حسن رحمان پناه
امروز جمعه اول ماه مه برابر با دوازدهم اردیبهشت روز جهانی طبقە کارگر است.
قبل از هر چیز فرارسیدن این روز بزرگ و تاریخی ، این روز وحدت بخش طبقاتی کە فارغ از رنگ ، نژاد ، ملیت ، زبان ، خاک ، دین ، پرچم و همە دادەهای ساختە و پرداختە نظام طبقاتی در طول تاریخ است را به همه کارگران و همه انسانهای آزادیخواه و برابری طلب که دل در گرو رهائی طبقه کارگر و انسان محروم و ستم کش از استثمار نظام ضد انسانی سرمایه داری دارند، در سراسر جهان صمیمانه شادباش می گویم.
اول ماه مه، نماد اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران در گوشە و کنار جهان از مبارزت پراکندە تا حرکات عظیم متحدانە و بە هم پیوستە است ،کە متاسفانە امروز پراکندە و بدون ستاد رهبری طبقاتی (حزب ، تشکل های خودساختەکارگری و انترناسیونال جهانی ) ،علیه نظام سرمایه داری است. جریان پیدایش این روز و پروسه پرفراز و نشیب تحمیل آن به سرمایه داران و دولتهایشان و روز برگزاری مراسم های هر ساله به این مناسبت، در یک مارش عظیم جهانی، بخشی از تاریخ فنا ناپذیر طبقه کارکر جهانی است. تاریخی که با خون کارگران پیشرو و رزمنده، زن ، مرد ، پیر و جوان مقاوم و تسلیم ناپذیز بە ستم ، کارگر و کمونیست ، بر سنگ فرش خیابانهای شیکاگو ، تا قلب پاریس خون الود بە دست نوکران سرمایە ، تا المان و ایتالیا ویران شدە بە دست نازیسم و فاشیسم، تا پطروگراد فتح شدە بە دست شوراهای کارگری در اکتبر سرخ ١٩١٧، تا نبرد روزانە و بی آمان رزمندگان طبقاتی در ژاپن و سیدنی استرالیا ، تا قارە رنگین پوست و سوختە از بیعدالتی صاحبان زور و ثروت و نهایتآ تا زندان خوفناک اوین و قتلگاه بزرگی بە اسم ایران ، ترکیە ، سوریە و خاورمیانە مذهب زده ، میدان نبرد طبقە ما ، طبقە کارگر جهانی ، علیە سیستم جهانی سرمایە داری است کە سنگفرش خیابانهایش دهها سال با آتش خون نوشته شده است.
اگر چه امسال به دلیل وجود ویروس کرونا متاسفانه شاهد حضور ملیونی کارگران در صحنه خیابانها و میادین شهرها در قارەهای مختلف و کلان شهرها نخواهیم بود، اما بگذار در این روز همه شاهد آن باشند كه كارخانه ها خوابيده اند، چرخهاي كار و توليد از كار ايستاده اند، چرا كه كارگران مارش اتحاد و همبستگی و قدرت جهانی خود را به نمایش می گذارند.
ما اطمینان داریم که نە بە حکم جبر تاریخ ، بلکە به حکم روند تکامل اجتماعی و به حکم مبارزات ناگزیر طبقه کارگر ، بعنوان طبقە جهانی در برای نظام جهانی سرمایەداری، سرانجام نظام استثمار انسان به دست انسان از صحنه روزگار محو و به تاریخ خواهد پیوست و سوسیالیسم و حکومت کارگران بعنوان بدیل و الترناتیو آن ، کە محصول اگاهی ، سازمانیابی و پراتیک مشترک و هدفمند طبقە کارگر ، این گورکنان نظام سرمایەسالار است ، جایگزین آن خواهد شد . در این مبارزه و نبرد سرنوشت ساز بە گفتە مانیفست حزب کمونیست ، نوشتە کارل مارکس و فردریک انگلس ” کارگران چیزی جز زنجیرهای دست و پایشان از دست نخواهند داد ، اما جهانی را بدست خواهند آورد.”
کارگران جهان متحد شوید .
اول ماە مە ٢٠٢٠