برگرفته از خبرنامه کومه له.
۲۶ / ۱۱ / ۲۰۲۲، شمس الدین امانتی.
۴۴ سال از اعتصاب سراسری کارگران نفت می گذرد.
در آبان سال ۵۷ اعتصاب سیاسی کارگران نفت جنوب آغاز شد، و با دستگیری ۱۷ کارگر مبارز نفت و گسترش اعتصاب به تاسیسات مختلف نفتی و دیگر کارخانه ها در سراسر کشور مان وارد مرحله نوین گردیده و زیر فشار اعتصابات کارگران کمر رژیم شکست.
فریاد «کارگر نفت ما، حامی سرسخت ما» بانگ رسای توده های کوچه و محله شد. بانکی که نشان می داد زحمتکشان چه کسانی را حامی خود دانسته و میدانند. این موج تا سرنگونی سلطنت پیش رفت، به ظاهر دسته ای از دشمنان طبقه کارگر رفتند، اما دسته تازه نفس دیگری از دشمنان طبقه کارگر آشکار شدند.
«خدایگان آریامهر ها» رفتند، «نایب الامام اولوالامر ها» آمدند. مالکیت «مقدس» سرمایه عنوان «مشروع» و «مشروط» گرفت، و باقی ماند.
اعتصاب غیر قانونی بود، ضدانقلاب شد. اداره حفاظت کارخانه منحل گردید، اما نیروی ویژه کار و حراست ایجاد شد. ساواک رفت، ساواما آمد.
قربانی نسب نماینده کارگران! در مجلس شورا رفت، عرب نماینده کارگران! در مجلس خبرگان آمد. سندیکای سیاه و قلابی رستاخیزی از بین رفت، انجمن های سیاه و شوراهای قلابی سر بر آوردند.
وزارت کار همچنان وزارت کارفرما باقی ماند برای سرکوب مبارزات کارگران و دیگر زحمتکشان «بختیار» و «شورای سلطنت» ، «فرصت» میخواستند، «شورای انقلاب» صبر طلب میکند، برای حفظ «نظم» قانون ارتجاعی «انضباط کار» و «خبرگان» به همراه سپاه پاسداران و کمیته ها و سیاه جامگان به دستگاه فاسد اداری و ماشین جنگی ارتش و پلیس سابق اضافه شد.
جای چماقداران را حزب الهی ها پر کردند و «شاهنشاهی» رفت، «ملاشاهی» آمد.
کارگران این پیکر ترین مبارزان ضد امپریالیسم را به گلوله بستند. بنام انقلاب، کارگران بیکار رار ضد انقلاب خواندند، خلق های ستمدیده را به گلوله بستند، بنام انقلاب کارگری بیکار را ضد انقلاب خواندند، خلق های ستمدیده را با تهمت «کفار» و «شیاطین» قتل عام کردند، دهقانان را متجاوز و متصرف به زمینهای غیر دانستند و مبارزات آنان را سرکوب کردند و . و . و …. .
اما کارگران و دیگر زحمتکشان یک دم از مبارزه دست نکشیدند. اگر آن موج عظیم مبارزات کارگران که ژیم که رژیم سلطنتی را در زباله دان تاریخ به خاک سپرد، فروکش کرده است موج نوین علیه امپریالیسم و رژیم ارتجاعی حاکم آغاز می شود.
کارگران بپا می خیزند، خرافات را دور می ریزند، متشکل می شوند، قد بر می افرازد و زحمتکشان «حامی سرسخت» خود را باز می یابند. در برابر این موج نوین از اشباح قرون وسطایی کاری ساخته نیست و با هیچ ورد و جادویی غول بیدار شده بخواب نخواهد رفت.
علیرغم پیام ها و اطلاعیه های «شورای انقلاب» در تحریم و ممنوع شدن مبارزات کارگران موج نوین گسترده تر می گردد.
گسترده تر باد مبارزات کارگران.