مانور مشترک نظامی ارتشهای سه کشور پاکستان، ترکیه و آذربایجان، که در آن آشکارا جمهوری اسلامی نادیده گرفته شده است، تنش در روابط جمهوری اسلامی و کشور آذربایجان، پیشروی بیشتر سیاسی و نظامی دولت ترکیه در اقلیم کردستان و تضعیف موقعیت رژیم ایران در این منطقه، قدرت گیری طالبان در افغانستان به عنوان یک رژیم سنی مذهبِ افراطی که در مقابل شیعه های هزاره ای متمایل به جمهوری اسلامی قرار دارند، همگی نمونه های روشنی از انزوای بیشتر ایران در میان کشورهای منطقه و شکست دیپلماسی و دخالتگریهای این رژیم هستند.
بگذار این موارد را مشخص تر بشکافیم تا ابعاد ناکامی های رژیم اسلامی در این زمینه ها روشن تر شود:
حکومت اسلامی سالهاست در افغانستان سرمایه گذاری سیاسی کرده و در عمل و در توافقاتی پیچیده و مخفی با آمریکا و متحدینش، موجبات سقوط طالبان در دوره قبلی و به قدرت رسیدن جبهه معروف به « ائتلاف شمال» را فراهم آورد. اینک قدرت گیری دوباره طالبان که سنی مذهبِ افراطی بوده و عملاَ شیعه گری در افغانستان را تضعیف و سرکوب خواهد کرد، به معنی پیروزی پاکستان و شکست جمهوری اسلامی است.
در جنگ قره باغ بین ارمنستان و آذربایجان، آذربایجان با سلاح و مستشار اسرائیلی و دخالت و حمایت نظامی مستقیم و علنی ترکیه، توانست ارتباط مرزی ایران و ارمنستان را قطع کرده و سرویس های جاسوسی اسرائیلی را به پشت دروازه مرزی ایران بکشاند. رجز خوانی ایران برای کشور آذربایجان عملاً به تقویت پان ترکیسم و ناسیونالیسم افراطی ترکهای آذری در ایران منجر شده است . حکومتی که ادعای رهبری جهان شیعه را دارد و در کشور چندین میلیون ترک آذری و شیعه مذهب دارد، در جنگ ارمنستان و آذربایجان به طورضمنی و آشکار جانبدار ارمنستان غیر مسلمان و مسیحی شد.
پاکستان که برنده اصلی تغییر قدرت در افغانستان بود، توانست در اتحادی سه جانبه با آذربایجان و ترکیه به مانورهایی در آذربایجان بپردازد و نام همکاری سه برادر را بر مانورهای نظامی خود در آذربایجان بگذارند، در اتحاد معنی داری جمهوری اسلامی را از این مانور کنار زدند. این مورد هم در کنار موارد دیگر نشانه وجود بحران در روابط جمهوری اسلامی در ارتباط با این سه کشور است .
در سوریه و علیرغم سرمایه گذاری میلیاردی و تلفات جانی بسیار، روزی نیست نیروهای جمهوری اسلامی و متحدان از سوی اسرائیل مورد بمباران قرار نگیرند و روسیه و چین دو امید بزرگ ایران در تقابل با کشورهای غربی، در سوریه آشکار و نهان خواهان خروج نیروهای نظامی همه کشورها و ازجمله ایران هستند و در مقابل بمباران هر روزه منابع و منافع ایران سکوت اختیار می کنند.
کشورهای عربی خلیج کم و بیش همه آنها، مخالف جدی تسلیحات موشکی و احتمال اتمی شدن ایران هستند و عربستان از هیچ تلاشی برای تضعیف و انزوای سیاسی بیشتر ایران خودداری نمی کند.
کشور عراق که به حیات خلوت ایران مشهور بود، با حضور روز افزون نظامی و تجاری ترکیه روبرو بوده و تلاش‌های بسیاری برای متحد و تقویت کردن بلوک سنی و کُرد در جریان است. بخشی از نیروهای شیعه و احزاب وابسته به آنها اتحاد محکمی با ایران ندارند و اکثریت مردم عرب شیعه مخالف جدی حضور رژیم ایران در عراق هستند .
حکومت اسلامی بخشی از خاک و آسمان حکومت اقلیم کردستان را مورد تجاوزات نظامی خود قرار داده و تحت بهانه مبارزه با احزاب اپوزیسیون کردستان، با بمباران و توپ باران مناطق مرزی، تلفات و خسارات بسیاری به مردم این منطقه وارد کرده است. اضافه بر آن با اعزام جوخه های ترور به اقلیم کردستان کل مناسبات خود با مردم کردستان و حکومت اقلیم را تیره کرده است.
اما انزوای منطقه ای ایران بخشی از انزوای جهانی این کشور است، که انعکاس انرا در سطح منطقه هم مشاهده می کنیم .امریکا و متحدین آن در اروپا بر فشار دیپلماتیک و تحریم های مالی و سیاسی افزوده اند و روی کار آمدن رئیسی بعنوان جنایتکار جنگی، دست مخالفین منطقه ای جمهوری اسلامی ایران را بازتر کرده است.
اما اگر جمهوری اسلامی در سطح دولتها منزوی است ، در سطح اکثریت کل مردم منطقه منفور است . در عراق و لبنان مردم بر علیه رژیم ایران به خیابانها می آیند و دفاتر و مراکز این رژیم را به آتش می کشند.
ماجراجوهایی سیاسی و نظامی، صدور تروریسم، ناامن کردن و بی ثبات کردن کشورها، تلاش برای بدست آوردن تسلیحات اتمی و موشک های دوربرد که تهدیدی برای همه همسایگان ایران و کشورهای منطقه است، گسترش تشیع افراطی و صدور آخوند در اقصی نقاط جهان، صدور مواد مخدر، سرکوب اقلیت های ملی و مذهبی در داخل کشور و قوانین تبعیض جنسیتی علیه زنان، اعدام و شکنجه زندانیان سیاسی و نقض سیستماتیک آزادی‌های سیاسی و اجتماعی مردم و بسیاری فعالیتها و سیاستهای رژیم اسلامی که در کنار بقیه عواملی که قبلا به آن اشاره شد، جمهوری اسلامی را هم در رابطه با دولتهای منطقه و هم در نزد توده های مردم منطقه منفور و منزوی کرده است.
سرنگونی حکومت اسلامی نه تنها شرط ضروری تحقق زندگی بهتر و کم مشقت تری برای مردم ایران است، بلکه ضرورت جلوگیری از تروریسم و جنایات منطقه ای جمهوری اسلامی نیر می باشد. سرنگونی حکومت اسلامی ایران در سطح منطقه به معنای کاهش تروریسم، کمتر شدن جنگ داخلی در بسیاری از کشورها از جمله در سوریه، عراق، یمن و لبنان، کاهش صدور مواد مخدر و … است.