گرامی باد اول ماه مە روز همبستگی جهانی کارگران
حسن رحمان پناە
امروز چهارشنبە اول ماه مه ٢٠٢٤ میلادی برابر با دوازدهم اردیبهشت ١٤٠٣ خورشیدی روز جهانی طبقە کارگر است.
فرارسیدن این روز بزرگ و تاریخی ، این روز وحدت بخش طبقاتی کە فارغ از رنگ ، نژاد ، ملیت ، زبان ، خاک ، دین ، پرچم و همە دادەهای ساختە و پرداختە نظام طبقاتی در طول تاریخ را به همه کارگران و همه انسانهای آزادیخواه و برابری طلب که دل در گرو رهائی طبقه کارگر و انسان محروم و ستم کش از استثمار نظام ضد انسانی سرمایه داری دارند، در هر گوشەای از این جهان ناعادلانە هستند، صمیمانه شادباش می گویم.
اول ماه مه، نماد اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران در گوشە و کنار جهان از مبارازت پراکندە تا حرکات عظیم متحدانە و بە هم پیوستە است ، کە متاسفانە امروز پراکندە و بدون ستاد رهبری طبقاتی (حزب ، تشکل های خودساختەکارگری و انترناسیونال جهانی ) ،علیه نظام سرمایه داری است. جریان پیدایش این روز و پروسه پرفراز و نشیب تحمیل آن به سرمایه داران و دولتهایشان ، تاریخی است که با خون کارگران پیشرو و رزمنده، زن ، مرد ، پیر و جوان مقاوم و تسلیم ناپذیز بە ستم ، کارگر و کمونیست ، بر سنگ فرش خیابانهای شیکاگو ، تا قلب پاریس خون الود بە دست نوکران سرمایە ، تا المان و ایتالیا ویران شدە بە دست نازیسم و فاشیسم، تا پطروگراد فتح شدە بە دست شوراهای کارگری در اکتبر سرخ ١٩١٧، تا نبرد روزانە و بی آمان رزمندگان طبقاتی در ژاپن و سیدنی استرالیا ، تا قارە رنگین پوست و سوختە از بیعدالتی صاحبان زور و ثروت تا ترکیە ، سوریە و خاورمیانە مذهب زده ، تا فلسطین غرق در خون و آتش و دود ، و اوکراین میدان جنگ ارتجاعی و ضد انسانی قدرتهای امپریالیستی و نهایتآ تا زندان خوفناک اوین و قتلگاه بزرگی بە اسم ایران ، میدان نبرد طبقە ما ، طبقە کارگر جهانی ، علیە سیستم جهانی سرمایە داری است کە سنگفرش خیابانهایش دهها سال با آتش خون نوشته و رنگین شده است.
در ایران تحت حاکمیت فاشیسم مذهبی و در کردستان زادگاە انقلاب “زن ، زندگی ، آزادی ” کە شعارش جهان شمول شد، نبرد برای آزادی بە همت زنان ، جوانان ، کارگران و اقشار تحت ستم کماکان آدامە دارد و انقلاب “ژینا” پوستە ضخیم و کلفت استبداد مذهبی را شکافتە و جوانەهایش در حال نشو و نما است و می رود تا غاصبان قیام ٥٧ را با انقلاب نوین خود و درس گرفتن از اشتباهات گذشتە جهت ساختن ایندە روشن، بە گورستان تاریخ بسپارد.
ماتریالیسم تاریخی بە کارگران و کمونیستها آموختە است کە نە بە حکم جبر تاریخ ، بلکە به حکم روند تکامل اجتماعی و به حکم مبارزات ناگزیر طبقاتی طبقه کارگر ، بعنوان طبقە جهانی در برای نظام سرمایەداری، سرانجام استثمار انسان به دست انسان را از صحنه روزگار محو و به تاریخ خواهد سپرد و سوسیالیسم و حکومت کارگران بعنوان بدیل و الترناتیو آن ، کە محصول اگاهی ، سازمانیابی و پراتیک مشترک و هدفمند کارگران و ستم کشان جامعە ، این گورکنان نظام سرمایەسالار است ، جایگزین خواهد شد . در این مبارزه و نبرد سرنوشت ساز ، بە گفتە مانیفست حزب کمونیست ، نوشتە کارل مارکس و فردریک انگلس ” کارگران چیزی جز زنجیرهای دست و پایشان از دست نخواهند داد ، اما جهانی را بدست خواهند آورد”.
رفقای کارگر ، برای فتح آن جهان کە نە تنها خیالی نیست، بلکە بسیار واقعی و عینی است ، اگاهانە ، متحدانە و سازمانیافتە برزمیم تا جهانی دیگر بسازیم .
زندە باد اول ماە مە
زندە باد آزادی و سوسیالیسم.
چهارشنبە /اول مە /٢٠٢٤