شمس الدین امانتی
(برگرفته از خبرنامه کومه له)
اوضاع سياسي كردستان بعد از قيام سال ۵۷، با توجه به حضور سازمانهاي انقلابي، بویژه کۆمه له، همگام با شرکت فعال مردم مبارز و نيروي مسلح سازمان يافته آنها در سطح جامعه، توازن قوا را به سمتی کشاند که در آن مردم انقلابي کردستان با فداکاری، از خودگذشتگی و تحمل تلفات سنگين جانى و مالى، کردستان را به منطقه اى امن و سنگر تداوم انقلاب نافرجام مردم ایران تبديل کنند تا در فضائى بدور از وحشت و ارعاب از رژيم اسلامى، نه تنها انقلابیون کردستان بلکه جمعى ازمخالفين رژیم و انقلابيون ساير شهرهاي ايران نيز توانستند در اين فضا چه در تشکل هاى کارگرى، زنان، نهادها و جمعيت هاى مبارز و آزاديخواه و چه به صورت منفردين كمونيست و انقلابى در امنيت کامل به مبارزه خود بر علیه تمامیت رژيم جمهورى اسلامى ادامه دهند.
رویدادهای برگی از تاریخ در سال ۱۳۶۰، و ادمه این پروسه از سنت مبارزات کنونی مردم كردستان را به خانواده جانباختگان: اعتراضات اخیر در شهر بوکان و سایر شهرهای ایران تحت سلطه رژیم جمهوری اسلامی، تقدیم خواهم کرد.
پس از ۵ روز نبرد و مقاومت: دفاع سرسختانه پیشمرگان و مردم مسلح از شهر بوکان همچنان ادامه دارد.
پیشمرگان کومه له با فداکاری کم نظیری در تمام جبهه ها به دفاع از این شهر پرداخته اند. پایگاه سلطان(در مسیر بوکان – سقز) را در هم کوبیدند و طی نبرد متهورانه و تن به تن در داخل سنگرهای دشمن، تعداد از مزدوران رژیم را به هلاکت رساندند.
طی چندین نبرد متوالی در جاده میاندوآب – بوکان ضربات سختی بر نیروهای دشمن وارد ساختند.
اکنون شهر مبارز بوکان تنها شهر آزاد ایران، در معرض یورش رژیم قرار گرفته است و پیشمرگان و مردم مسلح جانبازان از آن دفاع میکنند. هر چند رژیم از ابتدای دور دوم جنبش مقاومت در صدد تسخیر بوکان بوده است ولی مخصوصا در چند ماه اخیر به تدارک سیاسی و نظامی وسیع برای این یورش پرداخته است.
در رابطه با مسئله تصرف ضد انقلابی شهر بوکان توسط شورای عالی دفاع ستاد ارتش، رادیو، مطبوعات و … بارها و بارها مطرح شده است. در این مدت بطور منظم و مرتب پادگانهای سنندج، سقز، مراغه و ارومیه تقویت شده است تا بتوانند زمینه تصرف بوکان را فراهم سازند. انگار رژیم می خواهد با یک دولت خارجی جنگی تمام عیار راه بیاندازد. ولی در فاصله، تعرضات با برنامه و متهورانه پیشمرگان کومه له بر نیروهای دشمن در قلب شهرهای سقز و مهاباد در به تاخیر انداختن این یورش نقش بسزایی داشته است.
در روزهای اخیر بلندگوهای رژیم، با بوق و کرنا مسئله تسخیر بوکان را به میان کشیدند تا جایی که به خود وعده دادند نماز جمعه و انتخابات ریاست جمهوری را در این شهر برگزار کنند. نیروهای سرکوبگر رژیم، از ۵ روز قبل ار دو طرف (سقز و میاندوآب)، به سمت بوکان حرکت کرده اند ولی در مسیر راه با مقاومت سرسختانه پیشمرگان و مردم مسلح روبرو شده اند. پیشمرگان کومه له در اوج فداکاری و جانبازی در تمام جبهه ها به دفاع قهرمانانه پرداخته و تا کنون ضربات سنگینی بر نیروهای دشمن وارد ساخته اند.
