طی چند دهه گذشته کارگران ایران برای دستیابی به مطالباتشان به عنوان یک نیروی معترض پیگیر، همواره در صحنه بوده اند و این مبارزات به دلیل عکس العمل سرکوبگرانه رژیم در بسیاری موارد رنگ و بوی سیاسی هم به خود گرفته است.فعالین کارگری بسیاری عمر و جوانی خود را به دلیل همین اعتراضات در زندان به سر برده اند و شماری از آنها هنور در زندانهای رژیم اسیر هستند.
از 26 شهریور که انقلاب مردم ایران با شعار “زن زندگی آزادی” شروع شد، شرکت کارگران در این انقلاب، فردی بود و حضور آنها در اعتراضات به عنوان یک طبقه اجتماعی مشهود نبود. شرکت آنها وقتی مشهود شد که محلات حاشیه نشین و کارگری در شهرهای گوناگون و از جمله جنوب تهران در خیزش انقلابی حضوری گسترده پیدا کردند. جوانان در اینگونه محلات کمیته های محلات تشکیل داده و شروع به سازمان دادن اعتراضات اهالی کردند. اکنون شاهد آ غاز موجی از اعتصابات سازمانیافته کارگری در شرایط سیاسی جدید هستیم. کارگران معترض در عین طرح مطالبات صنفی، مبارزات خود را بخشی ار خیزش انقلابی جاری می دانند. در همین رابطه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، بخشی از کارگران رسمی نفت، کارگران سندیکاهای هفت تپه واحد، شورای صنفی معلمان و سایرین بیانیه هائی در پشتیبانی از انقلاب جاری و محکوم کردن رژیم منتشر کردند.
هم اکنون اعتصاب رانندگان و کامیونداران ذر جریان است و ترفندهای رژیم برای به شکست کشاندن آن با شکست روبرو شده است. چند نمونه زیر نشان می دهد طبقه کارگر ایران در آغاز راهی است که پیروزی این انقلاب را ممکن می سازد.
روز سه شنبه یکم آذر، کارگران پتروشیمی مسجد سلیمان برای افزایش دستمزد و اعتراض به عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل دست از کار کشیدند.
روز سه‌شنبه اول آذر، کارگران کارخانه خودروسازی بهمن موتور برای افزایش دستمزد و اعتراض به عدم پاسخگویی به مطالباتشان دست از کارکشیدند.
روز سه‌شنبه اول آذرماه ۱۴۰۱ کارگران شاغل در پالایشگاه یازدهم واقع در فاز ۱۹ مجتمع گاز پارس جنوبی دست به اعتصاب زده و در محوطه شرکت تجمع کردند. آنها خواهان تخقق مطالبات و از جمله واریز کلیه حقوق آبان ماهِ همه کارگران شاغل در پارس جنوبی شدند.
کارگران کارخانه پارس آمپول ساوه روز چهارشنبه 2 آذر برای سومین روز متوالی به اعتصاب وتجمعشان دراین واحد تولیدی برای افزایش دستمزد ادامه دادند.
روز چهارشنبه 2 آذر، کارگران کارخانه خودروسازی بهمن دیزل قزوین برای افزایش دستمزد از رفتن برسر کارشان خودداری کردند و دراین واحد تولیدی واقع در شهرک صنعتی الوند قزوین تجمع کردند.
روزچهارشنبه 2 آذر، آتش نشانان مشهد درادامه اعتراضات دامنه دارشان نسبت در اعتراض به سطح پایین حقوق، مقابل استانداری خراسان رضوی تجمع کردند. آنها خواهان افزایش حقوق و دریافتی‌های خود هستند.
کارکنان شرکت نیرو محرکه قزوین روز پنجشنبه 3 آذر به اعتصاب سراسری کارگران صنعت خودروسازی، که تحت تسلط سپاه می باشد، پیوستند؛ این هفتمین اعتصاب در شرکت‌های خودروسازی است.
روز شنبه ۵ آذرماه کارگران شرکت سرما آفرین واقع در شهر صنعتی البرز در اعتراض به اجرایی نشدن صحیح طرح طبقه بندی مشاغل و سطح نازل دستمزدهای خود اعتصاب کرده و در محوطه کارخانه دست به تجمع زدند.
بیش از ۴۰۰۰ نفر از کارگران ذوب‌آهن اصفهان در قسمت‌های مختلف این شرکت روز شنبه 5 آذرماه برای افزایش دستمزد دست به اعتصاب زده و در محوطه شرکت راهپیمایی کردند. این راه پیمایی و اعتصاب با شکوه در شبکه های اجتماعی وسیعا پخش گردید. قابل ذکر است که سپاه مستقیما به کمک نیروهای خود و یا از طریق حراست طی دهه های گذشته فضای امنیتی سنگینی را بر 16 هزار کارگر ذوب آهن تحمیل کرده بودند. اعتصاب و راه پیمایی مذکور برای اولین بار در این مقیاس روی داده و کارگران هشیارانه تنها با استفاده از تناسب قوای موجود قادر به انجام آن شدند.
افزایش دستمزد ها، حذف واسطه ها، تحمیل قرارداد های دائمی و مستقیم به کارفرما ها و اجرای طرح طبقه مشاغل بدون شک کارگران را در موقعیت بهتری برای شرکت مستقیم تر در انقلاب آزادیخواهانه مردم قرار خواهد داد. مبارزات و اعتصابات مذکور که با مطالباتی تعرضی انجام گرفته اند راهگشا و الهامبخش بوده و دیری نخواهد پائید که ما با امواج اعتصاباتی روبرو خواهیم شد که از کوهها مطالبه ی صنفی و سیاسی روی هم تلنبار شده سرچشمه خواهند گرفت.
گسترش مبارزات کارگری با مطالبات تعرضی و سیاسی یقیناً جنبش انقلابی کنونی را به شدت تقویت میکند و در مسیر آن در جهت سرنگونی رژیم زمینه همه گیر شدن شعار هایی نظیر “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، “نان، کار، آزادی، حکومت شورایی” را فراهم خواهند آورد.