هراس جمهوری اسلامی از شادی مردم
اول ـ رژیم اسلامی جشن و شادی مردم را تیشه به ریشه خود می پندارد و با چهره خندان مردم سر سازگاری ندارد. جمهوری اسلامی از خمودگی و یاس و ناامیدی تغذیه می کند. حکومت اسلامی عامدانه و همانند سلاحی روانی نه تنها با ایجاد شرایط وحشتناک زیستی، ترس و استرس روزانه و در خودفرورفتن را گسترش می دهد، بلکه هرگونه شادی، نشاط و زندگی را تهدیدی علیه موجودیت تاریک و ارتجاعی خود می پندارد. مراسم های عروسی را با بهانه این که در آنها حجاب اسلامی و فاصله زن و مرد رعایت نشده است به هم می ریزد. از برگزاری کنسرت های موسیقی جلوگیری می کند. جوانانی را که به مناسبت های مختلف دور هم جمع میشوند و به رقص و شادی می پردازند، مورد ضرب و شتم و اهانت قرار می دهد. در واقع اگر جهان به کام رژیم اسلامی ایران بود، این جامعه یک سر سیاه پوش و در تمام طول سال و هر روز به بهانه ای عزادار می بود. اما اکثریت مردم این جامعه در مقابل رژیم اسلامی سر تسلیم فرود نیاورده اند. علیرغم تهدیدها و حتی بگیر و ببند ها در این رابطه، مردم در سراسر ایران این مخالفت ها را نادیده می گیرند. موسیقی و هنر و آواز و رقص و شادی، از پنهانگاه ها بیرون آمده اند. در مقابل فرهنگ ارتجاعی حاکم، فرهنگ مقاومت پیشرو سر برآورده است. جمهوری اسلامی در مقابله با حذف شادی و نشاط و شور زندگی مردم سرش به سنگ خورده و تلاش هایش در این زمینه مذبوحانه و بدون ثمر است. این شور زندگی همان نیرویی است که رژیم را هراسان می کند. ویدئویی از رقص و شادی یک پیرمرد اهل رشت به نام «صادق سپیدرودی» معروف به «عمو صادق» با یک ترانه فولکلور گیلکی در اینستاگرام منتشر شد که با استقبال زیادی از سوی کاربران شبکه های اجتماعی روبرو گردید. به دنبال انتشار این ویدئو، نیروهای انتظامی وی و دوازده نفر از فعالان فرهنگی رشت را دستگیر کردند. همچنین برای چهار واحد صنفی برپاکننده رقص و آواز خوانی نیز، توسط اداره نظارت بر اماکن عمومی، اخطاریه پلمب صادر شد. این اقدام سرکوبگرانه حاکمیت، با موجی از واکنش های جوانان کشور روبرو شد. در چند روز اخیر هشتگ « عمو صادق» ترند جهانی شد. همراه با آن حجم ویدئوهای حمایتی از وی با تقلید از موسیقی و رقص او آن چنان گسترده بود که حاکمیت را مجبور کرد عمو صادق را آزاد کند و حتی دستگیری او را تکذیب نماید. این واکنش های مردمی نشان داد که مقاومت مدنی تا چه حد در جامعه گسترده شده است. این مقاومت مدنی گسترده بر متن اعتراضات مطالباتی جنبش های کارگری، بازنشستگان، پرستاران و…. نشان می دهد که جامعه چگونه خود را سازمان میدهد، مقاومت و مبارزه خود را گسترده تر می کند و خود را برای در هم شکستن قدرت فاشیستی حاکمیت آماده می سازد.
دوم ـ روز دهم دسامبر در اسلو پایتخت نروژ مراسم اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی انجام گرفت. پس از آن مراسم اهدای جایزه ساخاروف به ژینا (مهسا) امینی و جنبش «زن، زندگی، آزادی»، در پارلمان اروپا در بروکسل برگزار شد. اهدای این جوایز علیرغم انگیزه ها و اهداف شناخته شده پشت آنها، همچنین نحوه سازمان دادن مراسم اهدای آن و ترکیب جهت دار دعوت شدگان و حواشی دیگر پیرامون آن، از لحاظ عینی در واقع پژواک صدای زنان ایران در سطح جهان بود.
