بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود یک میلیارد نفر (بیش از ۱۲ درصد جمعیت جهان) از اختلالات روانی رنج می‌برند و کسانی که درآمد پایین‌تری دارند تا سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی، اضطراب و سایر آسیب های روانی هستند.
در این گزارش آمده: افرادی که در فقر شدید زندگی می‌کنند به دلیل کمبود امنیت مالی، دسترسی محدود به خدمات بهداشت روانی و انگ‌های اجتماعی در معرض عوامل استرس زای مزمن و افسردگی و فشارهای روانی شدیدتر قرار دارند. همچنین، انگیزه بی‌امان برای بهره وری، همراه با گسست فزاینده بین کار و محیط زندگی، به احساس پوچی و فرسودگی کارگران و کارمندان دامن می‌زند. در واقع این خواسته‌های یک سیستم اقتصادی هستند که افزایش عملکرد را به هر قیمتی در اولویت قرار می‌دهند و به ضرر رفاه فردی تمام می‌شوند. گفتنی است، تنها ۳۳ درصد از کشورها برنامه‌های ملی ارتقاء و پیشگیری از بیماری‌های اعصاب و روان را برای کارگران خود اجرا می‌کنند.