فرنوش رسولی
امسال در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می رویم ،که هم زمان درگیر بیماری جهانی کرونا هستیم، بیماری که علاوه بر مشکلات گذشته ،مشکلات بی شمار دیگری به زندگی کارگران و زحمتکشان طبقه ی تهیدست جامعه اضافه کرده و عرصه ی مبارزه را برای کارگران دشوار تر کرده است، اما با وجود تمامی مشکلات موجود در این شرایط سخت و دشوار هم مبارزه برای رسیدن به حق قانونی و انسانی کارگران جهان همچنان ادامه دارد.
همه ی ما می دانیم که یک کارگر برای تامین مایحتاج زندگی خود مجبور به فروش نیروی فیزیکی و بدنی خود می باشد ، و این سوال مطرح می شود که «این نیروی ارزشمند چرا باید تا این اندازه ارزان فروخته شود؟!» بله درست حدس زدید ؛ برای استثمار کردن هرچه بیشتر کارگران و افزایش سرمایه برای سرمایه داران و جاودانگی سرمایه داری!
خواست و مطالبات کارگران امری طبیعی و انسانی است و باید برای بدست آوردن آن در تلاش و مبارزه بود مخصوصا در حال حاضر که کل سرمایه ی جهان تنها در دست چند صد نفر می باشد و هر روز و هر روز برای افزایش هرچه بیشتر آن ،در تلاش استثمار هر چه بیشتر کارگران هستند.
قدرتمند بودن سرمایه داران برای سرکوب اعتراضات کارگری برای ریشه کن کردن استثمار کارگران روشن است، اما نباید فراموش کرد که این قدرت سرمایه داران از همین نیروی بدنی کارگران است به همین دلیل این قدرتی را که کارگران به ناچار به دنیای سرمایه داده اند را می توانند از آنها بگیرند،هرچند همه ی ما شاهد تلاش دنیای سرمایه برای سرکوب هر نوع اعتراض برای رسیدن به خواست و مطالباتشان هستیم اما نباید تسلیم شد و پا پس کشید بلکه باید قوی تر و محکم تر از همیشه به مبارزه علیه این ظلم و نابرابری جهانی به پا خواست و متحد و منسجم به پیش رفت و همین انسجام و اتحاد در اعتراضات سراسری هرچه سازماندهی شده تر باشد نتیجه مطلوب تر و رضایت بخش تر خواهد بود و نکته ی کلیدی حل این مشکل همین اتحاد می باشد .
در بالا به جهانی بودن مشکلات و معضلات کارگری پرداختیم ، اما اگر بیاییم به آن در رابطه با ایران بپردازیم صد البته که این مشکلات چندین برابر می شود و نباید این را فراموش کنیم که داریم راجع به مبارزه در دل یک حکومت کاملا ضد بشری و دیکتاتوری،حکومتی که با اعدام و شکنجه و خون مردم را در شیشه کردن سر پا است، حکومتی به نام جمهوری اسلامی صحبت می کنیم که این خود راه مبارزه را دشوارتر و دشوار تر می کند و این را هم می دانیم که سرکوب اعتراضات و اعتصابات کارگری در ایران تا چه اندازه میتواند وحشیانه و خطرناک و ضد انسانی باشد ،اما با همه ی اینها امید به پیروزی و نکته ی خوشایند اینجاست که فعالین و مبارزین کارگری با وجود همه ی این مشکلات که سر راه مبارزه برای رسیدن به خواسته هایشان قرار دارد باز هم مصمم تر از همیشه با اراده ای همچون پولاد پا پس نمی کشند و خواهان مطالبات و حق و حقوق خود از کارفرما و نهاد های دولتی هستند.
نباید فراموش کنیم که اتحاد و همبستگی کارگران، معلمان ، دانشجویان، بازنشستگان و فعالین دفاع از حقوق زنان و فعالین دفاع از حقوق کودکان در برگزاری هرچه باشکوه تر روز جهانی کارگر و همچنین اعتراض به نابرابری و ظلم حاکم بر طبقه کارگر امری مهم و ضروریست، چرا که مشکلات دامنگیر کارگران و طبقه ی تهیدست مشکلات اصلی واقع در جامعه برای هر فرد آن جامعه است. و در آخر اینکه وظیفه ی هر انسان آزادی خواه و چپ و کمونیست است که برای ریشه کن کردن مشکلاتی از قبیل :فقر، گرسنگی ، گرانی، بی سرپناهی ،وضعیت معیشتی دشوار و …… که دامن گیر طبقه ی کارگر و بی بضاعت جامعه است شانه به شانه ی کارگران در راه این مبارزه قدم بردارند و همراه باشند .
به امید دنیایی عاری از ظلم و زور و نابرابری و سرکوب و خفقان
زنده باد آزادی برابری حکومت کارگری
زنده باد کومله سازمان کردستانی حزب کمونیست ایران نیروی مسلح کارگران و زحمتکشان در کردستان
زنده باد حزب کمونیست ایران
۲۴ فروردین ۱۴۰۰