در آستانه دهم اکتبر روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام قرار گرفته ایم. در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی روزی نیست که سر انسانهایی بالای دار نرود. بطوریکه در هفت ماه نخست سال ۲۰۲۴ دست‌کم ۳۰۰ تن در ایران اعدام شده اند. مطابق گزارش سازمانهای مدافع حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۲۳ با حداقل ۸۵۳ مورد اعدام صدر نشین صدور حکم اعدام در سراسر جهان بوده است.
علاوه بر اقدام جنایتکارانه و تنفر انگیزاعدام زندانیان سیاسی در رژیم جمهوری اسلامی، توجیهاتی هم که برای مجازات اعدام در مورد محکومین دادگاههای عادی وجود دارد دروغهای آشکاری بیش نیستند. دستگاههای تبلیغاتی رژیم اسلامی فریبکارانه صدور و اجرای احکام مجازات اعدام را به عنوان وسیله ای برای کاستن از میزان ارتکاب جرم و جنایت، و ارتقاء امنیت اجتماعی و تأمین عدالت در جامعه توجیه می کنند. تجربه همه جوامع بشری و تجربه خود ایران و آمارها و اطلاعات قابل اتکا نشان می دهند که در هیچ جامعه ای از طریق مجازات اعدام و قتل سیستماتیک دولتی، نمی توان میزان ارتکاب به جرم و جنایت را کاهش داد. انسان ها ذاتا بزهکار، قاتل، قاچاقچی و جنایتکار به دنیا نمی آیند بلکه در تحلیل نهایی این شرایط مادی زندگی اجتماعی است که آنان را به سوی بزهکاری و تبهکاری سوق می دهد. دولت ها و طبقات حاکم، مسئولین مستقیم تحمیل این شرایط مادی بر زندگی اکثریت مردم هستند. در واقع کسانی مستوجب مجازات هستند که زمینه های اجتماعی که منجر به اعمال جرم می شود را به وجود آورده اند.
اعدام در جمهوری اسلامی همزاد به قدرت رسیدن این رژیم و یکی از ابزارهای تداوم حاکمیت آن بوده است. این رژیم مجازات اعدام را بعنوان خشونتی آگاهانه و سازمانیافته برای نابودی مخالفین سیاسی، ناراضیان اجتماعی و قربانیان همین نطام ظالمانه سرمایه داری بکارگرفته است. این جنایات ابتدا با اعدام سران رژیم سلطنتی آغاز شد، اما بلافاصلە بە اعدام مبارزین و مخالفین رژیم اسلامی بە وسعت ایران گسترش یافت. بازداشت مجدد و سپس اعدام دهها چهرە برجستە زندانی در زندانهای ساواک کە بە همت قیام مردم آزاد شدەبودند، از بهار سال ۱۳۵۸ آغازگردید. اعدام مبارزین و رهبران مردم ترکمن صحرا در جریان اعتراضات بهار ١٣٥٨، اعدام فرزندان دلیر مردم کردستان بعد از فرمان جهاد خمینی در ٢٨مرداد در شهرهای مختلف استانهای کرمانشاە، کردستان و آذربایجان غربی، توسط خلخالی جلاد و باحکم حکومتی و شرعی خمینی، اعدام زنان، دانشجویان، کارگران و روشنفکران متعهد و معترض بە نظام اسلامی در گوشە و کنار ایران، کارنامە فاشیسم اسلامی در همان ماههای نخست به قدرت رسیدنش بود.
با اعدامهای جمعی و کشتارهای خیابانی و شکنجه های وحشیانه در زندانها در سالهای نخست دهه شصت، حکومت اسلامی، انقلاب ایران را که با هدف آزادی و زندگی بهتر برپا شده بود، به شکست کشاند. کشتارها در جریان قتل عام هزاران زندانی، که بدنبال شکست اهداف جمهوری اسلامی در جنگ ۸ ساله ایران و عراق، انجام گرفت، به اوج خود رسید و در فاصله دو ماه جان هزاران زندانی را گرفت. سران جمهوری اسلامی در طول ۴۵ سال حاکمیت سرکوبگرانە خود از مجازات دولتی مرگ برای ایجاد ترس و هراس‌افکنی در میان مردم استفاده کردەاند، تا قدرت مطلقە خود را حفظ کنند. اما با همه اینها آتش زیر خاکستر تنفر مردم از رژیم سرکوبگر طی این سالها خاموشی نداشت و شعله های مبارزه و مقاومت از هر سو زبانه کشید.
مبارزه برای لغو صدور احکام اعدام روز به روز همه گیر تر می شود. صدها زندانی شجاع در بیش از ۲۰ زندان در سراسر ایران کمپین «سه شنبه های نه به اعدام» که اکنون وارد ۳۷ مین هفته خود شده است را به راه انداخته اند. آنها هر هفته در این روز دست به اعتصاب غذا می زنند . آوازه شجاعت و پیگیری این زندانیان سیاسی مبارز، انعکاس جهانی یافته است. هدف این کارزار، ، اعتراض به مجازات اعدام و مخالفت با آن به عنوان مجازاتی غیرانسانی و جبران‌ناپذیر، بدون توجه به نوع اتهام یا انگیزه‌ها و اعتقادات محکومین به اعدام و درخواست لغو این مجازات است.
زندگی حق طبیعی هر انسانی است و اعدام به معنای سلب حق حیات و زندگی از انسان است، کسی حق ندارد این حق طبیعی را با هیچ بهانه ای از انسان دیگری سلب نماید. اعدام نه تنها فرصتی برای اصلاح و جبران اشتباهات را از افراد می‌گیرد، بلکه جوامع را از راهکارهای انسانی و مؤثر برای حل معضلات اجتماعی و حقوقی محروم می‌کند. در بسیاری از کشورها در جهان به این نتیجه رسیده‌اند که مجازات مرگ نه‌تنها از وقوع جرم پیشگیری نمی‌کند، بلکه در موارد بسیاری منجر به بی‌عدالتی‌های جبران‌ناپذیر می‌شود. از اینرو حزب کمونیست ایران بدون هیچ قید وشرطی و در هر شرایطی مخالف مجازات اعدام است و هموارە با شعار «نه به اعدام» برای لغو آن مبارزه می کند.
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۸ اکتبر ۲۰۲۴