در آستانه سال تحصیلی جدید، بر متن تشدید بحران و ورشکستگی سرمایه داری ایران و تنگ تر شدن حلقه تحریم های اقتصادی وضعیت زندگی و معیشت خانواده های کارگری و کم در آمد در نتیجه افزایش چند برابری قیمت ها و سقوط قدرت خرید آنان به شدت نگران کننده است و برای تأمین حداقل های زندگی در مضیقه هستند. چند روز مانده به بازگشایی مدارس، رسانه های حکومتی در ایران از افزایش ۳۰۰ در صدی قیمت نوشت ابزار خبر می دهند. این رسانه ها، افزایش قیمت کاغذ از ۸۰ هزار به ۵۰۰ هزار تومان را عامل اصلی این گرانی و رکود ۶۰ درصدی بازار فروش نوشت افزار در آستانه بازگشایی مدارس می دانند. از آنجا که کودکان برای رفتن به مدرسه علاوه بر نوشت ابزار به نان و پوشاک و سرپناه هم نیاز دارند، تأمین نیازمندی های اولیه کودکان به یکی از دغدغه های اصلی خانواده های کارگری و کم درآمد تبدیل شده است. در سال جاری در حالی که بررسی قیمت ۱۰ قلم کالای مصرفی سبد روزانه هر خانوار افزایش ۲۰۰ تا ٣۰۰ درصدی را نشان می داد، شورای عالی کار رژیم بدون توجه به این تورم سرسام آور هزینه سبد معیشت خانوار کارگری را سه و نیم میلیون تومان برآورد کرد و فاجعه بارتر از آن کمتر از نصف این مبلغ را به عنوان حداقل دستمزد کارگران تعیین کردند. بر اثر این اوضاع فلاکتبار بر اساس آخرین گزارش مرکز آمار سهم آموزش از سبد هزینه خانوار به کمتر از دو درصد تنزل یافته است. در نتیجه این واقعیات اقتصادی است که این روزها دلهره و بیم و نگرانی پدران و مادرانی که به سختی می توانند حداقل نیازهای کودکان شان را تأمین کنند قلب هر انسانی را به درد می آورد. تحت چنین شرایطی است که میلیون ها کودک و نوجوان از چرخه تحصیل خارج شده و در کارگاهها، کوره پزخانه ها، مزارع و در خانه ها تن به بردگی مزدی سپرده اند تا سهمی در تأمین هزینه زندگی خانواده بر عهده بگیرند. در این میان کودکان مهاجر افغانستانی به دلیل نداشتن اوراق هویتی و یا به دلیل عدم پذیرش آنان در مدارس دولتی با دشواری های بیشتری دست و پنجه نرم می کنند.
تازه وقتی دانش آموزان موزان از سد هزینه سنگین ورود به مدارس و دانشگاهها عبور کردند، اینبار به میدانی پا میگذارند که بیش از چهار دهه است رژیم اسلامی اهرمهای قدرت ایدئولوژیک و امنیتی خود را جهت به چالش کشیدن علم بکار گرفته است. دانش آموزان بجای آموزش علوم و شناخت از دنیای پیرامون خویش باید مذهب، خرافات و افکار پوسیده و باز مانده از قرون و اعصار گذشته را در مغز خود جای دهند. سیستم آموزش و پرورش اسلامی که مبتنی بر ستم و تبعیض و تفکیک جنسیتی است، بطور سیستماتیک فرهنگ ارتجاعی و زن ستیز را اشاعه می دهد. در این سیستم آموزشی به پرورش استعداد و خلاقیت در زمینه های علمی و هنری توجهی نمی شود. در این سیستم آموزشی معلمان آزاده نه تنها باید شرایط جو پلیسی، تفتیش عقاید و حضور نهادهای امنیتی در مدارس را به چالش بکشند، بلکه باید از هر فرصتی برای آموزش مفاهیم علمی و برای شناخت دنیای پیرامون خویش و آشنا کردن دانش آموزان با دانش و فرهنگ پیشرو بهره بجویند. تازه این تمام سختی کار آنان نیست، معلمان نیز به عنوان بخشی از طبقه کارگر و حقوق بگیران با حقوق های چند مرتبه پایین تر از خط فقر بخشی از بار سنگین بحران اقتصادی را بر دوش می کشند.
