ببند ها تا کنون نتوانسته است که بازنشستگان حق طلب را از پیگیری حقوق پایمال شده خود باز بدارد.بازنشستگان و مستمری بگیران بارها و بارها لیستی از مطالبات خود را اعلام کرده اند، مطالباتی که حداقل نیازهای انسانی را تأمین میکند. کارگر بازنشسته ای که با فروش نیروی کارش به بهای ناچیزی بخش اعظم زندگی خود را سپری کرده است، به حق این انتظار را دارد که در سالهای پایان زندگی اش مجبور نگردد که برای تهیه اولیه ترین کالاهای مورد نیازش بار دیگر به بردگی مزدی کشیده شده و در بخشهای غیر رسمی آخرین سالهای پایانی عمرش را سپری کند. اکثریت قاطع بازنشستگان از حمله تهیدست ترین افراد جامعه ایران اند و اکثریت قریب به اتفاق آنان زیر خط فقر زندگی می کنند.
اعتراضات باز نشستگان در محتوای واقعی خود نه فقط اعتراض صنفی آنان بلکه در عین حال مبارزه برای بهبود شرایطی است که در فردائی نه چندان دور در انتظار کارگران و شاغلین امروز است. میلیونها کارگر در سیمای آنان تصویر آینده خود را می بینند و این تصویر فاجعه بار نه شایسته بازنشستگان و نه شایسته آنانی است که فردا در چنین شرایطی قرار خواهند گرفت . درست از این زاویه مطالبات بازنشستگان مطالباتی هستند که با سرنوشت ده ها میلیون از مردمان این جامعه گره خورده است و باز هم درست از همین زاویه، همبستگی بخشهای مختلف جنبش کارگری، معلمان، دانشجویان ، زنان و مدافعان محیط زیست از بازنشستگان اهمیت دو چندان می یابد. فایق آمدن بر پراکندگی موجود در جنبش بازنشستگان و اتحاد تشکل های مختلف آنان، هماهنگ شدن حنبش بازنشسستگان با جنبشهای آزادیخواهانه و حق طلبانه دیگر، ضرورتی عاجل است. ننگ بر رژیمی که آنچنان عرصه را به میلیون ها باز نشسته آ تنگ کرده است که آنها را در سنینی که باید در آرامش سالهای سالخوردگی خود را سپری کنند مجبور میکند که برای تحقق مطالباتشان به خیابان بیایند.
مطالبه عمومی کارگران در این اعتراضات روزهای اخیر نیز همان خواسته های تحقق نیافته اعتصابات سال گذشته در همین ایام است. افزایش دستمزد ها، حذف واسطه ها، تحمیل قرارداد های دائمی و مستقیم به کارفرما ها و اجرای طرح طبقه مشاغل از جمله مطالبات همیشگی کارگران معترض در همه مراکز تولیدی و خدماتی در سراسر ایران است. مطالبات کارگران پیمانی نفت و پتروشیمی در محتوای واقعی خود مطالبه کل طبقه کارگر ایران هستند. افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار، ایمنی محیط کار، آسایش محیط زندگی، امنیت شغلی، حق تشکل، پرداخت بموقع دستمزدها و غیره که در مطالبات کارگران اعتصاب کننده در جزئیات مشخص شده اند، از جمله مطالباتی هستند، که کارگران در سراسر ایران همواره برای دست یابی به آن مبارزه کرده اند و مبارزه می کنند. اگر چه رژیم کارفرمایان با سرسختی تمام و با اتکاء به نیروی سرکوب و فقر شدید کارگران در مقابل خواسته های آنان می ایستند، اگر چه دولت به مطالبات بازنشستگان بی اعتنائی می کند ، اما در عین حال این هم واقعیتی است که کارگران و بازنشستگان در مدرسهِ اعتراض و اعتصاب درس های ارزشمندی می آموزند. به اهمیت دستاوردهای مبارزاتی تاکنونیشان بیشتر پی میبرند. بر بستر این مبارزات رهبران و پیشروان خود را بوجود می آورند. رهبرانی که در پروسه همین مبارزات روزمره این ظرفیت را پیدا می کنند که در راس همه جنبشهای پیشرو اجتماعی قرار بگیرند.