پزشکیان در دوره نمایش های انتخاباتی وعده داد که از طریق مذاکره تحریم ها را لغو میکند. او به قصد آوردن شماری از مردم به پای صندوق های رای، گفت که: “بازار کاسبان تحریم را کساد خواهد کرد.” تحریم هائی که عملا علیه مردم ایران و ظاهرا به ضد جمهوری اسلامی اعمال شده یا بین المللی هستند و توسط شورای امنیت سازمان ملل تحمیل شده اند و یا توسط دولت های اروپائی و آمریکا اعمال شده اند. طبعا امپریالیسم آمریکا، به عنوان بزرگترین تحریم کننده جمهوری اسلامی بوده است.
به کار گیری فشار اقتصادی بر علیه دولتها و مردم کشورها از جانب دولت آمریکا سیاست جدیدی نیست. دولت آمریکا گذشته از به کارگیری قدرت نظامی و دیپلماتیک در مناسباتش با دولت ها، از توان دلار و تحریم اقتصادی نیز برای پیشبرد اهداف خود در هر کشوری استفاده کرده و میکند. این دولتتا کنون ۱۵ هزار تحریم اقتصادی علیه کشورها، شرکت ها و یا اشخاص منفرد را اعمال کرده است. یکی از این کشورها ایران و شماری دلال و یا کاربدست ایرانی هستند. تحریم های مذکور به دنبال اشغال سفارت آمریکا در تهران، تلاش رژیم اسلامی برای دسترسی به سلاح هسته ای، ساختن موشک های با برد طولانی، سازمان دادن نیروهای نیابتی در منطقه و بویژه علیه اسرائیل تحمیل شده اند. خامنه ای با مطرح کردن شعار بدون محتوائی به نام “اقتصاد مقاومتی” به جنگ تحریم ها برخاسته که ناکام مانده است. سران حاکم حتی با “برکت” خواندن تحریم ها یک اقتصاد فاسد دلالی را راه اندازی کرده اند که یکی از عوامل فقر شدید موجود در جامعه است. آنها برای دور زدن تحریم ها پول های کلان به کیسه های گشاد بورژوازی نوخاسته دلال در داخل و دلالان خارج و بویژه تجار در دبی ریخته اند تا کالاهای مورد نیاز را وارد کنند. اینگونه پول ها روی قیمت کالاها کشیده شده و در ایران از جیب مصرف کننده بیرون کشیده میشود. در ضمن از آنجائی که تحریم ها روی میزان صادرات نفت، مواد پتروشیمی و کالاهای مشابه تاثیر منفی گذاشته دولت و کارفرما ها عملا با کاهش دستمزدها و لاجرم کاهش قدرت خرید مزد و حقوق بگیران، بار تحریم ها را روی دوش آنها انداخته اند. کاهش شدید خدمات بیمه ای و اجتماعی نیز در همین راستا و علیه زحمتکشان انجام گرفته است. در ضمن کالاهائی که آمریکا و سایر دول آنها را “دو منظوره” خوانده اند از طریق دلالان مفتخور در کشورها و از جمله دبی به قیمت بسیار گران وارد شده و به بازار عرضه گردیده است. صاحبان صنایعی که به آن کالاها نیاز دارند از خیر استفاده از آنها در تولید گذشته و مراکز و موسسات را تعصیل و کارگران را بیکار کرده و سرمایه های خود را یا از ایران خارج کرده و یا آنرا به بخش دلالی و انبوه سازی ساختمان وارد کرده اند. تحریم ها روی قیمت کالاهائی نظیر دارو های خارجی اساسی نیز چنان تاثیر گذاشته که تجار از وارد کردن آنها صرفنظر کرده اند. بنابرابن مردم نیازمند ناچار شده اند یا با نبود آنها بسازند و یا داروی بی کیفیت داخلی را استفاده نمایند. آنها به این ترتیب از سلامت و عمر خود در این میدان مایه گذاشته اند.
این واقعیات که به شماری از آنها اشاره شد نشان می دهد که بار اصلی تحریم ها روی دوش مردم سنگینی میکند. بخشی از شهروندان و بویژه جوانان تحصیلکرده و مستعد نیز با مهاجرت در این مورد عکس العمل نشان داده اند. اما اکثریت عظیم مردم یعنی خانواده های کارگری بناچار با گرانی ها ساخته اند. در برابر زیان مردم دلالان و تولید کنندگان کالاهای بی کیفیت، که اکثرا سر در آخور دربار خامنه ای و یا نیروهای نظامی، انتظامی و اطلاعاتی دارند از تحریم ها سودهای سرشار برده و میبرند. این مسئله به نوبه خود روی گسترده تر شدن تبعیض و فساد مالی اثر گذاشته و همین امر زندگی شهروندان عادی را زیر فشار بیشتر گذاشته و میگذارد.
دولت های تحریم کننده و از جمله سیاستمداران آمریکائی به خوبی میدانند که بار سنگین تحریم ها روی دوش مردم می افتد. هدف آنها نیز همین است. آنها میخواهند شهروندان عادی را زیر فشار شدید بگذارند تا آنها با اعتراضات خود رژیم را ناچار کنند به سیاست های آمریکا و نیروهای موئتلف آن در منطقه تمکین کند. سران آمریکا و اروپا رسما اعلام کرده اند که قصد ساقط کردن حکومت اسلامی ایران را ندارند و اساسا تحریم نیز از چنان قدرتی برخوردار نیست. خود حکومت های تحریم کننده خواهان بقای رژیم هستند. زیرا جمهوری اسلامی با سرکوب کارگران پیشرو، آزادیخواهان، کمونیست ها، فعالین جنبش های زنان و دیگر جنبش های اجتماعی، عملا منافع دراز مدت سرمایه داری غرب را تامین می کند. آنها میخواهند که جمهوری اسلامی را از یک رژیم مخالف به یک رژیم همکار خود در منطقه تبدیل کنند.
تحریم های یاد شده گذشته از توده مردم به بخشی از بورژوازی ایران نیز ضرر می زند. تعهدی که پزشکیان در دوره رقابت های انتخاباتی جهت کساد کردن دکان کاسبان تحریم ها سپرد در خدمت این قسمت از بورژوازی نیز بود. اما ترکیب کابینه کنونی نشان داده که آن کاسبان نیرومندتر از آنند که یک رئیس جمهور مطیع بتواند در مقابل سیاستهائی که خامنه ای و هسته مرکزی قدرت در پیش گرفته اند، قد علم کند.
تحریم اقتصادی سیاستی کاملا ضد مردمی است که به تشدید فلاکت و فقر عمومی منجر شده است. مبارزات مردم ایران بر بستر جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی، مسیری است که به رهایی از چنگال رژیم اسلامی و فلاکتی که این رژیم به مردم این کشور تحمیل کرده است خەتم می شود.