واعظ مهدوی مدیرعامل اسبق سازمان بیمه خدمات درمانی در گفت‌و‌گو با روزنامه “اعتماد” چاپ تهران از افزایش نرخ دارو و افزایش قیمت خدمات بهداشتی خبر داده و می‌گوید قیمت آن‌دسته از مواد اولیه دارویی که با ارز آزاد خریداری می‌شود ۲ تا ۳ برابر افزایش خواهد یافت. وی همچنین گفته است حدود ۸ میلیون نفر از اتباع ایرانی و حدود ۳ میلیون نفر از اتباع افغانستانی فاقد هرگونه بیمه پایه هستند. به گفته وی «افزایش ۲ الی ۳ برابری قیمت دارو، این جمعیت را در بلاتکلیفی مطلق قرار خواهد داد.”
هم‌زمان وزیر بهداشت کابینه رئیسی نیز اعتراف می کند که : ” خدمات بیمه‌ای فراگیر نیست و نمی‌توانیم همه بیماری‌ها را پوشش دهیم. هزینه درمان برخی بیماری‌ها در حدی است که بیمار باید همه زندگی‌اش را بفروشد تا بتواند از پس هزینه‌ها بر بیاید.”در جامعه ای که از نگاه حاکمانش جان آدمی بی ارزش است و جایگاه نهاد های اشاعه جهل و خرافه و نیروهای سرکوب والاتر از هر نهاد و ارگان خدمات عمومی است، شرم آورتر از این چه می تواند باشد نهادی خدماتی که تأمین سلامتی و تندرستی مردم را بر عهده دارد، اعتراف کند که “بیمار باید همه زندگی‌اش را بفروشد تا بتواند از پس هزینه‌ها بر بیاید”
کمبود شدید دارو در ایران، دلالی و قاچاق در این عرصه را نیز دامن زده است. . رهبر مژدهی‌آذر، عضو هیأت مدیره انجمن داروسازان ایران، نسبت به خرید دارو از بازار ناصرخسروی تهران، به مردم هشدار داد و گفت: ” سوداگران ناصرخسرو بی‌شرمی را به حدی رسانده‌اند که تاریخ مصرف داروها را به صورت کاملا آشکار تغییر می‌دهند و در مواجهه با اعتراض بیماران، توجیه می‌کنند که تاریخ مصرف داروها تا یک سال قابل تمدید است”!
مشکل گرانی ، کم یابی و یا نایابی دارو باری سنگین است بر دوش مردم . داروهای غیر موثر و یا داروهائی که تاریخ مصرف آنها تمام شده است یکی دیگر از مشکلات بیماران در ایران است .حکومت اسلامی بحران در عرصه دارو را با تحریم های امریکا گره زده تا بی لیاقتی و ناتوانی خود را در تامین داروی موثر و سالم برای بیماران و مراکز درمانی و بهداشتی ایران را لاپوشانی کند . اما در واقع مافیای تجارت دارو در دست خود حکومت و نهادهای نظامی و یا شرکت های وابسته به آنان است و آنچه برای آنها در اولویت است سود میلیاردی تجارت دارو می باشد .
بیمارانی که بیمه کامل تامین اجتماعی ندارند و یا بیماری‌های ویژه ای دارند که مجبور هستند بطور روزمره داروهای خاص را مصرف کنند از گرانی و کم یابی دارو بیش از هر چیزی رنج می برند .در میان اقشار کم درآمد جامعه افزایش سوء تغذیه، شیوع انواع بیماری ها و میزان مرگ و میرهای زودرس، روز به روز بیشتر می شود. افزایش قیمت داروها سرعت این پروسه را بیشتر و بیشتر می کند.
در حال حاضر مطابق برآوردهای سازمان بهداشت جهانی در ایران بین ٦٠ تا ۷۰ درصد هزینه های درمانی به وسیله خود مردم پرداخت می شود. در حالیکه متوسط این رقم در جهان کمتر از 30 درصد است.
در بخش بزرگی از جهان تامین داروی سالم ، ارزان و بخشا مجانی ، حداقل برای کودکان ، معلولین ، بیماری‌های خاص و بازنشستگان جزو وظایف اولیه حکومتها است اما در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی سلامتی و رفاه مردم برای جانیان حاکم هیچ ارزشی ندارد و حتی داروی مورد نیاز بیماران را به امکانی برای غارت و سودجویی مردم بدل کرده اند .
اگر کارگران بخش وسیعی از جهان توانسته اند با مبارزات خود بورژوازی حاکم را ناچار سازند تا خود را در قبال تأمین بهداشت و سلامت جامعه مسئول بدانند، کارگران و زحمتکشان ایران نیز می توانند با اتکا به اتحاد و مبارزه متشکل و سازمانیافته خود، خواست بهداشت و درمان رایگان را به این رژیم تحمیل کنند تا بخشی از دستمزدهای پرداخت نشده کارگران و سهمی از ثروت های غارت شده مردم را به شکل خدمات درمانی و بهداشتی به آنان برگرداند.
هیچ کسی نباید بخاطر در دسترس نبودن دارو و خدمات پزشکی و درمانی زجر مضاعف بکشد. تأمین بهداشت و سلامت و خدمات درمانی حق مسلم همه شهروندان این مملکت است.
این سرنوشت محتوم انسان نیست که به آسانی نانش و درمانش و جانش را گروگان بگیرند و از بی دارویی بمیرد. انسان امروز سزاوار یک زندگی انسانی و شایسته است. برای تأمین چنین زندگی شایسته ای باید مبارزه کرد.