.
فقر شدید و دشواری روز افزون تامین معاش خانواده هر روز شماربیشتری از کودکان را به ترک تحصیل ناچار نموده و روانه بازار بیرحم کار می کند. اگرچه وجود فضای دیکتاتوری و خفقان اجازه نمی‌دهد آمار دقیق و واقعی از تعداد کودکان کار و خیابان در ایران در دست باشد، اما آمارهای دولتی تعداد کودکان کار و خیابان رقمی بین ۳ تا ۴ ملیون برآورد می کنند. حالیکه آمارهای غیر رسمی از وجود بالای هفت میلیون کودک کار در ایران سخن به میان می آورند. رژیم جمهوری اسلامی علیرغم اینکه پیمان جهانی دفاع از حقوق کودک را امضا نموده است، که در آن تأکید شده است “دولتها باید از کودکان در برابر هر کاری که رشد و سلامتی آنان را تهدید می کند، حمایت نمایند”، تا کنون در مقابل این ناهنجاری عظیم اجتماعی کاری برایشان انجام نداده است. رژیم اسلامی نه تنها از آنان در برابر سرمایه داران و باندهای تبه کار قاچاق انسان و مواد مخدر حمایت نمی نماید بلکه با ضرب و شتم و کتک کاری و توهین و تحقیر آنها مانع کار و امرار معاش شان حتی از داخل سطلهای آشغال نیز می شود.
کودکان کار و خیابان یکی از پدیده های متداول جوامع تحت حاکمیت نظام سرمایه داری دربسیاری از کشورهای جهان است. بنا به آمارهای سازمان جهانی کار، سالانه بیش از۱۲۰میلیون کودک در سراسر جهان و در سنین ۵ تا ۱۴ سال برای امرار معاش خود و یا کمک به تأمین هزینه زندگی خانواده مجبور خواهند شد وارد بازار کار شوند. البته اگر کاری گیر آورند و با دستمزدی ناچیز بتوانند نیروی کار خود را به فروش رسانند. به این ترتیب نهال نورس عمر این انسانهای کوچک در این نظام ظالمانه با محرومیت و رنج و کار فرسوده و پژمرده می گردد. این کودکان به جای بهر مند بودن از فرصتها، نعمات ولذات زندگی که حق طبیعی هر کودکی است، به جای سپری کردن این دوره کوتاه و بازگشت ناپذیرعمرشان در آموزش و بازی با هدف پرورش سلامت جسمی و روحی، پرورده شدن استعدادها و خلاقیت شان، مجبور خواهند شد از همان سالهای اوان زندگی به کارهای سخت و طاقت فرسا تن دهند و جسم و روانشان فرسوده گردد. متأسفانه برای بخشی از این کودکان، خیابان نه تنها محیط کار بلکه به محیط زیست شان نیز تبدیل شده است. این سهم این بخش از کودکان بی پناه و ستم دیده از زندگی در نظام توحش و بربریت سرمایه داری است. آیا در چنین شرایطی می‌توان در انتظار یک جامعه سالم برای نسل آینده نیز بود؟
کودکان کار در ایران در شرایطی مجبور به تحمل این همه رنج و عذاب می‌شوند که در حاکمیت رژیم دزد و فاسد اسلامی سالانه دهها مورد دزدی و اختلاس و رانت خواری کلان مسئولان و اعوان و انصار رژیم صورت می‌گیرد. میلیاردها دلار از ثروت و سامان مردم صرف دم و دستگاه عریض و طویل جنگ و جاسوسی و سرکوب می شود. میلیاردها دلار صرف دم و دستگاه روحانیت وتبلیغ جهل و خرافه دینی می شود. میلیاردها دلار صرف سیاستهای توسعه طلبانه رژیم و کمک به جریانات ارتجاعی اسلامی در منطقه می گردد. بدون شک این مبالغ سرسام آور از سفره همان کارگران بزرگ و کودکان رنج و کار خیابان دزدیده می شود. با سرنگونی انقلابی این رژیم فاسد و استقرار یک حاکمیت شورایی بسیاری از معضلات جامعه از جمله پدیده کودکان کار از جامعه رخت برخواهد بست.