فشار های نژاد پرستانه با اهداف سیاسی بر علیه زنان و مردانی که بناچار از افغانستان به ایران مهاجرت کرده اند به شدت افزایش یافته است. بلافاصله پس از پایان جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و جمهوری اسلامی، وزیر کشور طی ابلاغیه ای به فرماندهی پلیس ایران دستور اخراج گسترده مهاجران افغانستانی از ایران صادر نمود. در این دستور به مهاجران و پناهندگان افغان که فاقد مدارک معتبر دولتی هستند، اخطار شده است که حداکثر تا روز ۱۵ تیرماه ایران را ترک کنند. لازم است گفته شود که اکثریت قاطع افغانسانیهای ساکن ایران فاقد مدارک معتبر دولتی هستند اما برخلاف آنچه این کاربدستان اعلام میکنند اخراج ها تنها شامل مهاجران به اصطلاح غیرقانونی نیست. گزارشهای متعدد نشان می دهد در میان اخراج شده ها کسانی بوده اند که پاسپورت و یا اسناد اقامت معتبر داشته‌اند. حتی بسیاری از آنها متولد ایران هستند و تنها والدین افغانستانی دارند. اینها قبل از دپورت شدن غارت میشوند. بنا به ویدیو های منتشر شده ماموران رژیم افغانستانی ها را دستگیر کرده و ابتدا تقاضای رشوه میکنند؛ پول را که گرفتند در اکثر موارد رشوه دهندگان را با زور به کمپ دپورتی ها میفرستند. آگر مهاجری پول نداشته باشد آنوقت با خشونت او را در ماشین های باربری چپانده و راهی اردوگاه مورد نظر میکنند.
نیروی انتظامی رژیم اعلام کرده است که اجاره هرگونه ملک به مهاجران افغانستانی از این پس ممنوع است و در صورت تخلف، قولنامه‌های مربوطه باطل،املاک پلمپ و مصادره خواهند.
به دنبال این اخطار موج بازگشت اجباری مهاجران از ایران به افغانستان به حرکت در آمده است. بنا به گزارش خبر گزاری مهر تنها در هفته اول صدور این دستور بیش از۲۵۰ هزار افغانستانی مجبور به ترک ایران شده اند. گزارشها حاکی از آن است که ۷۰ درصد آنان حتی فرصت پیدا نکرده اند مایملک خود را نیز جمع و جور کنند و مجبور شدند که هر چه را دارند رها کنند. اخراج ها در موارد زیادی همراه با خشونت و ضرب و شتم نیز بوده است. برای بساری از آنها حتی دسترسی به ابتدایی‌ترین اقلام مانند نان، دارو و آب آشامیدنی نیز دشوار شده است. این اقدامات بخشی از استراتژی آگاهانه رژیم برای منحرف کردن توجه از بحران‌های داخلی از جمله فساد و فروپاشی اقتصادی و هدف قرار دادن افغانستانی ها به‌عنوان دشمن فرضی است. بر اساس گزارشها،در پنج ماه نخست سال ۲۰۲۵ دستکم ۳۲ شهروند افغانستان در ایران اعدام شده‌اند و در سال ۲۰۲۴ این تعداد به بیش از ۸۰ نفر رسید.این اعدام‌ها اغلب بدون دادرسی عادلانه،دسترسی به وکیل وتحت شکنجه انجام میشوند.
جمهوری اسلامی برای تحقق مقاصدش در تشدید سیاست افغان ستیزی از رسانه های دولتی، شبکه های اجتماعی و نیروی سیاسی و اجتماعی استفاده میکند. آنها با چشم پوشی از نقش سازنده کارگران افغانستانی از هر حادثه کوچکی وسیله ای برای گسترش نفرت علیه آنها استفاده میکنند. اگر تجاوزی و یا قتلی صورت بگیرد رسانه ها بدون هیج پژوهشی آنرا به افغانستانی ها نسبت می دهند.رسانه های سرپرده دولتی با تحقیقات من در آوردی کمبود آب، برق و بویژه گرانی نان را به مصرف بالای آن ماده حیاتی توسط مهاجران افغانستانی ربط می دهند. آنها وجود ۵تا ۸میلیون مهاجر افغانستانی را مسبب وضع کارگران و زحمتکشان به فقر رانده شده در ایران قلمداد میکنند.
زنان و مردان کارگر افغانستانی جزء ارزان ترین نیروی کار در ایرانند. آنها همیشه تحت تعقیب، محرومیت و تحقیر بوده اند تا به فرودستی خود رضایت دهند. محرومیت از حق بیمه و انواع خدمات اجتماعی، محرومیت از اسکان در بسیاری از استان ها، به نمایش درآوردن آنان در قفس و دیپورت با خشونت به هنگام دستگیری تنها بخش کوچکی از مصائبی است که بر افغانستانی ها روا داشته شده است. حالا که موج مهاجر ستیزی در اروپای غربی موجبات تقویت احزاب راست افراطی را فراهم کرده، در جمهوری اسلامی نیز سیاست های آنها سرمشق قرار میگیرد.
این واقعیتی آشکار است که کارگران مهاجر افغانستانی منشاء سازندگی، کسب درآمد کلان برای کارفرماها بوده و سپاه نیز در جنگ ها و از جمله جنگ در سوریه از آنها سوء استفاده کرده و موجب مرگ تعداد نامعلوم و زیادی از آنها شده است. پرسیدنی است که چرا در شرایط کنونی سیاست افغان ستیزی و دیپورت آنها را این چنین تشدید کرده اند. واقعیت این است که این امر برای حاکمیت و کارفرماها، مانند سایر نقاط دنیا امری سیاسی است. اما این سیاست در جمهوری اسلامی ویژگی های خود را دارد. رژیم در چنان وضعیت مستاصلی است که نمیتواندحتی آب و برق و خدمات اولیه مردم را تامین کند. بنابراین رژیم مثل همه دست راستی ها در جهان باید بدنبال مقصری بگردد و آنهم کارگر مهاجر است.
رژیم اسلامی همزمان به افزایش فشار بر مهاجرین افغانستانی، بیش از یک هزار نفر از فعالین سیاسی و مدنی و معترضین به وضع موجود را بازداشت کرده است.
بنابراین لازم است فعالین کارگری، زنان، بازنشستگان و سایر اقشار ناراضی و رزمنده ضمن مبارزات خود بیش از گذشته به فکر حمایت از هم سرنوشتان افغانستانی خود باشند. قبل از هر چیز باید تبلیغات دروغین و نژاد پرستان شوینیست را خنثی شود. لازم است به هر شیوه ای که ممکن باشد در برابر هر حمله ای از جانب ماموران، شوینیستها و شهروندان ناآگاه ایرانی به این مردم، که اکثرا کارگرند، یاری رساند. باید هنگام مورد تعقیب بودن پناهشان داد. این اقدامات وظیفه ای انسانی بوده و جبهه مبارزات مردم علیه جمهوری اسلامی را تقویت خواهد کرد.