به صحنه هایی از این مقاومت توجه نمایید: در تاریخ ۶ / ۷ / ۱۳۶۰، قبل از طلوع آفتاب ستونی مرکب از جاش و پاسدار و ارتش از میاندوآب به سوی روستای ساروقامیش حرکت میکند، یکی از تانکهای ستون در بلندیهای ساروقامیش حرکت میکند و تانک دیگری در مقابل «مرغداری» این روستا مستقر میشوند. بقیه ستون تا جاده آسفالت منتهی به ساروقامیش پیشروی میکنند و با طلوع آفتاب تیراندازی را شروع میکنند.
از ساعت ۱۰ صبح تعداد تانکهای مقابل مرغداری به ۳ فروند می رسد و با خمپاره و توپ دهات حاجی لک، حاجی آباد، قه لا و اطراف قارنجه را می کوبند. سپس ستون به پیشروی خود به طرف ساروقامیش ادامه میدهد و در ساعت ۱۱ و ۲۰ دقیقه وارد روستا میشود. در ساعت ۱۲ ستون در دسته های ۱۰ تا ۱۲ نفری به پیشروی ادامه میدهند. در این هنگام پیشمرگان کومه له مواضع دشمن را در کوههای اطراف با خمپاره میکوبند که در اثر آن تعدادی از نیرو های دشمن کشته و زخمی میشوند.
پیشمرگان کومه له برای بار دوم در ساعت ه بعدازظهر با سلاح های دوربرد خود مواضع دشمن را در کوههای «گول آباد» میکوبند که اینجا نیز تلفات سنگینی بر مزدوران وارد میشود. شرکت مسلحانه مردم به این نبردها جلوه خاصی میداد. در تاریخ ۸ / ۷ / ۱۳۶۰، شب هنگام چندین دسته از پیشمرگان کومه له پیشروی بسوی پایگاه دشمن در کوه سلطان مسیر (بوکان – سقز) را آغاز نمودند و در ساعت ۱۲و ۴۵ دقیقه به عملیات شجاعانه و تهور آمیز علیه مزدوران مستقر در پایگاه دست زدند. پیشمرگان با شجاعت کم نظیری در حالیکه سرودهای انقلابی میخوانند به سوی سنگرهای دشمن پیشروی کردند و در همان دقایق اول تعداد زیادی از سنگر های آنان را تصرف کرده و تلاش برای تصرف چند سنگر باقی مانده را آغاز کردند. دشمن زبون و وحشت زده تقاضای کمک نموده و بی هدف دور و بر خود را می کوبید.
پیشمرگان تا ۱۰ متری سنگرهای آنان نزدیک شده و از نارنجک دستی علیه آنان استفاده می نمودند. حدود ۳ ساعت و نیم دشمن زیر رگبار پیشمرگان قرار داشت و نمی توانست عکس العملی جز تیراندازی های بی مورد نشان بدهد. پیشمرگان کومه له به علت روشن شدن هوا و رسیدن نیروی کمکی برای دشمن، بطرف پایگاه های خود عقب نشینی کردند. در این حملات بیش از سی تن از نیروهای دشمن کشته و زخمی شدند. این عملیات تاثیر بسیار زیادی روی روحیه مردم گذاشته است.
در روز ۹ / ۷ / ۱۳۶۰، ساعت ۸ صبح ستون بزرگی از نیروهای سرکوبگر رژیم مرکب از ارتش، پاسدار و بسیج و تعدادی جاش از جاده میاندوآب بطرف بوکان پیشروی را آغاز کردند. چندین دسته از پیشمرگان کومه له و عده ای از مردم مسلح روستاهای اطراف راه را بر نیروهای دشمن سد کردند. در این نبرد سخت که از ساعت ۸ صبح تا ۷ بعد از ظهر ادامه یافت چندین خود رو دشمن از کار انداخته شد و تعداد زیادی از نیروهای ارتشی و پاسدار کشته و زخمی شدند. حتی پیشمرگان توانستند آنها را از یک تپه وادار به عقب نشینی نمایند. دشمن در اینجا نیز با وجود داشتن نفرات زیاد و امکانات نظامی وسیع ضعف خود را نشان داده و سراسیمه نیروهای خود را با وعده فرستادن نیروی کمکی به مقاومت تشویق می نمود. بعد از مدتی ستون بزرگ دیگری به کمک نیروهای درگیر دشمن آمده و در نتیجه پیشمرگان مجبور به عقب نشینی شدند.
در این درگیری به پیشمرگان و مردم که با روحیه بسیار عالی راه پیشروی را سد کرده بودند آسیبی وارد نیامد.