مردم مبارز و انقلابی،
جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی در طول ۹۰ روز تداوم خود کابوسی برای حکومت اسلامی و وابستگان به آن آفریده است. کابوسی که زنگ پایان حکومت جهل و جنایت را به صدا در آورده است. از طرف دیگر برای مردمِ انقلابیِ تشنهِ آزادی، رفاه و برابری، امید و اعتماد به نفس آفریده است. امید و اعتماد به نفسی که تمام دیوارهای سرکوب، ارعاب و حکومت پلیسی را در نوردیده است و بنیاد حکومت جلادان و آدمکشان اسلامی را به لرزه در آورده است.
حکومت اسلامی بار دیگر به روال همیشه با چوبهدار و طناب به جنگ انسان انقلابی آمده است. با طناب دار آمده اند تا امید و اعتماد به نفس را دار بزنند و انسان ها را رام و مطیع خود سازند. آمده اند تا قدرت از دست رفته شان را با اعدام جوانان تشنه آزادی نشان دهند. اما کیست که نداند اعدام و سرکوب نه نشانه قدرت بلکه نشانه یاس، استیصال و درماندگی ست.
جمهوری اسلامی در اوج درماندگی خود در مقابل خیزش انقلابی مردم سیاست اعدام زندانیان سیاسی را همچنان ادامه می دهد. اعدام دو جوان مبارز محسن شکاری و مجیدرضا رهنورد به جرم شرکت در خیزش انقلابی مردم، یک نمونه از این جنایت ها است. این جنایت دولتی، خشم گسترده ای در میان مردم برانگیخته و اکنون شعارهای “آزادی زندانیان سیاسی” «لغو مجازات اعدام»، «قیام علیه اعدام» و «اعدام باید متوقف شود»، به شکل گسترده ای مطرح می شود.
رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی مجازات اعدام را به عنوان خشونتی سازمان یافته برای نابودی مخالفان سیاسی، روشنفکران، منتقدین و قربانیان آسیب های نظام سرمایه داری به کارگرفته است. مجازات اعدام و حذف مخالفین از همان آغاز به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی تاکنون یکی از پایه های حاکمیت ننگین این رژیم بوده است. با به قدرت رسیدن حکومت اسلامی بلافاصله اعدام مبارزان و مخالفان رژیم به وسعت ایران گسترش یافت. بازداشت مجدد و سپس اعدام دهها چهرە برجسته زندانی در زندان های ساواک که با قیام مردم آزاد شدە بودند، از بهار سال ۱۳۵۸ آغازگردید. اعدام بسیاری از مبارزان شجاع مانند رهبران مردم ترکمن صحرا در جریان اعتراضات بهار ١٣٥٨، اعدام فرزندان دلیر مردم کردستان بعد از فرمان جهاد خمینی در ٢٨مرداد ١٣٥٨توسط خلخالی جلاد و با حکم حکومتی و شرعی خمینی، اعدام زنان، دانشجویان، کارگران و روشنفکران متعهد و معترض به نظام اسلامی در گوشه و کنار ایران گوشه ای از کارنامه فاشیسم اسلامی حتی در اولین سال های به قدرت رسیدنش است. این جنایت ها در تابستان ۱۳۶۷ با اعدام دسته جمعی هزاران زندانی سیاسی به اوج خود رسید. هنوز کسی نمیداند چه بر سر جنازه اعدام شده فرزاد کمانگر و یارانش، زانیار و لقمان مرادی و رامین حسین پناهی آمده است. حکومت اسلامی همانند ماشینی است که با خون انسان های شریف، آگاه و فداکار به حیات خود ادامه می دهد.
اکنون دوباره رژیم اسلامی بعد از ۴۳ سال جنایت، فقر، بیکاری، کشتار، بی حقوقی و استبدادی که به مردم ایران تحمیل کرده است و در جواب به مردمی که در برابر این حکومت جنایتکار تمام قد ایستاده اند و شعار سرنگونی آن را می دهند، برای حفظ قدرت و ترساندن مردم، ماشین اعدام جوانان را به کار انداخته است.
عقب نشاندن جمهوری اسلامی از صدور و اجرای حکم اعدام با به راه انداختن اعتراضات مردمی در داخل و خارج از کشور امکان پذیر است. بگذار با دامن زدن و گسترش اعتراضات به این رژیم جنایتکار نشان دهیم که دوران آدمخواری و کشتار بهترین فرزندان این سرزمین به سر آمده است. تا زمانی که مجازات اعدام پابرجاست و زندانی سیاسی وجود دارد، خواست «لغو مجازات اعدام» و دفاع از آزادی زندانیان سیاسی، دفاع از حق همه محرومان این جامعه است تا بتوانند آزادانه اجتماع کنند، اعتصاب کنند، ابراز مخالفت کننند، صفوف خود را متحد و متشکل سازند، بی آن که اسارت، شکنجه و کشتار در زندان ها، تهدید شان کند.
ما از همه اعتراضات شبانه روزی که اکنون در سرتاسر ایران علیه توقف اعدام و «لغو مجازات اعدام» و آزادی زندانیان سیاسی توسط زنان، دانشجویان، دانش آموزان، جوانان، هنرمندان، کارگران و زحمتکشان و عموم مردم آزاده ایران درجریان است حمایت کرده و قویاً از همه ابتکارات فعالان و تشکل های داخل کشور برای گسترش این اعتراضات به هر شکل ممکن و موثر پشتیببانی می کنیم.
در عین حال مردم انقلابی، کارگران، معلمان، جوانان، دانشجویان، کسبه، بازاریان، هنرمندان و هر آنکه دل در گرو این جنبش انقلابی پیشرو و مترقی دارد را به اعتصاب عمومی سراسری فرا می خوانیم. چهارشنبه 30 آذر را به نمایش همبستگی و اتحاد عمل در برابر یکی از خونخوارترین حکومت های زمانه تبدیل کنیم. بیائید روز ۳۰ آذر و شب یلدا، این طولانی ترین شب سال، و این سنت باستانی را به شب یادمان شهدای جنبش انقلابی، شب مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و لغو مجازات اعدام تبدیل کنیم.
ما خانواده های مبارزان زندانی را فرا میخوانیم که با اعلام علنی نام عزیزان در خطر اعدام خود، این امکان را فراهم آورند تا هر حکم اعدام به کارزاری قدرتمند و سرتاسری در سطح کشور و در سطح بین المللی، برای توقف احکام اعدام مبدل شود. ماشین شکنجه، زندان و اعدام رژیم را می توان و باید به نیروی متحد مردمی در داخل و خارج از کشور متوقف ساخت.
سرنگون باد حکومت اسلامی ایران
زنده باد انقلاب
حزب کمونیست ایران
۲۵ آذر ۱۴۰۱