روز شنبه اول مهرماه سال جدیدتحصیلی در ایران رسما آغازمی شود، اما آغازسال تحصیلی جدید برای دانشگاهها از سوم مهرماه خواهد بود. در این روزها بیش از ۱۶میلیون دانش آموزِ کودک و نوجوان و بیش از ۴ میلیون دانشجو به همراه نزدیک به ۲ میلیون معلم و هزاران استاد دانشگاه، سال تحصیلی جدید را آغاز خواهند کرد. آمارها نشان میدهد که بیش از ۳ میلیون دانش آموز نیز به دلیل فقر خانواده ها از تحصیل باز مانده اند.
باز شدن مدارس و حضور مجدد دانش آموزان و دانشجویان در مدارس جنب و جوش تازه ای به فضای شهرها بخشیده است. ولی در دل این شادمانی، محروم ماندن میلیونها کودکو نوجوان، از رفتن به مدرسه هر وجدان بیداری را آزار میدهد. اینان کودکان کار و خیابان هستند که بخشی از جمعیت واجد شرایط تحصیل را تشکیل میدهند و از رفتن به مدرسه باز میمانند. به شمار این کودکان محروم از تحصیل کودکان مهاجر افغانستانی را نیز باید اضافه کرد.
سال تحصیلی جدید در شرایطی آغاز می شود که قریب یک سال از آغاز خیزش انقلابی ژینا با شعار زن،زندگی،آزادی، میگذرد. انقلابی که دانشجویان و دانش آموزان، معلمان و استادان دانشگاه نقش برجسته ای در پیشبرد آن ایفا کردند.در این یک سال مکانهای آموزشی کانونهای پرشور این جنبش سراسری بودند، دانش آموزان مبارز و دانشجویان پیشر و تجارب ارزنده ای اندوختند که بدون شک توشه راه مبارزات آتی خواهد بود.
آزمون سال گذشته و نیز کل تجربه جنبش دانشجویی و دانش آموزی ایران نشان داده است که دانشجویان و دانش آموزان دبیرستانها و پیش دانشگاهی به همراه معلمان و استادان متعهد میتوانند هم آموزشهای خود را پی بگیرند و هم بخش جدایی ناپذیری از اعتراض و همبستگی سراسری باشند. همین تجربه را معلمین مبارز هم در سطوح مختلف تحصیلی میتوانند عملی کنند.
اگر چه زهر ارتجاع مذهبی در سیستم آموزشی ایران تزریق شده است. این سیستم از پیشرفتهای علمی و روشهای اصلاح شده آموزشی که در سطح جهان صورت گرفته محروم است اما با وجود این پروژههای آموزشی رژیم شکست خورده اند و نماد برجسته آن رویگردانی جوانان از مذهب در ابعاد اجتماعی است.
در حالیکه هر ساله مبالغ نجومی و بدون حساب و کتابی صرف گسترش سلاحهای کشتار جمعی و سرکوب اعتراضات مردم می شود، آموزش و پروش ایران از لحاظ بودجه ای که به آن اختصاص داده می شود در وضعیت فلاکتباری قرار دارد. وسائل کمک آموزشی در مدارس و دبیرستانها که هم میتوانند در یادگیری دانش آموزان موثر باشند و هم قدری از رنج کار معلم را تخفیف دهند، در حد ناچیزی هستند. کلاسهای درس حداقل دو برابر ظرفیت دانشآموزان را در خود جای داده اند. شمار زیادی از مدارس در روستاها و محلات فقیرنشین دارای کلاسهای نم دار، اطاقهای ترک خورده، سرد و بدون سوخت و بدون نور کافی هستند. محیطهای آموزشی پلیسی اند، رژیم با بسیجگیری و مزدورپروری، این محیطها را بشدت ناامن ساخته است. شماری معلم دلسوز و معترض بازداشت شده و در زندان به سر می برند، آنها هم که دستگیر نشده اند، هر چند وقت یکبار به نهادهای امنیتی رژیم احضار میشوند و مورد تهدید قرار میگیرند. اعتراضات دسته جمعی و تجمعات معلمان که خواستهای صنفی خود را مطرح میکنند، مورد یورش پلیس قرار میگیرد.
اگر برای دانش آموزان به اقتضای سنشان، قدم نهادن به کلاسی بالاتر و دیدن دوستان و همکلاسیها و همبازیهایشان شور و اشتیاق و شادی ایجاد کرده است، برای معلمان آغاز سال پررنجی دیگر برای دسته و پنجه نرم کردن با مشکلاتی است که امسال و هر سال گریبانشان را میگیرد. پائین بودن سطح حقوق معلمان با توجه به تورم و گرانی روز افزون، زندگی توده معلمان ایران را زیر خط فقر قرار داده است. بسیاری از آنان برای تامین معیشت خانوادههایشان ناچارند بعد از پایان کار در مدرسه، شغل دیگری پیدا کنند. بدین ترتیب ساعتها کار طاقت فرسا نه تنها مجالی برای لذت بردن از کانون خانوادگی برایشان باقی نمی گذارد، بلکه مستقیما بر امر تدریس و آموزش در سر کلاس هم تاثیر میگذارد و به ناچارکیفیت آنرا پائین می آورد. روش ناهماهنگ پرداخت حقوقها در ایران، معلمان را در مقایسه با سایر حقوق بگیران دولتی عملا به عنوان شهروندان درجه دو به حساب می آورد. بدین ترتیب شغل آموزگاری نه تنها پاس داشته نمی شود، بلکه مورد تبعیض و تحقیر نیز قرار میگیرد. هزاران معلم حق التدریس، با قرار استخدام موقت با پائین ترین دستمزدها، سالها در دور افتادهت رین نقاط مشغول به کار هستند. آنها حتی از داشتن دفترچه بیمه درمانی هم محروم هستند. بخش وسیعی از این معلمان که به دلیل کار در مناطق دورافتاده، قادر به پیدا کردن شغل دومی هم نیستند، ماههای تابستان را به کارگری و سختترین کارها ناچار می شوند. تعطیلات برای آنها، نه تنها به معنی آسودگی و رفع خستگی از ۹ ماه کارت دریس مداوم نیست، بلکه با تن خسته و کوفته از کار طاقت فرسا سال تحصیلی جدید را آغاز میکنند.با همه این سختیهایی که معلمان متحمل میشوند، آنچه که مایه امید است، این واقعیت است که معلمان ایران در برابر چنین شرایطی تسلیم نشده اند. اعتراضات معلمان در سالهای اخیر همواره بخشی از حرکت زنده این جامعه بوده است.
در ایران آزاد شده فردا از چنگال رژیم اسلامی با جدایی دین از دولت و آموزش و پرورش از مذهب، همه توانایی دانش آموزان به جای اندیشه های خرافی به آموزشهای علمی معطوف خواهد شد. کودکی از تحصیل باز نمی ماند و محیطهای آموزش از امکانات پیشرفته عصر برخوردارخواهند بود. در چنین شرایطی استعدادها شکوفا می شوند و سرمایه عظیم انسانی برای توسعه و تعالی جامعه به کارمی افتد.
حزب کمونیست ایران آغاز سال جدید تحصیلی، را به دانش آموزان، دانشجویان، معلمین و استادان و کلیه پرسنل مدارس و دانشگاهها صمیمانه تبریک میگوید. با این امید که در سال تحصیلی جدید مکانهای آموزشی ایران در سراسرکشور، در متن دانش اندوزی همچنان پیشتاز اعتراضات و مبارزات حق طلبانه جنبش انقلابی ژینا باشند.
حزب کمونیستایران
اول مهرماه ۱۴۰۲