پیامی برای توده‌های مردم کردستان
در برنامه‌ای ویژه از تلویزیون کومه‌له در روز یکشنبه ۱۵ خرداد، رفیق ابراهیم علیزاده پس از پاسخ به چند سؤال و پس از بررسی وضعیت سیاسی کنونی ایران و کردستان، پیامی خطاب به مردم کردستان فرستادند که در شبکه‌های اجتماعی نیز منتشر شده است. کومه‌له میدیا نتورک به دلیل اهمیت این پیام، مناسب دانست آن را به‌صورت نوشتاری ترجمه و منتشر کند.
متن پیام در پاسخ به درخواست رفیق مجری برنامه:
بن‌بست‌های جمهوری اسلامی نه تنها در نتیجه آن جنگ، بلکه در نتیجه مجموعه‌ای از تغییرات مهمی که در ایران و منطقه روی داده‌اند، جامعه ایران را در آستانه یک نقطه عطف تاریخی قرار داده‌اند. چرخش در این نقطه عطف به این یا آن سو می‌تواند نتایج مثبت داشته باشد یا عوارض منفی به بار آورد. ما می‌توانیم و باید تلاش کنیم که این نقطه عطف تاریخی به نتایج مثبت منجر شود. در این رابطه چند نکته اساسی وجود دارد که بایستی مورد توجه جدی قرار بگیرد.
اول: توده‌های مردم کردستان باید این حقیقت را که تجربه همه جهان نیز همین را به ما می‌گوید، بدانند که: آزادی، برابری، رفاه، صلح، امنیت، دموکراسی و حقوق بشر، یعنی همه آن چیزهای خوبی که آرزویشان را داریم، هدیه‌ای نیستند که قدرت‌های بزرگ بر روی سینی زرین آن را به ما تقدیم کنند. این‌ها دستاوردهایی هستند که تنها با دستان توانای مردم، با آگاهی، با مبارزه پیگیر، با هوشیاری در استفاده از فرصت‌ها، قابل تحقق هستند. شاید گاهی اتفاق بیفتد که قدرت‌های بزرگ دولتی را هم سرنگون کنند، اما با اطمینان می‌توان گفت آن‌ها در جهت تأمین منافع خودشان به چنین کاری دست می‌زنند و نکته مهم این است که منافع آن‌ها بر منافع مردم استثمارشده و ستمدیده منطبق نیست. نمونه‌های لیبی و افغانستان و عراق و سوریه را کسی از یاد نمی‌برد. برای ما رهایی به معنای تحقق اهدافی که به آن اشاره شد، بدون مبارزه آگاهانه، سازمان‌یافته و توده‌ای نهادینه، نمی‌شود و پیروزی پایدار به بار نمی‌آورد.
دوم: نه مردم کرد و نه هیچ مردم دیگری در هیچ جای جهان، در نتیجه خیزش‌های خودبه‌خودی، بدون برنامه، بدون هدف روشن، بدون آگاهی، بدون رهبری قابل اعتماد، پیروز نمی‌شوند. اما خوشبختانه تجربه مردم کردستان و سطح مبارزه تاکنونی آن‌ها می‌تواند ملزومات یک چنین پیروزی را فراهم کند. این که ما با رژیم تضعیف‌شده‌ای طرف باشیم البته موقعیت خوبی است، اما کافی نیست، بلکه باید ظرفیت‌های بالقوه‌ای را که در بطن این جامعه وجود دارند، بشناسیم و آن‌ها را به بالفعل تبدیل کنیم. باید هوشیار بود که خشم و نفرت برحقی که در دل این مردم ستمدیده لانه کرده است، ما را به سوی حرکات احساسی که تناسبی با آگاهی و تجربه ما ندارد، سوق ندهد. اگر در چنین مقاطع حساسی نتوانیم با آگاهی و هوشیاری عمل کنیم، در واقع فرصت‌ها را از دست خواهیم داد و امر پیروزی را دشوارتر خواهیم ساخت. در این باره به تجربه کومه‌له اعتماد کنید که از دل مبارزه‌ای ۵۰ساله و بیشتر بیرون آمده، با راست‌گویی و صداقت در میان مردم شناخته شده است، بی تردید فرصت‌ها را نیز می‌شناسد و از دستشان نمی‌دهد.
