اعلامیه حزب کمونیست ایران به مناسبت روز جهانی کارگر
در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر هستیم. طبقه کارگر ایران در شرایطی به استقبال این روز بزرگ جهانی می رود که فشارهای اقتصادی ناشی از بیکاری گسترده، تورم افسارگسیخته، دستمزدهای پایین‌تر از خط فقر مطلق و شرایط ناایمن کار، زندگی را برای کارگران و خانواده‌هایشان به شدت دشوار کرده است . در جامعه ای که رژیم اسلامی برای کارگران و زحمتکشان ساخته است، نه تنها با پدیده های همچون چند شغلی بودن، عدم وجود قراردادهای کار، عدم وجود ثبات شغلی، عدم وجود بیمه درمانی و بیکاری، گورخوابی و اتوبوس خوابی روبرو هستیم، بلکه با پدیده هائی همانند فروش قرینه چشم، کلیه و نوزاد فروشی در ابعاد کلان، که تمام مرزهای انسانیت و مدنیت را پشت سر گذاشته اند روبرو هستیم. در مقابل چنین وضعیتی، مسئولان حکومتی و نظامی، آقازاده ها و سرمایه دارانی را می بینیم که به قیمت فلاکت اکثریت کارگران و زحمتکشان ثروت های خیالی به جیب زده اند و زندگی افسانه ای برای خود براه انداخته اند.
با وجود این جهنمی که حکومت اسلامی ایران به وجود آورده است، طبقه کارگر ایران نه تنها تسلیم این شرایط غیرانسانی نشده، بلکه با تداوم مبارزات خود، نقش محوری در جنبش اعتراضی و مطالباتی برای تغییر وضع موجود ایفا می‌کند . اعتصابات و اعتراضات کارگران نیشکر هفت‌تپه، فولاد، بخش‌های مختلف صنعت نفت و پتروشیمی، راه آهن، و نیز اعتراضات بازنشستگان، دادخواهان، معلمان و پرستاران و مبارزات برجسته زنان در سال‌های اخیر، نمونه‌های برجسته‌ای از این جنبش اعتراضی هستند . این مبارزات، اگرچه همواره به نتایج ملموس اقتصادی منجر نشده‌اند، اما آگاهی طبقاتی کارگران را ارتقا داده و آنان را برای مبارزات قاطع‌تر در آینده آماده کرده و همچنین رژیم اسلامی در مواردی به عقب نشینی وا داشته است.
اهمیت مبارزات کنونی طبقه کارگر ایران در این است که در بستر تحولات سیاسی و اجتماعی گسترده‌تری جریان دارد. این مبارزات در تداوم خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی جریان دارند و مطالبات اقتصادی کارگران با خواسته‌های سیاسی و اجتماعی اقشار معترض جامعه در هم آمیخته است . در شرایطی که جمهوری اسلامی هرگونه اعتراض و انتقادی را به عنوان تهدیدی برای موجودیت خود تلقی می‌کند، هر حرکت اعتراض کارگری عملاً به مبارزه سیاسی بر علیه رژیم تبدیل می شود.
اگرچه جنبش کارگری در ایران، فاقد تشکل‌های توده‌ای و رهبری سراسری است ، اما جنبش اعتصابی و اعتراضی کارگران، بستر مناسبی برای غلبه بر این کمبود را فراهم کرده است . در دل همین جنبش، نسلی از فعالان و رهبران کارگری ظهور کرده‌اند که نقش مهمی در سازماندهی و هدایت مبارزات کارگری ایفا می‌کنند . کارگران در جریان این مبارزات و در رویارویی با کارفرمایان و دولت، به این آگاهی می‌رسند که برای دستیابی به یک زندگی شایسته انسان ، نه تنها باید از جمهوری اسلامی عبور کنند، بلکه باید مناسبات سیاسی و طبقاتی حاکم را نیز تغییر دهند.
اما مبارزه طبقه کارگر برای رهایی از استثمار و ستم، یک مبارزه جهانی است. نظام سرمایه داری جهانی بر خلاف آنچه تبلیغ می شد نه به رفع گرسنگی و رفاه انسانها منجر شد و نه امکان دسترسی همگان به آموزش و بهداشت و درمان را فراهم کرد و نه دمکراسی را تحکیم کرد. امروز به روشنی می بینیم بازار آزاد که سرمایه داری به آن می بالید جای خود را به قوانین دیکته شده ” کدخدای جهان” آمریکا داده است. جنگ های بی پایان، نابود سازی مراتع و جنگل ها، مصرف نامحدود سوخت های فسیلی و افزایش تولید تسلیحات کشتار جمعی، جهان را در آستانه فجایع زیست محیطی قرار داده است. بهداشت و درمان به جای خدمت به بهبود زیست انسان به سمتِ تبدیل شدن به صنعتی سودآور حرکت می کند که اکثریت کارگران و زحمتکشان به خصوص در مناطق حاشیه ای جهان از آن بی نصیب اند. حقوق بشر که سرمایه داری در دورانی به بهانه رعایت آن جنگ های متعددی را بر پا کرده بود، اکنون توسط خود کشورهای غربی زیر پا گذاشته می شود و در جلوی چشمان همگان اسرائیل غزه را به جهنم تبدیل کرده است و هزاران زن و کودک بیدفاع را به خاک و خون کشیده است. حقوق پناهندگان در حال ملغی شدن و احزاب راست بورژوازی در آمریکا و اروپا و حتی در ایران با تئوری های نژادپرستانه بحران ذاتی سرمایه داری را به پناهندگان نسبت می دهند. زنان، اقلیت ها و ملت های تحت ستم بیشتر تحت فشار و سرکوب قرار گرفته اند و در نبردی روزانه برای دفاع از دستاوردهای تاکنونی هستند. رقابت قطب های سرمایه داری و جنگ تجاری که آغاز کرده اند، کره زمین را برای ساکنین آن بیش از پیش نا امن کرده است.
