تجمع اعتراضی در مقابل ساختمان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی رژیم که به منظور رسیدگی به وضعیت رضا شهابی در صبح روز سه شنبه پنجم دی ماه برگزار گردید با یورش گسترده نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی مواجه شد. نیروهای انتظامی و امنیتی رژیم که چند ساعت پیش تر با حضور پرشمار خود نقاط نزدیک به محل تجمع را به اشغال خود در آورده بودند، در همان لحظات اول صف معترضان به ادامه بازداشت رضا شهابی را مورد یورش قرار دادند. نیروهای سرکوبگر رژیم که نگران گسترده تر شدن تجمع اعتراضی بودند با تهاجم به صف تجمع کنندگان، کارگران و انسانهای آزاده ای را مورد ضرب و شتم قرار دادند که به نشانه همبستگی با ربابه رضایی همسر رضا شهابی و در اعتراض به شرایط غیرانسانی تحمیل شده به رضا شهابی در این تجمع اعتراضی شرکت کرده بودند. نیروهای انتظامی در جریان یورش سبعانه خود بیش از ۴۰ نفر از شرکت کنندگان در این تجمع اعتراضی را دستگیر کرده و ساعت ها آنان را در بازداشتگاه زندان اوین نگاه می دارند.
رضا شهابی از چهره های شناخته شده جنبش کارگری ایران و عضو سندیکای شرکت واحد از هیجدهم مرداد سال جاری برای چندمین بار بازداشت و روانه زندان شد. وی اینبار از بدو ورود به زندان رجایی شهر پس از آنکه واحد اجرای احکام زندان به ایشان ابلاغ کرد که کلیه مرخصی های پزشکی اش غیبت محسوب شده و محکومیت زندان وی ۹۶۸ روز ادامه می یابد، در اعتراض به این اقدام غیر قانونی مسئولین قضایی و امنیتی رژیم، به اعتصاب غذای طولانی مدت متوسل شد. رضا شهابی تنها بعد از آنکه مسئولین زندان قول تجدید نظر در حکم وی را دادند، به اعتصاب غذای خود پایان داد. اما از آنزمان تاکنون رژیم جمهوری اسلامی با بی توجهی به اعتراضات رضا شهابی و خانواده ی وی و با نادیده گرفتن اعتراضات نهادهای کارگری و سازمانهای مدافع حقوق بشر در سطح بین المللی و اعتراضات تشکل های کارگری مستقل از دولت در داخل ایران نسبت به ادامه بازداشت رضا شهابی، همچنان بر فشارهای خود بر این فعال کارگری ادامه داده است. چنانکه بر اساس اطلاعیه اخیر ربابه رضایی، همسر رضا شهابی این کارگر زندانی در طی دو هفته اخیر، دو بار در زندان رجایی شهر دچار سکته مغزی شده است و به رغم وضعیت وخیم رضا شهابی، مسئولین زندان همچنان از اعزام او به بیمارستان برای درمان، خودداری می کنند. ادامه بازداشت رضا شهابی و تحمیل شرایط غیر انسانی به وی و یورش به صف معترضانی که خواهان رسیدگی به وضعیت وی هستند تردیدی باقی نمی گذارد که اعمال فشار از سوی جمهوری اسلامی بر رهبران کارگری و بی اعتنایی به فشارهای بین المللی و داخلی برای آزادی آنان، سیاست آگاهانه ای است که در بالاترین سطوح رژیم در مورد آن تصمیم گیری شده است. اعمال فشار بر فعالان کارگری، پیام دولت و سرمایه داری حاکم بر ایران به همه رهبران کارگری و کلیت جنبش کارگری است. هر دو جناح رژیم به خوبی تشخیص داده اند که در متن بحران های همه جانبه ای که رژیم با آن دست به گریبان است و بر متن روند رو به گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری و رشد جنبش های اعتراضی در جامعه، چه خطری و از جانب کدام بخش جامعه، طبقه سرمایه دار و رژیم حامی آن را تهدید می کند. رژیم از نقش سازمانگرانه فعالین کارگری در جریان اعتراضات و اعتصابات کارگری آگاه است از اینرو سعی دارد با زندانی کردن رهبران و فعالان شناخته شده و تأثیرگذار جنبش کارگری و محکوم کردن آنها به مرگ تدریجی در پشت میله های زندان از دیگر فعالین و پیشروان طبقه کارگر ایران زهر چشم بگیرد. برای خنثی کردن این سیاست رژیم لازم است روحیه مقاومت و مبارزه جویی فعالان کارگری در درون زندان را به بیرون زندان انتقال داد. تجمع اعتراضی فعالان جنبش کارگری و انسان های آزاده در مقابل ساختمان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی رژیم در اعتراض به ادامه بازداشت رضا شهابی که با یورش گسترده نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی مواجه شده است، گامی در این راستا بوده است.
حزب کمونیست ایران ضمن محکوم کردن یورش سبعانه نیروهای انتظامی رژیم به صف تجمع اعتراض کنندگانی که خواستار رسیدگی به وضعیت رضا شهابی بودند، خواهان آزدی فوری و بدون قید و شرط رضا شهابی است. حزب کمونیست ایران تأکید می کند که برای مقابله با تهاجم برنامه ریزی شده رژیم راهی جز دامن زدن به اعتصابات و اعتراضات کارگری و گسترش مبارزه برای آزادی کارگران در بند و آزادی کلیه زندانیان سیاسی وجود ندارد. فعالین کارگری به تجربه دریافته اند که هرگونه سکون و بی تحرکی در مقابل این تهاجم، سران رژیم را در تداوم آن جری تر می کند. نباید یک لحظه خانواده های فعالین کارگری و خانواده زندانیان سیاسی را در مبارزه برای آزادی عزیزانشان تنها گذاشت. باید تلاش کرد که شمار هر چه بیشتری از کارگران و انسانهای آزاده در تجمع های اعتراضی این خانوده ها در مقابال نهادهای حکومتی و زندان ها شرکت کنند. در خارج کشور احزاب سازمان های چپ و کمونیست و نهادهای مدافع جنبش کارگری و مبارزات آزادیخواهانه در ایران لازم است در شرایط کنونی همکاری های خود برای برپایی کارزارهای سیاسی و تبلیغی به حمایت از کارگران در بند و زندانیان سیاسی و افشای جنایت های رژیم را گسترش دهند.
۵ دی ماه ۱۳۹۶
۲۶ دسامبر ۲۰۱۷