درحالیکه دادگاهی اسماعیل بخشی، علی نجاتی، سپیده قلیان و جمعی از مدافعان دلسوزجنبش کارگری در شعبه ۲۸بیدادگاه رژیم اسلامی در تهران و زیر نظر قاضی مقیسه جنایتکار، هنوز در جریان است و نتایج آن اعلام نشده است، ۱۷ نفر دیگر از کارگران و همسنگران اسماعیل بخشی که در روزهای اعتصاب هفت تپه بازو در بازوی هم اعتراض و مبارزه پرشور کارگران را هدایت می کردند، یکی یکی احضار شده ودر شعبه ۱۰۲بیدادگاه کیفری شهرستان شوش محاکمه می‌شوند. از میان این هفده تن تاکنون ۷کارگر هفت‌تپه محاکمه و به تحمل ۸ ماه حبس تعلیقی و ۳۰ ضربه شلاق محکوم شده اند و ۱۰ نفر از کارگران نیز روز چهار شنبه ۲۳ مرداد به محاکمه کشیده شده اند.
همزمان سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه طی بیانیه ای به مناسبت محاکمه ی اسماعیل بخشی و همرزمانش در بیدادگاه های جمهوری اسلامی بار دیگر اعلام کردهکه آنچه دادگاهی شد “جنبش نان، کار، آزادی” بود، جنبشی که در هیچ دادگاهی شکست نخواهد خورد. در بیانیه سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه آمده که:قاضی پرونده، گفته است که شعار نان، کار، آزادی، شعار بالاشکمی و زیرشکمی است!!جواب اسماعیل این بود: شعار نان، کار، آزادی فشرده خواست و مطالبه کارگران است.سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ادعا دارد که شعار نان، کار، آزادی در این دادگاه! پیروز شده است، حتی اگر متهمان این پرونده مشمول مجازات‌های سنگین و غیرانسانی شوند.ما می گوئیم پیروز شده ایم، چرا که توانستیم کیفرخواست میلیون ها کارگر و زحمتکش را روی میز قوه قضائیه! در ایران قرار دهیم.ما پیروز شدیم چرا که نماینده کارگران هفت تپه از خواست میلیون ها کارگر و زحمتکش در ایران به دفاع برخواست.ما پیروز شدیم و بر خود می بالیم که خواست میلیون ها انسان را فریاد زدیم.خواست میلیون ها کارگر، فارغ از رنگ، نژاد، مذهب و ملیت، با هر لباس و زبانی که باشد، عرب، لر، کرد، ترک، فارس، بلوچ و… مطالبه ما کارگران رنگ و نژاد نمی شناسد، ما خواستار یک زندگی شایسته به دور از ستم و استثمار هستیم.جنبش ما، جنبش نان، کار، ازادی، در هیچ دادگاهی شکست نخواهد خورد، در هیچ دادگاهی!
همانطور که سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه اعلام کرده است این روزها به محاکمه کشیده شدن کارگران هفت تپه در بیدادگاههای رژیم عملا به صحنه و جلوه هایی ازنبرد طبقه کارگر ایران با نظام قضائی رژیم اسلامی سرمایه دارن تبدیل شده است.در این بیدادگاهها کارگران هفت تپه در واقع اعتراض، دادخواهی و خواست و مطالبه میلیون ها کارگر و زحمتکش ایران را فریاد می زنند. کارگران نیشکر تپه تپه همانطور که ندای دادخواهی اسماعیل بخشی علیه شکنجه گران جمهوری اسلامی را به جنبشی علیه شکنجه و به کمپینی سیاسی برای هر چه رسواتر کردن رژیم جمهوری اسلامی تبدیل کردند، این روزها نیز صحنه دادگاهی کارگران در بیدادگاهای اسلامی را به عرصه ای برای رسوا کردن و بی اعتبار کردن هر چه بیشتر پرونده سازی های امنیتی،”دادگاهی” مخفیانه و نظام قضائی سرتا پا فاسد این رژیم، تبدیل کرده اند. قوه قضائیه رژیم جمهوری اسلامی کارگران هفت تپه را به جرم فریاد خواست “نان،کار،آزادی” به زندان، به زیر شکنجه و به بیدادگاه کشاند تا جنبش کارگری را مرعوب کند، بی خبر از آنکه با این اقدامات مستأصلانه نه تنها نمی تواند این جنبش را مرعوب کند، بلکه به شعار ” نان، کار، آزادی” هم مقبولیت اجتماعی بیشتری می بخشد. خواست ” نان، کار، آزادی” بعد از محاکمه در بیدادگاه سرمایه داران بیشتر در میان کارگران و فرودستان جامعه رسوخ پیدا میکند.
دستگاه قضائی رژیم جمهوری اسلامی که برای اعاده رزه ایی اعتبار هر از چند گاهی از میان خیل بی شمار دزدان و اختلاس گران حکومتی چند نفری را با جار و جنجال به محاکمه می کشد، اما در برابر دادگاهی کارگران عمیقا خود را درمانده و تحقیرشده احساس می کند. دستگاه قضائیه جمهوری اسلامی کارگران معترض هفت تپه را علاوه بر حکم زندان به ضربه های شلاق هم محکوم کرده است تا بلکه حقارت خود را در برابر ایستادگی و استقامت کارگران در دفاع از این خواسته های انسانی را جبران نماید. حکم شلاق مجازاتی ضد انسانی است که مهر و نشان عصر بربریت و دوران برده داری را بر خود دارد.صدور حکم شلاق فقط در منطق نظام قضائی رژیمی می گنجد که کارگران را جزئی از وسایل تولید و برده سرمایه داران به شمار می آورد. همانگونه که برده داران در دفاع از منافع خود برده های معترض را تا مرزمرگ زیر تازیانه می گرفتند، رژیم جمهوری اسلامی هم در دفاع از منافع سرمایه داران و استثمارگران و برای زهر چشم گرفتن از جنبش کارگری و جبران حقارت خود، کارگران مبارز و حق طلب را به مجازات شلاق محکوم می کند. باید به پشتوانه آگاهی و مبارزه کارگران و انسانهای آزادیخواه برای آزادی بی قید و شرط کارگران حکم شلاق را به سند ننگ و رسوایی افزونتر رژیم جمهوری اسلامی تبدیل کرد.
صدور چنین احکامی از سوی قوه قضائیه به معنای آن است که رژیم حامی سرمایه داران هیچ حقی برای کارگران قائل نیست و حتی طرح مطالبات کارگران و مبارزه آنان برای بهبود شرایط معیشتی را با شلاق پاسخ می دهد. صدور این احکام ضد انسانی و بربر منشانه این پیام را برای طبقه کارگر ایران در بر دارد که رژیم جمهوری اسلامی نه تنها سر سازشی با جنبش کارگری ندارد، بلکه در توازن قوای فعلی نمی خواهد حتی به خواسته های عاجل و اولیه کارگران گردن بنهد.از آن سو ایستادگی و شجاعت کارگران هفت تپه در دفاع از خواست ” نان، کار، آزادی” در برابر دژخیمان سرمایه نیزاین پیام را در خود نهفته دارد که طبقه کارگر ایران بر احساس ضعف و درماندگی غلبه کرده و تسلیم نمی شود، مبارزه تا تحقق ” نان، کار، آزادی” ادامه دارد، بنابراین صفوفمان را فشرده تر،اعتصاب ها و اعتراضاتمان را یکپارچه تر و سراسری تر کنیم، انقلاب در چشم انداز است.