هشتم مارس، روز گرامی داشت و ارزیابی دست آوردهای زنان و مردان برابری طلبی است که برای جهانی بهتر و بدون تبعیض، در راستای آرمان های انسانی و حقوق بشری، در سراسر جهان مبارزه کرده و می کنند.
هشتم مارس، روز جهانی تجدید پیمان زنان و مردانی است که پیوسته برای رسیدن به رهایی زنان، آفرینش شرایط برابر و شکوفایی استعدادهای آنان تلاش می کنند.
زنان ایران که سابقه ۱۵۰ سال مبارزه آزادیخواهی، عدالت جوئی و مساوات طلبی دارند و تا پیش از استقرار حکومت اسلامی، در زمینه کسب حقوق فردی و اجتماعی دستاوردهایی نسبی به دست آورده بودند، با تأسیس جمهوری اسلامی در ایران، نه تنها آن‌ها را از دست دادند، بلکه از ابتدائی ترین حقوق بشر نیز محروم شدند و تحت قیمومیت حکومت زن ستیز جمهوری اسلامی با قوانین شرعی ضد بشری، از جمله سنگسار و حجاب اجباری… قرار گرفتند. زنان آگاه ایران، چند روز پس از انقلاب ۵۷ و حتی قبل از تشکیل جمهوری اسلامی، در مقابله با فرمان حجاب اجباری خمینی، بزرگترین تظاهرات خود را در اسفند۱۳۵۷(هشت مارس ۱۹۷۹) برگزار کردند و در خیابان های تهران فریاد زدند: “ما انقلاب نکردیم تابه عقب برگردیم”. زنان پیشرو ایرانی از ابتدای حکومت اسلامی در ایران، به درستی دریافته بودند که از اعماق دوران جهل و بربریت بشری، دار و دسته ای به غایت زن ستیز سر برآورده که برای استقرار حکومت مطلوب خود و به اسارت گرفتن ایرانیان، به ویژه زنان، قدر قدرتی مردسالارانه را برای سرکوب آغاز کرده است. اما علیرغم یورش ها و سرکوب های جمهوری اسلامی، اعم از زندان، شکنجه، تجاوز و قتل، مقاومت و مبارزه زنان ایران در مبارزه علیه قوانین زن ستیز و برای به دست آوردن حقوق پایمال شده خود، در تمامی عرصه های زندگی فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، دادخواهی، فرهنگی، هنری و ورزشی تا به امروز بدون وقفه ادامه داشته است.
حضور فعال مادران و زنان دادخواه معروف به ” مادران و خانواده‌های خاوران”، حضور فعال زنان برابری خواه در دهه ی ۷۰ در ان جی او ها و دیگر گروه‌های زنان و هم چنین حضور پرشور زنان در اعتراض های جمعی مختلف در ایران؛ در خیزش اجتماعی سال ۸۸ معروف به “جنبش سبز”، در مبارزه دادخواهانه و برابری طلبانه گروه معروف به ” مادران پارک لاله ایران ” و حامیان مادران در کشورهای مختلف در خارج از کشور، در مبارزه برای آزادی پوشش و بر ضد حجاب اجباری معروف به “دختران خیابان انقلاب”، در خیزش های اجتماعی “دیماه ۹۶” و “آبان ماه ۹۸”، در اعتصاب ها و تظاهرات کارگران و معلمان و دانشجویان و بازنشستگان، در صدور “بیانیه۱۴ کنشگر زن” که خواهان استعفای خامنه ای شدند، همه بیانگر نقش پیشتاز زنان ایران علیه ساختار و قوانین نابرابر و تبعیض آمیز و بی‌عدالتی آشکار حکومت اسلامی است که رعایت حقوق بشر و برقراری عدالت را به سخره گرفته است. قوانین ضد حقوق بشری جمهوری اسلامی است.
متأسفانه از تعداد زنان آزادی خواهی که طی چهار دهه سلطه اسارت بار جمهوری اسلامی، مورد ضرب و شتم قرار گرفته یا قربانی اسید پاشی شده اند و یا زندانی، شکنجه و اعدام گشته اند، آمار دقیقی در دست نیست. اما می دانیم که صدها زن اعدام، هزاران نفر زندانی و شکنجه گردیده اند و میلیون ها زن ایرانی برای رهائی از نابرابری ها و نبود آزادی های فردی و اجتماعی، مجبور به ترک وطن شده اند.
هم اکنون تعداد زیادی از زنان آزاده و برابری طلب به اتهامات واهی امنیتی، به حبس های طولانی مدت، محکوم شده و در زندان های جمهوری اسلامی در زیر انواع فشارها و شکنجه های جسمی و روانی قرار دارند و تعداد زیادی با وثیقه های سنگین در انتظار حبس هستند. اسامی برخی از زنان آزادی خواه و برابری طلب را که در زندان بسر می‌برند ذکر می کنیم:
یاسمین آریانی، ندا آشتیانی، راحله احمدی، گلرخ ابراهیمی ایرایی، مریم اکبری منفرد، زینب جلالیان، لیلا حسین زاده، سهیلا حجاب، مژگان کشاورز، آتنا دائمی، فاطمه سپهری، نسرین ستوده، سپیده فرهان، منیره عرب شاهی، صبا کرد افشاری، نرگس محمدی، سمانه نوروز مرادی نگین قدمیان، آزیتا رفیع زاده، نازنین زاغری، سیما انتصاری، مرجان داوری و مژده نگهدار.
