صد و یازدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار (آی ال او) از پنجم ژوئن (پانردهم خرداد) در شهر ژنوِ سویس شروع شده و تا 16 همین ماه ادامه خواهد داشت. هیئت هائی از 178 کشور شامل جمهوری اسلامی در این اجلاس شرکت دارند و ادعا می شود که آنها نمایندگان دولت ها، کارفرمایان و کارگران می باشند. حکومت اسلامی امسال یک هیات ۲۹ نفره (۱۵ تن به نمایندگی از دولت، ۶ تن نماینده کارفرمایان و ۸ تن به عنوان «هیات کارگری») را به ریاست صولت مرتضوی وزیر کار به نشست ژنو اعزام کرده است.
مدیرکل آی ال او در گزارشی که تحت عنوان “پیشبرد عدالت اجتماعی”به عنوان سخنرانی افتتاحیه ایراد کرد، گفت که آنها به ایجاد ائتلافی نیاز دارند تا برای تامین عدالت اجتماعی علیه نابرابری های رو به رشد بستیزد.” او اعتراف کرد که 4 میلیارد انسان در جهان از هرگونه حمایت اجتماعی محرومند. مدیرکل آی ال او در سخنان خود اشاره ای هم به وضعیت نابه هنجار فلسطینی ها در مناطق اشغالی کرد. او اشاره نمود که نرخ فقر در غزه از 59 درصد به 65 درصد رسیده است. او مثل همیشه از نقش دولت نژادپرست اسرائیل، امپریالیست های آمریکا و بریتانیا و سایر دول بزرگ سرمایه داری در ایجاد وضع هولناک مردم فلسطین سخنی به میان نیاورد.
سازمان جهانی کار موسسه تخصصی سازمان ملل متحد می باشد. آی ال او از زمان تاسیسش در 1919 و بویژه پس از تصویب منشور فعلیش در 1944 همیشه وانمود و ادعا کرده که گویا مدافع حقوق کارگران و تامین عدالت اجتماعی برای آنان می باشد. اما در واقع این سازمان به همان اندازه که سازمان ملل در خدمت تطهیر و پیشبرد سیاست، استراتژی و تاکتیک های کشورهای امپریالیستی نظیر آمریکا بوده، آی ال او نیز در خدمت تامین منافع صاحبان سرمایه و کارفرماها قرار داشته است.
اینرا کمونیست ها، کارگران پیشرو در جهان و از جمله کمونیست ها و فعالین کارگری رادیکال در ایران بارها گوشزد کرده اند. مسئولین این سازمان به خوبی میدانند که جمهوری اسلامی یک دیکتاتوری هار و ضد کارگری را بر کشور غالب کرده و با زیر پا گذاشتن مقاوله نامه های ای ال او از طریق سرکوب و فریب کوشیده تا کارگران مبارز در ایران را از کمک به ایجاد تشکل مستقل کارگری بازدارد. حداقل هر سال بعضی از فعالین کارگری و “کمیته برگزارکننده آکسیون های اعتراضی” این واقعیت را به مسئولین آی ال او و افراد دعوت شده به اجلاس سالانه آن یادآوری کرده اند. برای نمونه می توان به پیام امسال رضا شهابی از فعالین شناخته شده و عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه اشاره کرد.
رضا شهابی در تاریخ دوم ژوئن، برابر با 12 خرداد، از پشت میله های سلاخ خانه اوین پیام روشنگری برای شرکت کنندگان در اجلاس 111 فرستاد. او ضمن اشاره به زندان و شکنجه و پرونده سازی هائی که سالهاست علیه او به کار گرفته شده نوشت:
“در اجلاس شما، نمایندگانی به ظاهر کارگری از ایران نیز شرکت دارند. آنها نمایندگان کارگران ایران نیستند. … آنها ابزار و وسیله ای در دست کارفرما و دستگاه امنیتی حکومت هستند.” رضا در پیام خود ضمن افشاگری های مشخص در مورد اقدامات جمهوری اسلامی علیه کارگران، جوانان، زنان و اقلیت ها مطالباتی را مطرح میکند که اخراج ماموران امنیتی اعزامی رژیم و نیز ازادی زندانیان کارگری و سیاسی دو تای از آنهاست.
علی نجاتی، از فعالین کارگری به زور بازنشسته شده ی مجتمع نیشکر هفت تپه نیز طی ارسال یک نامه سرگشاده به اجلاس سالانه سازمان جهانی کار که در سوم ژوئن، برابر با 13 خرداد، روی سایت پست شد نکات افشاگرانه ی مهمی را یادآور گردید. او ضمن اشاره به با اقدامات و سیاست های سرکوبگرانه حاکمیت مدافع سرمایه داران نوشت:
” افرادی که تحت عنوان نماینده کارگران ایران در اجلاس سالانه شرکت می کنند، نماینده حکومت ضد کارگر و صاحبان سرمایه و کارفر ها در ایران هستند. نماینده واقعی کارگران یا از محیط کار اخراج شده و یا در زندان هستند و یا پرونده های آنها در دادگاه ها !! مفتوح می باشد.” علی نجاتی ضمن اشاره به جنبش ازادیخواهانه “ژن، ژیان، آزادی”، کشتار بیش از 573 انقلابی، دستگیری دهها هزار نفر و اعدام های روزانه مبارزین و مردم بی دفاع، افراد شرکت کننده در اجلاس را از زمره همان سرکوبگران به حساب آورد و خواهان بیرون انداختن آنها از نشست گردید.
در همین چهارچوب “کمیته برگزارکننده آکسیون اعتراضی ۹ ژوئن در ژنو” چندی پیش برای افشاگری در مورد حکومت اسلامی و افراد اعزامی آن به اجلاس آی ال او یک گردهمائی اعتراضی در مقابل مقر سازمان ملل را فراخوان داد. تظاهراتِ دیروز جمعه ۹ ژوئن ساعت یازده صبح در مقابل مقر سازمان ملل در ژنو آغاز شد.
گروهی از فعالان کارگری، ایرانیان آزادیخواه و حامیان جنبش کارگری ایران و نمایندگانی از ۱۹ سندیکا و اتحادیه کارگری از کشورهای مختلف از جمله فرانسه، بریتانیا، دانمارک در تظاهرات شرکت داشتند. یکی از مطالبات تجمع دیروز افشای افراد اعزامی جمهوری اسلامی به اجلاس 111 سازمان جهانی کار و اخراج آنان بود.
البته تحقق همین خواست حداقلی اخراج مزدوران رژیم در ظرفیت سازمان بورژوائی جهانی کار نیست. اما اقدامات افشاگرانه فعالان کارگری و سیاسی ایرانی و خارجی امسال بیش از سالهای گذشته بازتاب مثبت داشت. دستشان مریزاد!