روز جهانی طبقه کارگر در راه است. پیشاپیش این گرامی ترین روز تاریخ بشر را به همه کارگران و رزمندگان راه رهایی طبقه کارگر صمیمانه شادباش میگوئیم.
روز جهانی کارگر سال ٢٠٢٣ میلادی در شرایطی فرا می رسد که جنگ ویرانگر اوکراین، که چیزی جز تقابل دو بلوک سرمایەداری امپریالیستی به بهای کشتار صدها هزار انسان و نابودی زیرساخت های اقتصادی یک کشور نیست، هم چنان ادامه دارد. هم چنین در شرایطی به استقبال جشن جهانی کارگران می رویم که ٧ماه از برپائی انقلاب رهائی بخش “ژینا” که پایه های استبداد رژیم اسلامی را به لرزه در آورده است، می گذرد. انقلابی که دست آوردهای تاریخی آن جامعه ایران را یک گام بزرگ به جلو سوق دادە است.
پیادەکردن دلاورانه و عملی آزادی پوشش توسط زنان و مقاومت سرسختانه آنان در برابر سیاست های بی سرآنجام و سبعانه جمهوری اسلامی از دست آوردهای انکارناپذیر تاکنونی این انقلاب است. در عین حال در شرایطی که توازن قوا به نفع جبهه انقلاب تغییر چشمگیری کرده است، شاهد رشد و گسترش جنبش مطالباتی کارگران ، معلمان ،زنان ، بازنشستگان و تعرضی تر شدن مطالبات آنان هستیم ، که اعتصاب باشکوه کنونی کارگران ٤٣ واحد نفت و پتروشیمی یکی از نمونه های درخشان آن است.
اما طبقه کارگر ایران از لحاظ معیشت و برخورداری از حداقل خدمات اجتماعی در یکی از دشوارترین دوران حیات خود بسر می برد. بیکارسازی های گسترده ، نبود امنیت شغلی، قراردادهای سفید امضا ، دستمزدهای چند مرتبه پایین تر از خط فقر، عدم وجود سازمان و تشکل های مستقل کارگری ، ممنوعیت حق تظاهرات ، تحصن و گردهمایی کارگران ، محرومیت از داشتن مسکن مناسب،بطوریکه بخش زیادی از درآمد ناچیز کارگران صرف اجاره خانەهای محقرشان می شود، از جمله شرایطی است که سرمایه داران و رژیم اسلامی به کارگران تحمیل کرده اند.
طبقه کارگر ایران گذشته از استبداد هار دینی با عامل بازدارنده فقرروبرو است. تشکل و تداوم مبارزه طبقه کارگر در گرو مبارزه با این فقر تباەکننده است. از اینرو با دفاع همه جانبه از افزایش ٧٩ درصد حداقل دستمزد و دعوت به ایجاد صندوق های مستقل همیاری کارگری باید به جنگ این فاجعه رفت. بر همین بستر باید جنبش مطالباتی را با شعار های “نان، کار، آزادی” و “نان، مسکن، آزادی” به انقلاب “ژینا” گره زد.
فقر کارگران برای سرمایه داران و دولت هایشان هم فایده سیاسی و هم مزایای عظیم اقتصادی دارد . این فواید برای دولت تاریک اندیش اسلامی و بورژوازی زبون و حریص ایران مضاعف است. سود و ثروت به بورژوازی و دولت های آن قدرت و مکنت می بخشد و کارگران را دچار مصائب بیشمار سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی میکند. تنگدستی و استثمار شدید و تحمیل شده به خانوادهای کارگری سبب میشود تا اعضا آنها مداوما تحت فشار روحی باشند. کارگران از کودک و بزرگ به کار پرداخته، با اینحال تامین یک زندگی بخور و نمیر برایشان مشکل میشود. تلاش برای کسب معاش و رفع گرسنگی و فقر آنها را با تحقیر روزانه روبرو میکند. داشتن اوقات فراغت برایشان محال شده و اندیشیدن به راه حل جهت تغییر سرنوشت خویش برایشان با موانع بسیار مواجه میگردد. ثبات خانوادگی و حتی فردیشان در خطر مداوم قرار می گیرد. بنابراین پرداختن به امور سیاسی، اجتماعی و مبارزه برای کسب حقوق انسانی و دموکراتیک برای آنها مشکل میشود. بدست آوردن آگاهی سیاسی و طبقاتی و سازمانیابی در کنار هم طبقه ای های خود برای آنها سخت میشود. وقتی کارگران در روی زمین راه نجاتی نیابند، زمینه برایشان فراهم میشود تا به تخدیر مذهبی روی آورده و عدالت را در قیامت و گرفتن یارانەای ناچیز از ارگان های رژیم بجویند. این همان چیزی است که صاحبان سرمایه و دولت هایشان و در ایران جمهوری اسلامی میخواهند.
روز کارگر ، نماد مبارزه با چنین مصیبت های جانکاهی است. روز اعلام ادعانامه کارگران علیە سرمایەداران، روز ٩٩درصدیها در برابر یک درصدیها است . در این روز خیابان و میادین شهرها متعلق به کارگران است. در این روز، لازم است که چرخهای تولید به فرمان کارگران و در جهت خدمت به اتحاد، سازمانیابی و رزم انقلابی آنان، از گردش باز ایستد. در این روز، کل جامعە باید نسیم امید به رهایی بشریت از توحش و بربریت نظام سرمایەداری را در محیط کار، در محل کار و زندگی خود احساس کند.
کارگران به حکم شرایط عینی که در آن قرار دارند، قادرند با بکار انداختن ظرفیت ها و قابلیت های خود، این دنیا را تغییر دهند. قادرند نظامی را بنیاد نهند که در آن همه آزاد باشند، همه برابر باشند، کارگر مزد بگیر به موقعیت صاحب کار خود ارتقاء پیدا کند. رشد و توسعه اقتصادی به فراوانی تولید همه نیازهای زندگی منجر شود و رفاه جای کمبود و محرومیت را بگیرد. هدف تولید نه کسب سود، بلکه تامین نیازهای انسان باشد، کار از صورت اجبار به کار دلخواه از روی اختیار و درک به مسئولیت در قبال جامعه تبدیل شود. هر کسی به هر اندازه که در توان دارد کار کند و به هر اندازه که نیاز دارد از امکانات و خدمات برخوردار باشد.چنین جهانی را تنها کارگران می توانند بسازند. چنین تحولی محصول انقلابی خواهدبود که توده زنان و مردان کارگر در محور آن باشند. پیروزی انقلاب ژینا با شعار « زن، زندگی، آزادی »، می تواند مقدمه چنین تحول رهائی بخشی باشد.
گرامی باد اول ماە مە روز اتحاد جهانی طبقە کارگر
حزب کمونیست ایران
4 اردیبهشت ١٤٠٢ خورشیدی
٢٤ آوریل ٢٠٢٣ میلادی
.