اما به رغم شرایط فلاکت باری که رژیم جمهوری اسلامی به کارگران و اکثریت مردم ایران تحمیل کرده است و به رغم باز تاب تمایزات شدید طبقاتی، تبعیض جنسیتی و ستمگری های ملی و مذهبی در نظام آموزشی که توسط رژیم باز تولید می شوند، به پشتوانه جنب و جوش و شور مبارزه برای تغییر و دگرگون کردن اوضاع، افق روشن و امید بخشی در پیش روی جامعه قرار گرفته است. تداوم مبارزات کارگری و جنبش های اعتراضی، رشد روحیه مبارزه جویی، مقاومت و ایستادگی در برابر تهاجم افسار گسیخته رژیم نشانه بارز دوران نوینی از حیات محرومان این جامعه است. کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، بازنشستگان، فعالان جنبش دفاع از محیط زیست در صحنه های پرشور مبارزه با فریاد مطالبات خود حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی را از هر سو به چالش کشیده اند.
معلمان مبارز ایران به رغم فشار فقر و سرکوب با اعتصابات و اعتراضات سراسری و پی در پی نقش برجسته ای در این جنبش اعتراضی ایفا کرده اند. مبارزات معلمان بویژه بعد از خیزش سراسری دی ماه ۱۳۹۶هم به لحاظ شکل و هم به لحاظ شعارها و پرچم مطالباتی که برافراشته اند، بطور عینی از دایره قوانین اسلامی و چهارچوب های تنگ تشکل های صنفی وابسته به اصلاح طلبان حکومتی بسیار فراتر رفته، ابعاد سیاسیِ پیدا کرده و سیاست های کلان رژیم را به چالش کشیده است. مبارزات معلمان با عبور از استراتژی تشکل های صنفی طرفدار اصلاح طلبان حکومتی ظرفیت های خود را برای تأثیر گذاری بر فضای سیاسی جامعه باز یافته و با تأکید بر خواست تحصیل رایگان برای همه کودکان و رفع تبیعض ها و افزایش حقوقها به بالای خط فقر و خواست منع کالایی شدن آموزش و درمان رایگان، در عالم واقع خواستهای کارگران و بخش های وسیعی از مزدبگیران و اقشار فرودست جامعه را نیز مطرح کرده اند. معلمان، که اکثریت آنها به زندگی کردن در پائین تر از خط فقر سوق داده شده اند، برای تحقق مطالباتشان در مسیر اتحاد با بقیه بخش های جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی گام برداشته و تجارب ارزنده ای در زمینه سراسری کردن اعتراضاتشان به دست آورده اند. معلمان با توجه به موقعیت و وزن اجتماعی که دارند و از طریق میلیون ها دانش آموز با جامعه مرتبط هستند در موقعیت اجتماعی مناسبی برای ارتقاء مبارزات خود و تأثیر گذاری بر فضای سیاسی ملتهب جامعه و تقویت روحیه مبارزه جویی قرار دارند.
در شرایطی که معلمان همراه با دیگر بخش های جنبش کارگری و جنبش محرومان جامعه با مبارزات بی وقفه خود افق امیدبخشی را پیش روی جامعه قرار داده اند، حزب کمونیست ایران ضمن تبریک آغاز سال جدید تحصیلی، همه دانش آموزان، دانشجویان و خانواده های آنان را به حمایت بی دریغ و همبستگی با جنبش حق طلبانه معلمان فرا می خواند.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
شهریور ۱۳۹۸
سپتامبر ۲۰۱۹