سوم: این که با تضعیف جمهوری اسلامی در کردستان خلأ قدرت به وجود خواهد آمد، قابل پیش‌بینی است. این خلأ را نیروی مردم می‌توانند و باید پر کنند. نوروز امسال و نوروز ۴۶ سال پیش، ظرفیت‌های درس‌آموزی را در همین زمینه به ما نشان می‌دهند. ۴۶ سال پیش پس از سقوط رژیم شاه که خلأ قدرت در کردستان به وجود آمد، مردم کردستان به سرعت آن خلأ را با تشکیل شوراها در شهرها و روستاها پر کردند. در شهر سنندج علاوه بر شورای شهر، بنکه‌های محلات تشکیل شدند. امسال در مراسم‌های توده‌ای که به بهانه نوروز و برای مدت دو ماه در همه کردستان برگزار شدند، شاهد رشد جامعه مدنی، توانایی خودسازماندهی، هوشمندی در استفاده از فرصت‌ها را در مقیاس اجتماعی دیدیم. بی‌تردید در این مقطع تاریخی هم این توانایی‌ها می‌تواند به کار بیفتند و به سرعت شوراهای محله و روستا، شوراهای کارگری و کارخانه، شوراهای شهر، بنکه‌های زحمتکشان و هر نهاد مدنی که صدا و اراده مردم را نمایندگی کند، می‌تواند تشکیل شود و جای نهادهای حکومتی را بگیرد. مردم با اقدام توده‌ای خود می‌توانند اجازه ندهند کردستان تبدیل به میدان نمایش قدرت و یا کشمکش نیروهای مسلح این حزب و آن حزب تبدیل شود. اختیار نیروی مسلح در دست آن نهادهایی قرار بگیرد که اراده مردم را نمایندگی کنند. به یاد داریم که در سال ۱۳۵۸ کومه‌له که نیروی اصلی شهر سنندج بود، تنها ۷۵ پیشمرگ داشت که از آن برای محافظت از مقرها و کادرها استفاده می‌کرد. اما بنکه‌های محلات که گرایش‌های سیاسی مختلفی هم در آن‌ها حضور داشتند، هم مسلح بودند و هم شهر را اداره می‌کردند. همان بنکه‌ها چند ماه بعد تبدیل به نیروی توده‌ای برای مبارزه پیشمرگانه در سال‌های بعد تبدیل شدند.
چهارم: هنر حزب پیشرو این است که پیروزی را با کمترین تلفات و خسارت تأمین کند. من می‌دانم که مردم برای آزادی آماده فداکاری هستند، اما بیایید طوری رفتار کنیم که همه تا وقتی که زنده هستند از ثمره آن آزادی بهره‌مند شوند. از این رو تأکید می‌کنم که باید مواظب رفتارهای ماجراجویانه باشیم. مراقب فراخوان‌های نابهنگام این و آن باشیم. یک بار دیگر تأکید می‌کنم هر گونه قیامی، اگر حاصل کار آگاهانه نباشد، سازمان‌یافته نباشد، اگر هدف اجتماعی روشنی نداشته باشد، سرنوشتش نامعلوم است. ما نمی‌خواهیم جامعه را به سوی سرنوشت نامعلوم سوق بدهیم.
پنجم: ما می‌دانیم که بدون سقوط جمهوری اسلامی، هر دستاوردی اگر حتی برای مدت زمان موقتی به دست آید، پایدار نخواهد بود. از این رو مبارزه مردم کردستان باید هماهنگ با مبارزه سراسری در تمام ایران به پیش برود و حمایت مردم هم‌سرنوشت را در تمام ایران به خود جلب کند و خود نیز پشتیبان مبارزه آن‌ها، خواسته‌ها و مطالبات آن‌ها باشد. انقلاب “زن، زندگی، آزادی” نمونه درخشانی از آن هم‌پیمانی بود. صدایی که از کردستان انقلابی برخاست و فراخوانش در تمام ایران پاسخ گرفت و شهره جهانی پیدا کرد این تجربه باید تعمیق شود و گسترش یابد.
فعالان کومه‌له در هر جایی که هستند، لازم است در این راستا عمل کنند و در انتقال درس‌ها و تجربه‌های کومه‌له در این مقطع حساس به مردم کمک کنند.