شنبه – ۱۱ خرداد – ۱۳۹۸ , 01 – 06 – 2019
ابتدا در شامگاه پنجشنبه نهم خرداد نشست اضطراری سران و رهبران دولتهای عضو شورای همکاری خلیج شامل، عربستان سعودی، کویت، بحرین، امارات متحد عربی، قطر و سلطان نشین عمان برگزار شد. عنوان این نشست “بررسی بحران در خلیج بود”که همان شب با صدور بیانیه ای به کار خود پایان داد. در آن بیانیه اشاره شده که “رهبران این شش دولت بر تصمیمات این شورا و عزم راسخ شان در رویکرد مشترک نسبت به جمهوری اسلامی تأکید دارند. آنان از جمهوری اسلامی می خواهند به منشور حسن همجواری سازمان ملل و حقوق بین الملل در حاکمیت کشورهای دیگر احترام بگذارد و از اصل عدم مداخله در امورات دیگر کشورها و به کار گیری زور و تهدید خودداری نماید”. در آن بیانیه همچنین ضمن محکوم نمودن حملات حوثی های یمن به تأسیسات نفتی، شلیک موشک به سوی عربستان سعودی و همچنین انفجار در چهار نفتکش در آبهای امارات، از رژیم اسلامی خواسته شده که از حمایت و تأمین مالی و تجهیز تسلیحاتی سازمانهای تروریستی خودداری نماید زیرا چنین امری تهدیدی برای ثبات و امنیت در منطقه خواهد بود.
به دنبال آن اجلاس و در همان پنج شنبه شب کنفرانس فوق العاده سران و رهبران ۲۰ کشور عضو “اتحادیه عرب”در مکه برگزار شد. در این کنفرانس نیز ملک سلمان سیاستهای مداخله گرانه و اقدامات خرابکارانه جمهوری اسلامی را به شدت مورد حمله قرار داد و این دولت را به حمایت از تروریستها متهم کرد. در پایان این نشست نیز بیانیه ای صادر گردید که در آن ضمن حمایت و پشتیبانی از عربستان سعودی، دخالتهای جمهوری اسلامی در بحرانهای موجود در سوریه، بحرین، یمن، پرتاب موشک بالستیک ساخت ایران به سوی عربستان و تداوم اشغال سه جزیره امارات و حمایت از گروههای تروریستی را محکوم کردند و اعلام نمودند که رفتارهای جمهوری اسلامی در تعارض با اصول امنیت و ثبات منطقه می باشد.
سران اکثر دولتهای عربی از مواضع عربستان در مقابل رژیم اسلامی حمایت کردند. در این میان عراق با توجه به روابط و مرز طولانیی که با جمهوری اسلامی دارد، بر عکس دیگر دولتهای عرب هرچند بر اصل عدم مداخله در امورات دیگر کشورها تأکید نمود، اما از امضای بیانیه پایانی کنفرانس سران اتحادیه عرب خودداری کرد و از دولتهای عربی خواست از ثبات عراق حمایت کنند. قطر نیز با توجه به اختلافاتی که با عربستان سعودی دارد، در این کنفرانس شرکت نکرد.
در تکمیل و ادامه آن دو نشست، دیروز جمعه چهاردهمین کنفرانس سران کشورهای عضو “سازمان همکاری اسلامی”نیز با شعار دست به دست به سوی آینده”در مکه برگزار گردید. از جمهوری اسلامی برای شرکت در این کنفرانس نه از سوی دولت عربستان بلکه از جانب دبیرخانه آن سازمان دعوت شده بود به همین دلیل رژیم اسلامی در سطح مدیر کل وزارت خارجه در این کنفرانس شرکت نمود. یکی از دستور جلسات مهم این کنفرانس نیز علاوه بر بررسی تحولات فلسطین، سوریه، لیبی، یمن و میانمار، دخالتهای جمهوری اسلامی در امورات کشورهای منطقه بود.
عباس موسوی سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی دیروز جمعه با تائید موضع عراق در کنفرانس “اتحادیه عرب”، طبق معمول موضع گیری همه دولتهای عربی و اسلامی در این سه کنفرانس را توطئه و نتیجه فرایند بی سرانجام آمریکا و اسرائیل علیه جمهوری اسلامی نامید و عربستان سعودی را به سؤ استفاده از میزبانی این نشستها علیه ایران متهم کرد. او با سَفسَطه و تجاهُل اعلام نمود که مفاد آن بیانیه ها منعکس کننده سیاست واقعی امضاکنندگان نیست و اسرائیل را عامل ایجاد اختلاف و شکاف بین کشورهای عرب و مسلمان دانست.
واقعیت این است که اظهارات ملایم اخیر مقامات آمریکایی در رابطه با جمهوری اسلامی و پخش اخبار مذاکرات پشت پرده میان آنان، موجب نگرانی عربستان سعودی و دیگر دولتهای منطقه شده است. تسریع در برپایی فشرده سه کنفرانس مذکور می تواند عکس العمل عربستان سعودی و دیگر هم پیمانانش در این رابطه باشد. طی این سه کنفرانس عربستان سعودی تلاش نمود تا حمایت و پشتیبانی دولتهای عربی و اسلامی از سیاستهای خود را جلب نماید و از آن در جهت انزوای بیشتر جمهوری اسلامی در منطقه استفاده نماید و به این ترتیب آمریکا را در دادن امتیاز به جمهوری اسلامی و کم بها دادان با آنان محتاط تر نماید. تا آنجا که از محتوای بیانیه های صادره این کنفرانسها و تائید اکثریت قریب به اتفاق دولتهای شرکت کننده بر می آید، عربستان سعودی به این هدف نایل شده است.
اما موفقیت و شکست هیچ کدام از این دولتهای مرتجع و ضد انسانی ربطی به منافع و مصالح توده های مردم منطقه ندارد. تشدید تنش و آتش افروزی دولتهای جنایتکار آمریکا، جمهوری اسلامی و عربستان سعودی زندگی انسانهای منطقه و محیط زیست شان را به نابودی می کشاند و موجب کشتار و ویرانی و آوارگی بیشتر مردم خواهد شد. کارگران و توده های مردم زحمتکش ایران و عربستان و کل منطقه باید علیه سیاستهای توسعه طلبانه و جنگ افروزانه این دولتهای ضد بشری دست به اعتراض و مقاومت بزنند و اجازه ندهند حیات و هستی شان قربانی سیاستها و تداوم حاکمیت این دولتهای مرتجع و منافع سرمایه داری گردد.