مسئولان امنیتی جمهوری اسلامی، پس از سه ماه، هنوز نام بسیاری از زنان را که در جریان خیزش آبان ماه ۹۸ دستگیر شده اند، اعلام نمی کنند.
زنان و مردان برابری طلب، هم میهنان، مدافعان حقوق بشر در سراسر جهان!
امسال که روز جهانی زن با شیوع ویروس کورنا همراه است، هزاران زندانی، از جمله زندانیان سیاسی و عقیدتی که در محیط های بسته و آلوده ای به سر می برند، در معرض سرایت این ویروس خطرناک هستند.
بدین مناسبت ما نهادهای ایرانی مدافع حقوق بشر و امضا کنندگان این بیانیه، از شما می‌خواهیم که توجه تمام شخصیت ها و نهادهای بین المللی حقوق بشری در جهان و همچنین سازمان ها و نهادهای بین المللی بهداشت را نسبت به پنهانکاری و دروغ‌گویی حکومت اسلامی در مورد عدم اعلام میزان گسترش آلودگی این ویروس و تعداد واقعی مبتلایان و هم چنین تلفات ناشی از ابتلا به آن را جلب نماییم و مجدانه حکومت را زیر فشار قرار دهیم تا هم شفاف سازی کند و هم تهمیدات بهداشتی لازم را برای جلوگیری از شیوع بیشتر این بیماری در ایران و جهان انجام دهد. رژیم این موضوع را نیز به یک مسئله امنیتی تبدیل کرده و سلامت هزاران انسان را به خطر انداخته است که اقدامی جنایتکارانه و ضد بشری است.
ما از جامعه جهانی مدافع حقوق بشری و نهادهای بین المللی بهداشتی درخواست می کنیم که مسئولان حکومت اسلامی ایران به طور جدی فشار بیاورند تا استانداردهای لازم را رعایت کنند و تسهیلاتی را فراهم آورند تا مردم ایران بتوانند در فضای امن تری زندگی کنند و به مبارزات خود برای دستیابی به جامعه‌ای دمکراتیک و بدون تبعیض ادامه دهند و ترتیب بازدید از زندان ها نیز مهیا گردد.
ما خواهان آزادی بدون قید و شرط تمام زندانیان سیاسی ـ عقیدتی در ایران هستیم. هم چنین در این شرایط حساس که زندان های ایران در وضعیتی بسیار غیر استاندارد قرار دارند و ازدحام زندانیان در زندان های مختلف تهران و شهرستان‌ها بیداد می‌کند و حکومت از انجام مسئولیت های خود عاجز است و بیماری کرونا می‌تواند خطرات جبران ناپذیری را در گسترش شیوع این بیماری در داخل زندان ها و در ضمن ملاقات ها ایجاد کند، مجدانه می‌خواهیم که زندانیان سیاسی و عادی هر چه زودتر و حتی شده به صورت موقت آزاد شوند، تا لااقل خودشان و خانواده‌های شان بتوانند شرایط بهتری را برای سلامتی آن‌ها فراهم کنند.
به امید روزی که در آینده ای نزدیک، ما زنان و مردان آزادی خواه و برابری طلب به همراه تمامی مردم ایران بتوانیم “۸ مارس”، روز جهانی زن را در ایرانی آزاد و در شرایطی عادلانه و برابر و فارغ از انواع تبعیض ها جشن بگیریم.
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
مارس ۲۰۲۰
امضاء:
۱ – انجمن زنان ایرانی – مونترال
۲ – انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن
۳ – انجمن ایرانیان نیویورک
۴ – انجمن جمهوری خواهان آلمان
۵ – انجمن همبستگی ایرانیان – تگزاس
۶ – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
۷ – انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ
۸ – بنیاد اسماعیل خویی
۹ – مادران پارک لاله ایران
۱۰ – حامیان مادران پارک لاله – دورتموند
۱۱ – حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۱۲ – حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۱۳ – شاخه زنان حزب آزادی و رفاه ایرانیان
۱۴ – شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا
۱۵ – شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران
۱۶ – فدراسیون اروپرس
۱۷ – کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۱۸ – کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
۱۹ – کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو
۲۰ – کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۲۱ – کمیته همبستگی برای حقوق بشر در ایران – نروژ
۲۲ – مادران صلح مونترال
۲۳ – نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۲۴ – همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – هلند
۲۵ – همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – ونکوور
۲۶ – همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – مونترال
۲۷ – همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری