به گزارش خبرگزاری حکومتیِ ایسنا، علی فدوی، جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران، روز یکشنبه ۱۳ آبان در دانشگاه صنعتی شریف به مناسبت سالگرد اشغال سفارت آمریکا توسط دانشجویان مرتجع خط امام سخنانی ایراد کرد. تمام سخنان این سپاهی طبق معمول تحریف واقعیات آشکار بود. او در قسمتی از سخنانش ادعا کرد که اشغال سفارت یک پیروزی بوده و آمریکا که نتوانسته است در مقابل آن عکس العمل مستقیم داشته باشد، از طریق به ادعای او عوامل مسلحش در کردستان حملات علیه جمهوری اسلامی را آغاز کرده است. او ناشیانه شروع این حمله جعلی آمریکا به جمهوری اسلامی از طریق کردستان را ۲۴ بهمن ۱۳۵۸ ذکر کرده است. اما تاریخ واقعی رویدادهای کردستان پس از سقوط رژیم شاه آنقدر روشن و شفاف هستند و چنان مدون شده اند، که جائی برای یاوه گویئ های امثال این سپاهی مرتجع باقی نمی گذارد.
تاریخ واقعی به ما می گوید: از کردستان به رژیم تازه به قدرت رسیده حمله نشد، بلکه بر عکس این رژیم جمهوری اسلامی بود، که از طریق عوامل محلی خود و به کمک آخرین بازمانده های رژیم شاه در پادگانهای سنندج و مهاباد به قتل عام مردمی پرداخت که شعارهای دوره انقلاب ضد نظام پادشاهی را پیگیری می کردند و آنگونه که هدف انقلاب آنها بود، آزادی و امنیت و زندگی بهتری را می خواستند. مردم کردستان در شرایطی که در نتیجه انقلاب ۱۳۵۷ بوجود آمده بود،دست اندر کار سازمان دادن ارگانهای محلی خود برای اداره امورشان و برای تحقق خواسته هایشان بودند، که با یورش وحشیانه رژیم جدید روبرو شدند. در مقابل چنین یورشی بود که مردم کردستان برای دفاع از دست آورزدهایشان و برای دفاع از حرمت و کرامت خود، برای دفاع از موجودیت خود، دست به اسلحه بردند. مگر کسی نوروز خونین سنندج و جنایتهای پادگان این شهر را که جمهوری اسلامی از رژیم شاه به ارث برده بود، فراموش کرده است؟ مگر کسی اعدام های دسته جمعی خلخالی جلاد را در شهرهای کردستان فراموش کرده است، تاوان جانهائی که این چنین بوسیله خلخالی که مستقیما از سوی خمینی مامور شده بود، درو شدند چه بود جز اینکه، دوش به دوش مردم مبارز در سراسر ایران اقدام به خلع سلاح نیروهای سرکوبگر رژیم شاه کرده بودند، جز اینکه به سازمان دهی نهادهای قدرت مردم از پائین پرداخته بودند. جز اینکه مردم را در شوراهای محلات، کارگران، زنان، دهقانان فقیر و کارگران روستا، سازماندهی می کردند. جز اینکه، محیط دموکراتیکی در کردستان بوجود آورده بودند که دسته دسته جوانان از شهرهای مختلف ایران برای درس گرفتن از تجربیات مبارزاتی مردم کردستان به این منطقه می آمدند و نفسی به آزادی می کشیدند. دقیقا رژیم تازه به قدرت رسده چنین فضائی را تحمل نمی کرد و می ترسید که الگوئی برای سایر نقاط ایران بشود.
این جمهوری اسلامی بود که از همان فردای سقوط رژیم شاه به کمک تشکل هائی چون« مکتب قران» و برپا کردن شوراهای عشایری و مسلح کردن آنها در تدارک مقابله مسلحانه با مردم رها شده از استبداد ستم شاهی بود. در آن روزها بر عکس ادعای فدوی پاسدار، این امپریالیسم آمریکا بود که در ادامه کنفرانس گوادولوپ، در یک سازش پنهانی با سران حرکت اسلامی و با رایزنی ژنرال هایزر فرستاده مخصوص جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا، به طرزی شتاب زده ارتش ضد مردمی شاهنشاهی، ساواک، پلیس و دستگاه بوروکراسی را تحویل جمهوری اسلامی داد تا نیروهای انقلابی و مخالفین حکومت جدید را سرکوب کنند. رژیم جدید قبل از حمله به کردستان با فتوای خمینی و قبل از حمله به کردستان، حمله به زنان و دانشجویان و مردم حق طلب در خوزستان و ترکمن سحرا و کارگران در أصفهان و بندر انزلی را آغاز کرده بودند.
کسی فرمان جهاد خمینی بر علیه مردم کردستان را فراموش نکرده است که ظهر روز ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ از رادیو تهران پخش شد. فتوائی که در آن برای تحریک هوادارانش ، آگاهانه به دروغ گفته بود که کمونیستها در کردستان زنهای مسلمان را اسیر کرده و به مسجد جامع برده و خرمن ها ی کشاورزان را آتش زده اند و لاطائلات دیگری از این قبیل.
مردم انقلابی کردستان در مقابل چنین تبلیغاتی و چنین فتوائی بود که دست به اسلحه بردند و در مدت کمتر از ۳ ماه نیروهای مهاجم را وادار به قبول آتش بس نمودند. پس از آن نیز با تشکیل هیئت نمایندگی خلق کرد، نه راه ادامه جنگ بلکه راه مذاکره و گفتگو را در پیش گرفتند. در این گفتگوها نمایندگان مردم کردستان خواستار حقوق اولیه و دموکراتیک خود بودند، از نظر کومه له در هیئت نمایندگی خلق کرد، تامین این حقوق می بایستی یکی از نتایج اولیه و بلافاصله پس از سقوط رژیم شاه می بود. اما هدف جمهوری اسلامی رسیدن به توافق عادلانه و مسالمت آمیز نبود، بلکه از مذاکره برای تجدید قوا وتدارک حمله مجدد و نیز تفرقه اندازی در میان نیروهای کردستان استفاده کرد و برای بار دوم از چند محور حمله به کردستان را آغاز کرد.
پیش از این نیز در جریان مبارزه برای خروج پاسداران از شهرهای سنندج و مریوان مردم و احزاب سیاسی کردستان راه مذاکره و مبارزه مسالمت آمیز مدنی را در پیش گرفته بودند. برای مثال اعتصاب غذای مردم سنندج در مسجد جامع شهر و کوچ تاریخی مردم شهر مریوان را می توان نام برد که از صفحات درخشان جنبش انقلابی مردم کردستان هستند. تاریخ را نمی توان بنا به گفته یک پاسدار عقب مانده وارونه نشان داد. این آمریکا نبود که در کردستان به جمهوری اسلامی حمله کرد، بلکه این جمهوری اسلامی بود که به مردم حق طلب و صلح خواه کردستان حمله کرد.
آنچه که به اختصار به آن اشاره شد روشن میسازد که یک سپاهی جانی نظیر فدوی چگونه تاریخ را تحریف می کند تا جنایات جمهوری اسلامی در کردستان را توجیه کرده باشد. کردستان انقلابی در طول مقاومتی ۴۵ ساله، هرگز با سیاستها و منافع دولت آمریکا در ایران و در کردستان همسوئی نداشته است. کردستان انقلابی امروز آغازگر خیزش رهائی بخش “زن، زندگی، آزادی” است. خیزشی که می رود در کنار مردم همسرنوشت در سراسر ایران، با سرنگونی انقلابی حکومت جمهوری اسلامی، به اهداف تحقق نیافته و پایمال شده انقلاب ۱۳۵۷ دست یابد.