امسال آتش های نوروزی فروزان تر از هر سال بود و جمعیتی که پیرامون آنها به رقص و پایکوبی پرداختند به مراتب از هر سال بیشتر بود. این مراسمها در شهرها، شهرک ها و روستاهای پرجمعیت بر گستره ی جغرافیای کردستان و نیز در چندین محله تهران، مشهد، حافظیه شیراز، تخت جمشید، بعضی نواحی همدان، گنبد کاوس، اصفهان، ماهان، ایذه، رضوانشهر و چندین شهر دیگر شکوهی داشتند که در ۴۵ سال گذشته دیده نشده بود. در بعضی از این مراسمها شعارهای “زن، زندگی، آزادی”، “مرگ بر خامنه ای”، “آزادی، آزادی، آزادی” و نظایر آنها طنین انداز بود. شعله های آتش که جگر مقامات را سوزانده بودند بار دیگر میزان نفرت از رژیم و امید به پیروزی و برانداختن جمهوری اسلامی را نمایان ساختند. این تنفر از جمهوری اسلامی و امید به درهم شکستن آن در پیام های نوروزی مادران و پدرانِ دادخواه، زندانیان سیاسی و بعضی تشکل های مستقل کارگری نیز هویدا بود.
مژگان افتخاری، مادر ژینا امینی هم ، ابراز امیدواریکرد که “نوروز امسال، نوید خوشبختی، پیروزی، شجاعت برای شرافت و رهایی از هر بند بندگی باشد.”
گوهر عشقی، مادرِ کارگر و وبلاگ نویس جانباخته زیر شکنجه، ستار بهشتی، در بخشی از پیام امسال خود چنین گفت:
“فرزندانم! نوروز را با اُمید به آزادی مردم ایران جشن می‌گیریم. حکومت تاریکِ جمهوری اسلامی می‌خواهد عشق و اُمیدواری را بکشد و افسردگی و یاس را به جایش بنشاند. اما رسیدن نوروز به ما می‌گوید خون‌هایی که بر خاک ریخته، گل می‌دهند و بهار در راه است.”
ماه‌منیر مولایی‌راد و میثم پیرفلک، مادر و پدر کیان پیرفلک، در اولین روز از سال ۱۴۰۳ بر آرامگاه فرزندشان حضور یافتند. ماه منیرِ شجاع در زیر نظارت مامورین مخفی و علنی رژیم امکان ارسال پیام نیافت.میثم پیرفلک با انتشار ویدئویی ضمن شادباش نوروز، از کیان و پویا مولایی‌راد که هر دو توسط مأموران جمهوری اسلامی کشته شدند، یاد کرد. نسرین شاکرمی، مادر دادخواه نیکا شاکرمی نیز با حضور بر مزار عزیز از دست رفته خود نوروز را شادباش گفت. مهسا یزدانی، مادر دادخواه محمدجواد زاهدی، از جانباختگان جنبش ژینا با انتشار تصاویری از آخرین عید در کنار فرزندش نوشت: «دو سال پیش اخرین عید کنار هم خاطره ساختیم، من کنار قامت تو احساس غرور میکردم.» معصومه آذری، مادر دادخواه حنانه کیا در ویدیویی که منتشر کرد نوشت: «باز هم بهار، باز هم سالی جدید، بازهم سالی بی تو فرا رسید. امسال هم همچون سال گذشته در کنار خانه ی ابدیت آمده‌ایم تا باهم سال را تحویل کنیم.» لیلا مهدوی، مادر دادخواه جاویدنام سیاوش محمودی با انتشار ویدیویی نوشت: «جاوید‌نامان راه آزادی ایران ستارگان درخشانی هستند که همیشه در آسمان ایران می‌درخشند و نام نیک و پاکشان در تاریخ باشکوه و آزاد ایران جاودانه اند ، قهرمانانی که الگوی آزادی، شرافت، شجاعت و عدالت در جهان هستند.» او در ادامه نوشت:
“فرزندم، جان مادر! چه خوش درخشیدی. بر خود میبالم که فرزندی شجاعی وبا شرفی مثل تو دارم. شجاعتت قدرت دل پر درد من است. جان مادر می ایستم برای دادخواهی ت”
نرگس محمدی، فعال مشهور حقوق بشر، در پیامی که روز اول فروردین منتشر شد، نوشت: «امیدو ایمان دارم ما مردم ایران با مقاومت و مداومت، گذار از رژیم دینی استبدادی را به سرانجام رسانده و با اتحاد در مسیری دموکراتیک، تغییری زندگی‌بنیاد، آینده‌ساز و امیدآفرین را رقم خواهیم زد.»
گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی، نیز در پیامی گفت که در آستانه سال جدید «با جسدی از جمهوری اسلامی مواجهیم که نه مشروعیتی در داخل برایش مانده است و نه مقبولیتی در عرصه بین‌المللی.»او با اشاره به وضعیت وخیم تنی چند از زندانیان سیاسی زن از جمله زینب جلالیان و مریم اکبری منفرد نوشته است: «در آستانه سال جدید به یادتان هستیم. خشم‌مان چون شما فزون است و رهروی راهی هستیم که در آن گام گذاشته‌اید».
توماج صالحی، خواننده مردمی رپ و نماینده شجاع مبارزان جوان در جنبش ژینا، که در حال حاضر در زندان دستگرد اصفهان به سر می‌برد، در پیامی نوروزی، با شادباش سال نو، «۵۵۲ روز مقاومت شکوهمند انقلاب زن زندگی آزادی» را گرامی داشت.
آنیشا اسدالهی و کیوان مهتدی، فعالان کارگری و مدنی دربند در زندان اوین در پیام سال جدید۱۴۰۳با اشاره به مصائب سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و معیشتی حاکم شده بر مردم یادآوری کردند:
“بهار به ما یادآور می‌شود که چرخ همواره به همین منوال نمی‌چرخد. جامعه همواره در حال حرکت است، و در میانه‌ی زوال و نابودی، امید ریشه می‌گیرد.”
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در قسمتی از پیام خود نوشتند:
“در شرایطی به استقبال بهار و آغاز سال جدید ۱۴۰۳ پا می نهیم که سفره میلیون ها خانواده کارگر و زحمتکش، بیشتر از گذشته کوچکتر گشته، چشم های بیشمار عزیزان کور شده، دل های مادران و پدران شکسته و خونین شده، و هزاران انسان فداکار همچنان محبوس در زندان هستند.بهار امسال را در شرایطی آغاز می کنیم که فقر و تورم افسار گسیخته، گرانی، نداری، بیکاری میلیونی، سفره های خالی و دستمزد های ناچیز و نامناسب به مانند گذشته، توسط حاکمان زر و زور و ثروت، و سیستم استثمارگر سرمایه داری بر کارگران و زحمتکشان تحمیل شده است.اما ما از پای ننشسته ایم و به مبارزه خود ادامه خواهیم داد تا بتوانیم به فقر، تنگدستی و نداری، به تبعیص و نابرابری ها، به ستم و استثمار پایان دهیم.”