اطلاعیه کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر (۲۰۱۹)

در شرایطی به اول ماه مه نزدیک می شویم که در ایران یک جنبش عظیم مطالباتی در جریان است. طبقه کارگر به دلیل گسترده بودن و انباشته شدن مطالبات و مستمر بودن اعتراضاتش در محور این جنبش مطالباتی قرار دارد. اعتصابات و اعتراضات شکوهمند کارگران نیشکر هفته تپه و فولاد اهواز نقطه اوج این جنبش مطالباتی بود. اما این جنبش به طبقه کارگر محدود نیست و کلیه اقشار فرودست جامعه را در بر گرفته است. بازنشستگان، معلمان، پرستاران، دانشجویان، قربانیان تخریب محیط زیست، مال باختگان و … همه اینها با خواسته هایی که دارند بخشی از این جنبش عظیم مطالباتی هستند.از آنجا که برپا کنندگان و فعالین و رهبران این جنبش اعتراضی به تجربه دریافته‌اند که در نظام سیاسی و طبقاتی حاکم امکان پاسخ‌گویی به این مطالبات در سطح کلان وجود ندارد، این اعتراضات به‌سرعت ابعاد سیاسی پیدا کرده و به رغم نتایج محدود اقتصادی، دستاوردها و پیامدهای اخلاقی و سیاسی و مبارزاتی با ارزشی برای طبقه کارگر در بر داشته است.

تحت فشار تداوم و رادیکالیزه شدن این جنبش مطالباتی، اصلاح طلبان حکومتی که یکی از موانع بزرگ سر راه تعمیق و گسترش این جنبش بودند در معرض تجزیه قرار گرفته اند. آنان که در مدت زمان بیش از دو دهه گذشته مردم را با ترساندن از جناح افراطی و اصول گرا به دنباله روی از استراتژی سیاسی خود می کشاندند و در جریان نمایش های انتخاباتی به پای صندوق ها رأی می آوردند، اکنون دیگر نمی توانند مردم را با ترساندن از سوریه ای شدن اوضاع ایران، به پشت سیاستهای خود بیاورند. ایدئولوگ های این جریان اعلام کرده اند که مبادا اصلاح طلبان در این شرایط بحرانی دست از پا خطا کنند و از اعتراضات مردم علیه رژیم حمایت کنند.این جنبش مطالباتی با توجه به ابعادی که دارد بخش های مختلف اپوزیسیون بورژوایی حتی سلطنت طلبان را وادار کرده که ژست حمایت از این مطالبات را به خود بگیرند تا مجرایی برای به بیراهه بردن و به انحراف کشاندن این مبارزات حق طلبانه پیدا کنند.

این اوضاع بر متن بحران ساختاری سرمایه داری ایران، تشدید تحریم های اقتصادی و بیکاری و فقر و فلاکتی که به کارگران و اقشار فرودست جامعه تحمیل شده است، به لحاظ عینی زمینه مناسبی را برای گسترش فعالیت سوسیالیستی فراهم آورده است. چون در واقع خواسته ها و مطالباتی که در جریان این جنبش مطالباتی و اعتراضات بر آنها پافشاری می گردد تاریخا و در طی چهار دهه گذشته بخشی از هویت سیاسی فعالین کمونیست جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی بوده اند. شعار نان، کار، آزادی، اداره شورایی بر بستر این توازن قوای جدید فریاد زده می شود و به حلقه پیوند بین جنبش های پیشرو اجتماعی تبدیل می گردد. این دستاوردها در نتیجه پیکار کارگران علیه سرمایه داران و به بهای فداکاری های آنان به دست آمده اند. آنها بهای مبارزه برای کسب آزادی و برخورداری از یک زندگی بهتر را با اخراج های دسته جمعی، با تحمل ضربه های شلاق، روانه شدن اسماعیل بخشی ها، علی نجاتی ها و سپیده قلیان ها به زندان و شکنجه گاه و سلول های مرگ پرداخته اند.

