هفتمین پلنوم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران منتخب کنگره دوازدهم صبح روز شنبه ۸ تیر ماه ۱۳۹۸ برابر با ۲۹ژوئن۲۰۱۹ با سرود انترناسیونال و یک دقیقه سکوت به نشانه گرامیداشت یاد جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم کار خود را آغاز کرد و بعد از دو روز جلسات فشرده به کار خود پایان داد. در این پلنوم اعضای کمیته مرکزی کومه له نیز به عنوان ناظر حضور داشتند. بخش اول دستور این نشست به گزارش سیاسی کمیته اجرایی حزب اختصاص داشت. کمیته اجرائی ضمن ارائه گزارشی کوتاه از مهمترین تحولات سیاسی اخیر در جهان و منطقه به معرفی بیانیه سیاسی در مورد اوضاع سیاسی ایران و محوری ترین وظایف کمونیست ها پرداخت که پیش نویس آن پیش تر در اختیار رفقای کمیته مرکزی قرار گرفته بود.
در این گزارش به تداوم جنگ تجاری آمریکا با دیگر بلوک های رقیب جهانی، تشدید رقابت برای گسترش مناطق نفوذ در میان قدرت های سرمایه داری به عنوان نشانه های تداوم بحران جهانی سرمایه داری اشاره شد. بر متن تداوم بحران و تشدید این کشمکش ها انتخابات پارلمان اروپا و سقوط موقعیت احزاب اصلی و سنتی بورژوایی مانند احزاب محافظه کار و احزاب سوسیال دمکرات نشان داد که آنان هیچ راه حلی برای خروج از این بحران ندارند و عملا عرصه را برای رشد احزاب و نیروهای راسیستی و نئوفاشیستی باز گذاشته اند. احزاب رفرمیست چپ از بازندگان دیگر انتخابات اروپا بودند. اگر آنها برای دوره ای در یونان و یا در اسپانیا در دل بحران جهانی سرمایه داری و اعمال سیاستهای ریاضت اقتصادی با استقبال اقشار پائین جامعه روبرو شدند ولی اینها هم با اسیر شدن در چهارچوب سیاستها نئولیبرالیی اتحادیه اروپا بخش وسیعی از پایه های اجتماعی خود را از دست دادند. همه اینها، تشدید جنگ تجاری و تشدید رقابت ها برای گسترش مناطق نفوذ در بین قدرتهای بزرگ سرمایه داری، بحران برگزیت، گرایش به راست دولتهای اروپائی و رشد احزاب راسیستی و نئوفاشیستی و تداوم اعتراضات کارگران و اقشار فرودست جامعه علیه تداوم برنامه های ریاضات اقتصادی بر متن این کشمکش ها بیانگر آن است که قدرت های سرمایه داری بر متن تداوم بحران سرمایه داری با چه چالش های بزرگی روبرو هستند.
در گزارش سیاسی اهمیت خیزش های توده ای در سودان و الجزایر که دیکتاتورهای مستبد حاکم را به زیر کشیدند مورد تأکید قرار گرفت. این خیزش ها با یک وقفه شش، هفت ساله ادامه همان خیزش های انقلابی در خاورمیانه و شمال آفریقا هستند. خیزش های توده ای در الجزایر و سودان نیز ریشه در پیامد حاکمیت رژیم های دیکتاتوری و استبداد سیاسی و سیاست های نئولیبرالیستی تحت حمایت صندوق بین المللی پول دارند که طبقه کارگر و اقشار فرودست جامعه را به ورطه فقر و فلاکت و بیکاری کشانده اند. در سودان، بعد از این‌که دولت به درخواست صندوق بین‌المللی پول یارانه‌های نان را حذف کرد، با افزایش قیمت نان جرقه‌ی شورش زده شد. در الجزایر تلاش رژیم حاکم به منظور ابقای ریاست جمهوری بوتفلیقه نیمه فلج برای پنجمین دوره به انگیزه سیاسی آغاز اعتراضات توده ای تبدیل شد. این تحولات در تداوم خیزش های انقلابی در خاورمیانه و شمال آفریقا نشان می دهند تا زمانی که تحولی رادیکال و انقلابی در اوضاع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در این جوامع به وقوع نپیوندد، این منطقه روی ثبات و آسایش بخود نخواهد دید. تا زمانی که چنین تحولی روی نداده است، بحران ادامه خواهد داشت و ما شاهد انفجار مبارزات توده ای و تعرض بیشتر ضدانقلاب خواهیم بود.
