“بهارانه” مشترک
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
به مناسبت فرارسیدن نوروز ۱۴۰۴
نوروز فرا می‌رسد. بهاران برای روبیدن زمستان بر در می‌زند. زمستان، تنها زمستان تقویمی نیست؛ نکبت حاکمیت دین و ولایت و نکبت سرمایه، زمستانی اجتماعی است. “زمستان سخت” در ایران با چنان شدتی حاکم شده که دمار از روزگار مردم برآورده است. زمستان بدون برق، بدون گاز، بدون آب، بدون هوای پاک، بدون پولی در بساط، بدون سفره‌ای در شآن انسان، بدون آرامش در زندگی. زمستانی همراه با چماق، زندان، چوبه‌های دار، “گشت‌های نور” و پاسداران شرور.
اینک بهار طبیعت، با بهار خیزش مردم ایران، یعنی خیزش انقلابی “زن، زندگی، آزادی”، هم‌آوا می‌شود. نیروهای طبیعت و اجتماع دست به دست هم می‌دهند تا زمستان تقویمی و تاریخی را در هم بشکنند. جامعه همچون طبیعت، سر به شورش برداشته؛ در کوی و برزن، خانه و محله، خیابان و شهر، مدرسه و دانشگاه، کارخانه و اداره. در همه جا، فریاد اعتراض بلند و عطش زندگی نوین موج می‌زند. تیغ سرکوب، برائی گذشته را ندارد، توان ترساندن را از دست داده، ترس بر گزمگان چیره شده و استیصال از سر و روی شان می‌بارد، همانگونه که در شهرهای کردستان مراسم‌های در پیشواز نوروز با زنان و دختران با همراهی مردان آزادیخواه رنگ و بوی آزادی و رهایی از حاکمیت اسلامی را نوید می‌دهد. شورش علیه حاکمیت دین، روحانیت حاکم بی آبرو و دکان دو رویی، نیرنگ و فریب افشا و بزک کنندگان وضعیت موجود رسوا شده‌اند. مارش زندگی نوین آغاز شده و توده‌های آزادیخواه، استثمار شده و برابری‌طلب به حرکت درآمده‌اند!
مردم دیگر نمی‌خواهند آقا بالاسر داشته باشند، آنها به همه نوع استبداد، به استبداد دینی، استبداد سلطنتی، استبداد فردی، و استبداد حزبی “نه” گفته‌اند. مردم می‌خواهند سرنوشت‌شان را در دستان خودشان بگیرند و دیگر از تبعیض، استثمار، فقر، سرکوب، شکنجه و زندان خبری نباشد و حکومت از آن خودشان باشد، مرزهای هویت مذهبی، طبقاتی و ناسیونالیستی برچیده شده باشد. همچنان که در نو شدن طبیعت درخت و گل و دشت و کوه و رودخانه با هم خبر از دگرگونی می‌دهند، مردم می‌خواهند در جامعه‌ای زندگی کنند که در آن مسکن برای همگان یک حق ابتدای است، خدمات پزشکی و درمانی برای همگان به رایگان در دسترس است و خدمات آموزشی یک کالای لوکس متعلق به سرمایه‌داران نیست و همگان حق آموزش رایگان را دارا هستند. به نوزادان و کودکان اهمیت ویژه داده شده و بار کار خانگی از دوش زنان برداشته شود. آنها می‌خواهند سبک زندگی، نحوه پوشش، گرایش جنسی، شریک عاطفی، محیط کار، مسیر سفر، نوع اندیشیدن و باور خودشان را آزادانه انتخاب کنند. آنها حق دارند به زبان مادری آموزش ببینند، آنها می‌خواهند بدون سانسور به موسیقی مورد علاقه‌شان گوش فرا دهند، فیلم مورد علاقه خود را تماشا کنند، کتاب محبوب خود را مطالعه کنند، در شبکه‌های اجتماعی وب گردی کنند، بزم خود را بدون ترس از یورش پاسداران اسلامی برگزار کنند، حتی عزای خود را آنطور که دوست دارند سازمان دهند. مردم عطش آزادی، برابری و دموکراسی را فریاد می‌زنند.
مردم می‌خواهند شرافتمندانه زندگی کنند. آنها از فقر و نداری، از کارتن خوابی و پشت بام خوابی، از اجبار به فروش کلیه و اجزاء بدن، از درآمدهای ناچیز در ازای کار شاق، از تورم لجام گسیخته و پول بی ارزش، از شکاف افزایش یابنده فقر و غنا، از تفاوت دستمزدهای ناچیز پائینی‌ها و حقوق‌های نجومی بالائی‌ها، از اختلاس‌های سر به فلک کشیده نورچشمی‌ها، به خشم آمده‌اند. آنها عدالت می‌خواهند. آنها می‌خواهند امکانات عظیم کشور به شکل عادلانه برای تامین زندگی همگان هزینه شود. مردم برابری می خواهند. آنها می خواهند با همه مردمان سراسر جهان در ارتباطی مستمر و بدون ترس باشند. مردم به دنبال جنگ نیستند. آنها نمی‌خواهند مدام در وحشت بمباران، جنگ و کشتار جوانان شان قرار داشته باشند.
آنچه مردم می خواهند، مطلوب حاکمان و سرمایه‌داران نیست. شورش بزرگ برای رهایی آغاز شده است. در این مسیر شکوهمند، مردم خود را سازمان می‌دهند، در جشن‌های نوروزی، در محیط‌های کار و زندگی، در دفاع از زیست بوم ایران. زنجیره‌های همبستگی روز به روز گسترده تر و متحدتر می‌شود. مارش جنبش‌های پیشرو اجتماعی برای در هم شکستن زمستان تاریک اندیشان و غلبه بهار آزادی به پیش می‌رود. بهار از راه می‌رسد.
فرارسیدن نوروز و رستاخیز طبیعت بر مردم در ایران، میلیون‌ها انسانی که به ناچار در تبعید خارج از کشور زندگی می‌کنند و همه مردمان ملیت‌هائی که این تازه شدن و آمدن بهار را جشن می‌گیرند، مبارک باد.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد انقلاب مردم ایران
زنده باد آزادی؛ دمکراسی و سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
یکشنبه ۲۶ اسفند ۱۴۰۳ برابر با ۱۶ مارس ۲۰۲۵
اعلامیه مشترک شماره: ۹۹