گزارش می رسد که روز دوشنبه بیست و یکم اسفند،نخستین جلسه رسمی شورای عالی کار با موضوع تعیین حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۳برگزار شده است. این گزارش حاکی است که جلسه بدون هیچ نتیجه ای پایان یافته است. در مورد محتوای بحث های این نشست هیچ گزارش رسمی منتشر نشده است. اما از لابلای سخنان افراد شرکت کننده در جلسه که به مطبوعات راه یافته است، معلوم می شود که این بار نیزمانندسالهای گذشته بازی موش و گربه در فیلمهای کارتونی در مورد تعیین دستمزد ها تکرارخواهد شد. نمایندگان خانه کارگر که در این جلسات شرکت دارند می گویند از آنجا که دولت هنوز سطح سبد معیشتی که پایه گفتوگوها بر سر تعیین حداقل دستمزد کارگران است را تعیین نکرده است.، جلسه عملا نمیتوانست هیچ تصمیمی بگیرد. روزنامه کار و کارگر در این رابطه از قول یکی از نمایندگان خانه کارگر در شورای عالیتعیین دستمزد می نویسد :« در شرایط فعلی، حتی اگرپایه مزد ۱۰۰درصد هم افزایش یابد و از ۵میلیون و ۳۰۰هزار تومان به ۱۰میلیون و ۶۰۰هزار تومان هم برســد، باز مشکلی از کارگران حل نمی شود به همین دلیل منتظریم رقم سبد معیشت نهایی شود و ســپس براســاس نرخ آن، وارد مذاکرات جدی شویم.» این گفته ها تکرار همان بازی سال گذشته در همین روزها است. نمایندگان دولت گمارده کارگران، با این گفته ها شروع می کنندو سرانجام به همان ارقامی که توسط دولت و کارفرمایان دیکته می شود رضایت خواهند داد.
خامنه ای در پیام نوروزی سال گذشته خود سال ۱۴۰۲ به عنوان سال«مهار تورم و رشد تولید» نام برد. روزنامه کارو کارگر در شماره روز سه شنبه ۲۲ اسفند،آستانه سال ۱۴۰۳ شمسی به بررسی کارنامه دولت در میزان تحقق این شــعارپرداخته است و می نویسد: «دولت هیچ توفیقی در تحقق شعار سال نداشته است،یعنی نه تولید افزایش یافته، نه بنگاه ها حمایت شده و نه تورم کاهش یافته است.آمارهای رســمی دولت از تورم ۴۰درصدی حکایت می کند حال آن که این عدد در حوزه کالاهای اساسی و پوشاک، بسیاربالاتر از ۴۰ درصد است و نزدیک به ۱۰۰ درصد تورم داشته ایم.»
واقعیت این است که رژیم جمهوری اسلامی و به طور کلی نظام سرمایه داری ایران در دام یک بحران اقتصادی همه جانبه ای قرار دارد و مطابق معمول برای تخفیف این بحران به در دسترس ترین وسیله که تشدید استثمار کارگران است، متوسل می شود. از اینرومسلم است که از طریق گفتوگوهای فریبکارانه شورای عالی تعیین دستمزدنانی به سفره کارگران اضافه نمی شود. اما کارگران با هماهنگ و یکپارچه کردن مبارزات رو به گسترش خود می توانندشرایط کار و زندگی بهتری به رژیم و طبقه سرمایه دار ایران تحمیل کنند. سران جمهوری اسلامی که بر منابع ثروت این جامعه چنگ انداخته اند، تا زمانی که تحت فشار مبارزات یکپارچه و سراسری کارگران قرا نگیرند بهبودی در زندگی کارگران و خانواده های آنها ایجاد نمیکنند. سران جمهوری اسلامی و همه سرمایه دارانی که به دور این رژیم گرد آمده اند، در غیاب یک جنبش کارگری نیرومند به ثروت اندوزی وحفظ و تقویت دستگاه سرکوب ادامه خواهند داد. آنهاتوانسته اند با اتکاء به ارتش میلیونی ذخیره بیکاران، فقر و تفرقه و سخت ترین شرایط کاری و دستمزدهای نازل را به کارگران تحمیل کنند. در شرایط کنونی که طبقه کارگر و نسل آینده آن در خطر تباهی قرار گرفته است، فقط با به راه انداختن یک جنبش مطالباتی نیرومند می توان جلوی این تباهی را گرفت. چنین جنبشی در ارتباط با جنبش های اجتماعی دیگر می تواند به سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی بیانجامد. برای ایجاد یک جنبش نیرومند مطالباتی لازم است که مبارزات کنونی از حالت پراکندگی درآیند. لازم است مطالبات عاجل طبقه کارگر به امر همه کارگران شاغل و بیکار، زن و مرد و ماهر و غیرماهر، قراردادی و رسمی، در سطح سراسری قرار گیرد. تحقق این امر در گرو گسترش ارتباطات موجود در بین فعالین کارگری در ابعاد سراسری است. با حضور و دخالت فعال در مبارزات جاری کارگران، با تقویت روح همبستگی طبقاتی در این مبارزات می توان توازن قوای طبقاتی را به نفع کارگران تغییر داد و جنبش کارگری را در موقعیت مناسب تری برای سازمانیابی و دستیابی به خواستهایش قرار داد.