امروز مسئله زنان در ایران، و مبارزه آنها علیه تحجر دینی و آپارتاید جنسی و برابر حقوقی زنان با مردان در همه عرصه ها، به بزرگترین چالش جمهوری اسلامی تبدیل شده است. این جنبش سیاسی زنان شجاع ایران، رژیم جمهوری را به آستانه سقوط کشانده است. بر چنین متنی علیرغم آن که جایزه صلح نوبل بسیار سیاسی و اصولا ًبسیار محافظه کارانه است، اما اعطای این جایزه در این شرایط زمانی و سیاسی، صدای جنبش «زن، زندگی، آزادی» را در سطح جهانی با قدرتی بسیار بالا و گسترده پژواک می دهد.
در کنار این دو اقدام، شکایت سه نفر از قربانیان اعدام های دهه شصت از ابراهیم رئیسی به دادستانی سوئیس، باعث شد تا ابراهیم رئیسی در آخرین لحظه از سفر به ژنو برای شرکت در مجمع روز جهانی مهاجران سازمان ملل منصرف شود و امیرعبدالهیان، وزیر خارجه، ریاست هیئت جمهوری اسلامی را در این مجمع بر عهده بگیرد. این امر قدرت جنبش دادخواهی در ایران را بیش از پیش به نمایش گذاشت.
سوم ـ در این هفته لایحه بودجه دولت رئیسی از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، رد شد. دلایل ارائه شده از سوی مخالفان لایحه بودجه نشان دهنده ترس نمایندگان رژیم از نارضایتی گسترده مردم است. اصلی ترین محور مخالفت نمایندگانی که رای منفی داده اند، عدم توجه دولت به همسان سازی حقوق بازنشستگان و فرار از تامین بودجه یک میلیارد دلاری برای این امر، تصمیم به افزایش ۵۰ درصدی مالیات ستانی از مردم و به ویژه رشد ۵۵ درصدی مالیات بر خدمات و کالاها، عدم تخصیص بودجه برای تامین کمبود معلمان ۲۲ هزار کلاس فاقد معلم و کسری بودجه ۳۰۰هزار ملیارد تومانی است. توجه کنیم که کسری بودجه سال آینده ۶ میلیارد دلار است در کشوری که یک رقم اختلاس چای دبش ۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار است. از این جا می توان دریافت که با چه حکومت تا مغز استخوان فاسد و ناکارآمدی روبرو هستیم که با سازماندهی دزدی های کلان و چپاول اموال عمومی، بودجه ای تدوین کرده است که اساس آن بر دوشیدن مردمی است که دیگر امکان دوشیده شدن هم ندارند.این بودجه به شدت انقباضی است و دولت نمی خواهد پولی خرج کند. در ایران سیستم مالیاتگیری وجود ندارد. این که بودجه اساسآ از طریق مالیات می خواهد تامین شود، نشان می دهد که دولت نه تنها برنامه ای برای سفره های خالی اکثریت عظیم جامعه ندارد، بلکه فشار اقتصاد به بن بست رسیده شان را هر چه بیشتر بر شانه های مردمی که دیگر توان زنده ماندن را هم ندارند، می اندازد. بویژه اقتصادی که چهار دهه در مرحله رکود تورمی قرار دارد. در اقتصاد تورمی، پائینی ها به صورت مستمر چپاول می شوند. این وضعیت فاصله های طبقاتی را به شدت تشدید می کند و زمینه را برای رویاروئی های بزرگی میان مردم و حاکمیت ایجاد خواهد کرد.