در ترکیه انتخابات شهرداری ها بر متن بحران اقتصادی و سقوط ارزش لیر ترکیه از اهمیت سیاسی زیادی برخوردار است. همین که حزب عدالت و توسعه اردوغان نه تنها در استانبول، بلکه در چند شهر بزرگ دیگر کنترل خود را بر شهرداری ها از دست می دهد، این نشان می دهد موقعیت حکومت مذهبی اردوغان و اسلام سیاسی در ترکیه تضعیف شده و شرایط و فضای جدیدی برای گسترش مبارزت فراهم آمده است. این موقعیت را مقایسه کنید با آن دوره ای که اردوغان، الگوی حکومتی خود را منبع الهام جریان های اسلام گرای لیبرال در خاورمیانه و شمال آفریقا معرفی می کرد و تلاش می کرد همین الگو را به عنوان مناسب ترین آلترناتیو حکومتی به اروپا و آمریکا هم بقبولاند، تا روشن شود، اکنون موقعیت رژیم ترکیه تا چه اندازه تضعیف شده است. افول قدرت حزب عدالت و توسعه در ترکیه، سرنوشت اخوان المسلمین در مصر، تضعیف موقعیت النهضه در تونس و سرنوشتی که داعش پیدا کرد همه نشانگر این واقعیت است که جنبش اسلام سیاسی، چه در شکل لیبرال و چه در فرم افراطی آن در منطقه تضعیف شده و تضعیف و سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی می تواند تحولی عظیم در همین روندباشد.
گزارش سیاسی و مباحث حول آن در مورد فلسطین تأکید کرد که آمریکا با پیشبرد طرح صلح امپریالیستی خود موسوم به “معامله قرن” که بر اساس آن در ازای سرمایه گذاری هایی که در مناطق فلسطینی انجام می گیرد، بخشی از بیت المقدس و کرانه باختری و بخش های وسیعی از مناطق اشغال شده به اسرائیل الحاق می شود، می خواهد خواست برپایی دولت مستقل فلسطین در داخل مرزهای قبل از جنگ ۱۹۶۷ میان اعراب و اسرائیل را به رؤیایی دست نیافتنی تبدیل نماید. در این رابطه تأکید شد که نه تنها باید ماهیت امپریالیستی طرح “معامله قرن”، بلکه باید موضع فریبکارانه دولت های آمریکا و اسرائیل در این زمینه و به گرو گرفتن امنیت، رفاه و آسایش مردم فلسطین در قبال اجرای طرح را بر ملا کرد.
در ارتباط با اوضاع سیاسی ایران بحث های نسبتا مفصلی در مورد جایگاه جنبش مطالباتی و اعتراضی و دستاوردهای آن، نقش آن در روند سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و وظایف عملی و استراتژیکی که در این رابطه بر دوش کمونیست ها و خصوصا بر دوش حزب کمونیست ایران قرار می گیرد، بحران هایی که جمهوری اسلامی با آنها دست به گریبان است و مؤلفه های مختلف دیگر در تبیین اوضاع سیاسی ایران انجام گرفت. سرانجام کلیات بیانیه سیاسی مورد تصویب قرار گرفت تا با تدقیق آن بر اساس مباحث انجام گرفته متن نهایی انتشار یابد.
نشست وسیع کمیته مرکزی در بخش گزارش تشکیلاتی، گزارش فعالیت های کمیته تشکیلات داخل، تشکیلات خارج از کشور حزب، شبکه تلویزیون و رادیو حزب، دفتر روابط بین المللی و نشریه جهان امروز و ارگان شبکه های اجتماعی را مورد بحث و بررسی قرار داد و ضمن انتقاد از کمبودها بر جهت گیری فعالیت آینده این ارگانها و بویژه بر ضرورت هماهنگی بیشتر ارگانهای سیاسی و تبلیغی حزب تأکید کرد. در بحث حول عملکرد ارگانها، رفقای سخنران بعضا ضمن ارائه چهارچوب تبیین خود از مسائل و مشکلاتی که حزب با آن دست به گریبان است و تأثیرات آن بر عملکرد ارگانها، بر ضرورت وحدت حزب حول برنامه، استراتژی سیاسی و مواضع رسمی حزب برای عبور از این دوره تأکید کردند.نشست کمیته مرکزی در مبحث مربوط به تقسیم کار و آرایش درونی کمیته مرکزی، کمیته ها و ارگان های مختلف تشکیلاتی را ترمیم و یا در جای خود ابقاء نمود. پلنوم در بخش پایانی کار خود، بمنظور هدایت فعالیت های سیاسی و تشکیلاتی حزب در فاصله دو پلنوم، از میان رفقای کمیته مرکزی حزب که در لیست کاندیداها قرار گرفته بودند کمیته اجرائی مرکب از هفت تن رفقا: هلمت احمدیان، خسرو بوکانی، رئوف پرستار، نصرت تیمورزاده، حسن شمسی، محمود قهرمانی و صلاح مازوجی را انتخاب نمود
کمیته اجرائی حزب کمونیست ایران
۱۷ تیر ۱۳۹۸
۸ ژوپیه ۲۰۱۹