۲۰ سال پیش امپریالیسم آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم، تحقق دموکراسی، حقوق زنان، حقوق بشر و… در تبانی با تنظیم های جهادی، افغانستان را اشغال کردند. در این مدت نه تنها اینکه کوچکترین کاری برای زنان صورت نگرفت، بل زخمهای تازه تری بر این قشر ستمدیده جامعه زده شد. بعد از ۲۰ سال جنگ و خون ریزی آمریکا با گفتگو های پنهان با نوکران خود(طالبان) تصمیم به اخراج نیروهایش از افغانستان گرفت. با اخراج این نیرو ها طالبان یکبار دیگر سمارق وار رویدند و در یک چشم زدن سیل آسا ۱۶ شهرستان را در استان تخار، هژده شهرستان را در استان بدخشان و چند شهرستان را در استان بغلان که این سه استان در شمال شرق افغانستان قرار دارند، زیر تصرف خود شان درآورده و مراکز این سه استان را در محاصره خود شان قرار دادند. با تصرف ده ها شهرستان توسط این گروه سیاه و قرون وسطایی زنان یکبار دیگر از آزادی های نسبی که برخوردار بودند، محروم شده خانه نشین شدند. در مناطق زیر کنترل این گروه زنان از حق تحصیل، حق گشت و گذار در شهر و خیابان، حق بیرون شدن از خانه و… محروم شدند. گزارش هایی که به ما از این شهرستان رسید خیلی دردناک و اندوهبار است. طور نمونه: بتاریخ ۲تیر سال جاری یک زن بدون داشتن محرم میخواست در شهرستان چال استان تخار بطرف بیمارستان برود که در مسیر با ایست بازرسی طالبان مواجه شده، طالبان از او سوال میکنند که محرم ات کجاست؟ میگوید کارگر است و در ایران کار میکند. با شنیدن این پاسخ طالبان او را در مسیر راه تیرباران میکنند و جسد او را را کشان کشان بطرف شهر میبرد و از طریق بلند گو ها فریاد میزنند، “وای به حال زنانی که بدون محرم بیرون از خانه میروند”. بتاریخ ۵تیر سال جاری زنان بخاطر ضروریات زندگی شان به شهر دشت قلعه ولایت تخار میروند که با امر به معروف و نهی از منکر این گروه مواجه میشوند، این گروه وحشی با دیدن این زنان برآشفته شده این زنان را در ملاعام شلاق کاری میکنند. دوازده تیر، چندین زن را در شهرستان رستاق باوجودی که محرم هم داشته اند به جرم پوشیدن کفش پاشنه بلند شلاق کاری کرده اند. این گروه های عصر حجری قوانین ضد زن را علیه زنان وضع کرده اند، حتی مثل یک حیوان به دختران قیمت گذاری کرده اند، به دختران اجازه رفتن به دبیرستان را نمی‌دهند، به زنان اجازه فعالیت های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و... داده نمی‌شود. زنان پس از بیست سال دوباره به مرده های متحرک مبدل شده، با تمام آرزو های شان پشت کرده، خانه نشین شدند. مقصر این بدبختی زنان، امپریالیسم آمریکا و دولت دست نشانده اش میباشد که این وضعیت را بالای مردم افغانستان بویژه زنان نگونبخت این سرزمین آوردند. تا زمانی که فعالان حقوق زن، زنان مبارز و آگاه بخاطر متشکل کردن زنان کار و پیکار نکنند، زنان در چهار دیواری های خانه های شان محصور مانده زیر ظلم مردسالاری و طبقاتی خرد و خمیر خواهند شد.
تجربه بیست سال گذشته به زنان افغانستان آموخت که برای تحقق مطالبات خود، نباید به امامزاده هایی چون دول امپریالیستی دخیل ببندند. زنان باید با اتکا به نیروی خود و با مسلح شدن به سلاح آگاهی و تشکل، هم زمان، هم با حضور و نفوذ نظامی امپریالیست ها و هم با یورش وحشیانه نیروهای زن ستیز مرتجعی چون طالبان و داعش، مقابله کنند!
#نه_به_امپریالیسم
#نه_به_ارتجاع
#رهایی_زن_رهایی_جامعه