چهارم ـ 18 دسامبر روز جهانی مهاجران است. در آستانه این روز جهانی، قایقی حامل دهها مهاجر که قصد داشتند خود را به اروپا برسانند، در سواحل لیبی واژگون شد و بیش از ۶۰ نفر که شماری از آنها کودک بودند، جان باختند. به گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت سازمان ملل، تنها در سال جاری بیش از۲۲۵۰ نفر در دریای مدیترانه جان خود را از دست دادهاند. این گزارش ادامه می دهد که: “دریای مدیترانه مرکزی همچنان یکی از خطرناکترین مسیرهای مهاجرت در جهان است”. اتحادیه اروپا بر طبق یک قرارِ توافق شده و رسمی تصمیم گرفته است که عملیات نجات پناهجویان را محدود کند. سیاستمداران خدمتگزار صاحبان سرمایه در اروپای مرکزی با غارت ثروت های طبیعی و استثمار شدید نیروی انسانی، تحمیل استبداد، ایجاد جنگ و تخریب محیط زیست و دادن میلیارد ها دلار به کشورهایی که در مسیر عبور پناهجویان به سوی اروپا قرار دارند، نقش مستقیمی در کشتار پناهندگان دارند. آنها مرزها را می بندند، بودجه عملیات نجات دریائی را قطع می کنند، با این استدلال که این خدمات مشوق مهاجران تازه خواهد بود. در ضد انسانی و جنایتکارانه بودن این استدلال و این سیاست تردیدی نیست. ناوگان های دریائی و هوائی اروپا مجهز به پیشرفته ترین تکنولوژی این عصر، قادر به کنترل وجب به وجب دریای مدیترانه هستند. آنها قادرند که هر قایقی را از نقطه حرکت تا رسیدن به مقصد دقیقاً رصد کنند و قبل از آنکه این قایق ها در خطر غرق شدن قرار بگیرند، به نجات آن ها بشتابند. اما آن ها آگاهانه این توانائی را برای نجات جان پناهجویان به کار نمی گیرند. نه تنها این توانایی را برای نجات پناهجویان به کار نمی گیرند، بلکه از آن برای شناسایی قایق های
پناهجویان، مخابره آن به شبه نظامیان حاکم در لیبی بهره می جویند. از این رو غرق شدن پناهجویان یا توقف این قایق ها و انتقال پناهجویان به لیبی و استفاده از آنها به عنوان برده نیز از جمله رفتارهای غیر انسانی سیاستمداران اروپائی است. عملیاتی که توسط اتحادیه اروپا و در چهارچوب برنامه فرونتکس اجرایی می شود و در سال گذشته توسط روزنامه نگاران افشا شد و توجه بسیاری را به خود جلب کرد. آن چه که امروز دولت های عضو اتحادیه اروپا در مورد پناهجویان انجام میدهند، مصداق بارز جنایت علیه بشریت است.
پنجم ـ جنایات ارتش اسرائیل در غزه همچنان ادامه دارد. افکار عمومی جهانی به شکل آشکاری علیه دولت اسرائیل چرخیده است. دولت نتانیاهو می خواهد توافقات بین المللی مبنی بر تشکیل دو کشور در جوار هم را عملا منتفی سازد. استعمارگری دولت اسرائیل، از نوع استعمارگری خشن و ویرانگراست. این نوع استعمارگری می خواهد زمین ها را پاک سازی کند، مردم بومی(در اینجا فلسطینیان) را قتل عام و یا آواره کند و خودی ها را به جای آنها اسکان دهد. قبلا جنایات اروپائیان که سرخپوستان آمریکا را نابود کردند، زمین هایشان را تصاحب کردند و خود را مالک ابدی آن منطقه اعلام کردند را تجربه کرده ایم. همین وضعیت را انگلیسی ها در استرالیا ایجاد کردند. همین سیاست را دولت نژادپرست اسرائیل در فلسطین به پیش می برد. باید این سیاست جنایتکارانه را مداوما افشاء کرد. سیاستی که جهان را به میدان کشتار انسان های بیگناه تبدیل کرده است. سیاستی که به واسطه مذهب، ناسیونالیسم، سود، استعمار و استثمار، انسان ها را علیه هم بسیج کرده و به جان هم می اندازد.
هم زمان نیز باید تاکید کرد که راه در هم شکستن این سیاست جنایتکارانه بسیج مردم در فلسطین و اسرائیل و بسیج افکار عمومی جهان است و نه تن دادن به جنگ و درگیری های مسلحانه ای که در آن قدرت برتر با اسرائیل و زرادخانه جهنمی اش است.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
پیروز باد انقلاب مردم ایران
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
حزب کمونیست ایران
دوشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۲ برابر با ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