در مقابل این حجم از ستم، نابرابری و فجایعی که سرمایه داری آفریده است، مبارزات وسیعی در حال شکل گیری ست. در آمریکا ملیونها نفر در مقابل سیاست های الیگارشی حاکم دست به اعتراض و مقاومت می زنند. در اروپا چپ ها و کمونیست ها در حال آمده کردن خود برای مبارزه و مقاومت هستند. در ترکیه مبارزات بر علیه اردوغان دیکتاتور در جریان است. در ایران خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی در عرصه های مختلف سیاسی و اجتماعی در جریان است.
در شرایطی که کارگران در سراسر جهان و در سطح کلان با مشکلات و چالش‌های مشابهی روبرو هستند، تنها با اتحاد و همبستگی بین‌المللی می‌توان تعرض ارتجاع سرمایه داری جهان را به حقوق، آزادیها و دست آوردهای طبقه کارگر درهم شکست. ما نیز در این گوشه از جهان در روز جهانی کارگر، همبستگی خود را با کارگران و مردم محروم و زحمتکش در سراسر جهان اعلام می کنیم و بر ضرورت اتحاد و همبستگی بین‌المللی کارگران پای می فشاریم .
ما خواستار پایان دادن به میلیتاریسم، جنگ طلبی، سیاست های تجاوزکارانه، کشتار جمعی مردم بیدفاع غزه توسط دولت جنایتکار اسرائیل و پایان دادن به تجاوز روسیه به اوکراین و توقف جنگ اوکراین هستیم که بیش یک میلیون انسان را نابود کرده و کشوری را به آتش و خون کشیده است.
هدف نهایی مبارزه طبقه کارگر، ایجاد یک جامعه سوسیالیستی است که در آن همه انسانها آزاد و برابر و در رفاه باشند، کار مزدی ملغی شود و استثمار انسان به دست انسان ریشه‌کن گردد . در چنین جامعه‌ای، هدف تولید نه کسب سود، بلکه تأمین نیازهای انسان خواهد بود و کار از صورت اجبار به کار دلخواه از روی اختیار و درک به مسئولیت در قبال جامعه تبدیل خواهد شد. اما دستیابی به این هدف، مستلزم شرکت فعال طبقه کارگر در یک انقلاب اجتماعی است، انقلابی که در آن توده زنان و مردان کارگر متحدین خود را به حقانیت مطالبات و سیاست هایش قانع کرده و از این طریق نقش محوری ایفا کنند. ما میدانیم که رسیدن به چنین جامعه ای با سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی امکانپذیر خواهد بود. اما در عین حال برای جلوگیری از تباهی جسمی و روانی کارگران، لازم است در آستانه روز جهانی کارگر یکبار دیگر فوری ترین مطالبات طبقه کارگر مورد تأکید قرار گیرد:
- افزایش دستمزدها به میزان واقعی و متناسب با هزینه سبد معیشت خانوار،
- تأمین امنیت شغلی و لغو قراردادهای موقت کار،
- ایجاد تشکل‌های کارگری مستقل و آزادی فعالیت سندیکایی،
- رفع تبعیض و نابرابری در پرداخت‌ها و مزایا،
- بهبود شرایط کار و ایمنی محیط‌های کار،
- تأمین مسکن مناسب و ارزان قیمت برای کارگران،
- بهبود خدمات بهداشتی و درمانی و بیمه همگانی،
- آزادی اعتصاب و تشکل،
- آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی فعالان کارگری و زندانیان سیاسی و لغو احکام اعدام،
- برابری کامل زن مرد و برخورداری از حقوق برابر برای کار برابر
- تامین بیمه بیکاری برای کارگران شاغل و بیکار
- احتساب کار زنان در خانه به عنوان کار و شمول قوانین کار
- پایان یافتن تبعیض جنسیتی در محل کار و لغو همه قوانینی که دسترسی به انتخاب آزادانه کار را محدود می کند
- ممنوعیت کار کودکان
در آستانه روز جهانی کارگر، با تجدید پیمان با آرمان‌های طبقه کارگر، عزم خود را برای مبارزه علیه فقر، تبعیض، نابرابری، فساد، آپارتاید جنسیتی، سلب آزادی‌های سیاسی، سرکوب، زندان، اعدام و مبارزه بدون وقفه برای تحقق یک جامعه سوسیالیستی که با دستان توانای طبقه کارگر ممکن خواهد بود، اعلام می کنیم.
حزب کمونیست ایران ضمن تبریک فرا رسیدن اول ماه مه به همه کارگران، از تلاش‌های جسورانه وخستگی‌ناپذیر سازمان‌دهندگان اعتصابات و اعتراضات کارگری در سال دشواری که پشت سر گذاشتیم، قدردانی می‌کند .
حزب کمونیست ایران
اول اردیبهشت ۱۳۰۴
۲۲ آوریل ۲۰۲۵