بحران ساختاری سرمایه داری ایران و تنگناهای چند جانبه و فسادی که سر تا پای رژیم جمهوری اسلامی بدان گرفتار آمده است و درماندگی در کنترل این بحران ها و پاسخگویی به خواسته ها و مطالبات کارگران و تهیدستان شهری و روستایی، بیداری هر چه گسترده تر توده های کارگر و گسترش مبارزات کارگری و توده ای را به امری اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است. رژیم با تکیه به حربه سرکوب و ارعاب نمی تواند جلو تداوم اعتراضات کارگران و توده های بپاخاسته را بگیرد. در این شرایط تکامل و ارتقاء سازمانیابی طبقه کارگر برای تضمین پیشروی این جنبش اعتراضی جایگاه سرنوشت سازی پیدا کرده است.

تنها طبقه کارگر برخوردار از آگاهی طبقاتی و سازمان یافته در تشکل های طبقاتی و توده ای و حزب کمونیستی است که قادر است رژیم گندیده جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری را در راستای تامین خواسته های کارگران و مردم ایران به زانو در آورد. تنها با تکیه بر نیروی طبقه کارگر سازمان یافته و با همراهی دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی است که می توان تلاش های نیروهای رنگارنگ اپوزیسیون بورژوایی ایران و قدرت های بزرگ سرمایه داری برای به بیراهه بردن مبارزات مردم ایران و برای عقیم گذاشتن تحولات انقلابی در ایران را به شکست کشاند. در شرایط کنونی دامن زدن به اعتراضات و اعتصابات جاری و جنبش مطالباتی کارگران و دخالت فعالانه در این مبارزات، تنها راه واقعبینانه برای ارتقای آگاهی سوسیالیستی کارگران و بستر سازی و کمک به ایجاد تشکل های طبقاتی و توده ای کارگران است.

رفقای کارگر!

بگذارید با اعلام تحریم مراسم های فرمایشی و زرد دولتی، با انرژی و شور فراوان برای برگزاری هر چه با شکوه تر مراسم و تجمع های مستقل کارگری در روز اول ماه مه برابر با ۱۱ اردیبهشت تلاش کنیم. بگذارید بنا به سنت هر ساله با صدور قطعنامه های خود ادعانامه جنبش کارگری علیه سرمایه داران و دولت حامی آنها را اعلام کنیم. با طرح مطالبات کارگران و تأکید بر خواسته های آزادی خواهانه، عزم خودمان را در مبارزه علیه فقر و تبعیض و نابرابری و فساد، علیه آپارتاید جنسیتی، علیه سلب آزادیهای سیاسی و سرکوب و زندان و اعدام، اعلام کنیم و پیام اول ماه مه روز کارگر را هر چه رساتر به گوش مردم ایران برسانیم. با تأکید بر همبستگی انترناسیونالیستی کارگران اعلام کنیم که رژیم جمهوری اسلامی خود باید هزینه جدال و کشمکش ارتجاعی با آمریکا را بپردازد.

امسال در شرایطی که در نتیجه فساد و سوء مدیریت رژیم یک بلای طبیعی به یک فاجعه انسانی و زیست محیطی تبدیل شده است وبا توجه به ابعاد ویرانگر سیل و خسارات مالی و جانی گسترده ای که در بیش از دویست شهرستان ایران ببار آورد و ناکارآمدی و بی مسئولیتی این رژیم فاسد در زمینه کمک به مناطق سیل زده، لازم است پرداخت خسارات از جانب دولت به آوارگان و زیان دیدگان این فاجعه یکی از مطالبات کارگران باشد.

برای تدارک بهتر مراسم و آکسیونهای اول ماه مه همه فعالین سوسیالیست و جنبش کارگری با گرایشات سیاسی مختلف دست در دست هم بگذاریم. بگذارید مراسم و تجمع های اول ماه مه هزاران مبارز جدید را به سوی آرمان رهایی بخش کارگران جلب کند و نیروهای ما را در نبرد عظیم برای رهایی تمام زحمتکشان و آزادی مردم ایران از شر و فساد جمهوری اسلامی و از یوغ سرمایه، افزون نماید!حزب کمونیست ایران اول ماه مه این نماد همبستگی شورانگیز طبقاتی و انترناسیونالیستی طبقه کارگر را به همه کارگران تبریک می گوید.

زنده باد اول ماه مه

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران

فروردین ۱۳۹۸

آبریل ۲۰۱۹