روش حکومت های مستبد و دیکتاتور برای بقای حاکمیت خود و ترس از انقلاب هموارە سازش و مماشات در بیرون و تشدید سرکوب و خفقان در داخل است. حکومت اسلامی نیز بر همین منوال وقتی کە فضای سرکوب را در داخل شدید میکند، راە عقب نشینی‌های تدریجی در خارج را هموار میکند. اما چرا تدریجی؟ بە این دلیل کە جامعە را مقهور اقتدار پوشالی خود نگە دارد. در این شکی نیست کە خیزش انقلابی ژینا پایەهای حاکمییت جمهوری اسلامی را به‌لرزە در آورد. در این رابطە همین بس کە روزنامه اصولگرای جمهوری اسلامی، در شمارە 23 اسفند در سرمقاله‌ای با عنوان “یکی بر سر شاخ، بُن می‌برید” وضعیت موجود را عامل فروپاشی و براندازی رژیم جمهوری اسلامی، البتە به دست خود دانست. این روزنامە‌ی وابستە بە رأس حاکمیت، فراموش کردە کە اربابانشان هموارە “پیشرفتها و توسعە‌های نظام را بە رخ میکشیدند”. اما واقعیات، بسیار سرسختر از آن است کە بتوان آنرا در لفاظی‌های بی‌مایە پنهان نگە‌داشت. واقعیت هم، چیزی جز این نیست. آنان فهمیدەاند کە این جنبش سر ایستادن ندارد و این زمینە‌ی همە تحولات و بندبازی‌های حاکمیت را شکل میدهد. آنان خطر سرنگونی را تا اعماق وجود خود حس کرد ەاند و ظاهراً بە این نتیجە رسیدەاند کە راهی نیست غیر از اینکە با روش شناختە شدە‌ی خود، در داخل بگیرند و بکشند و عربدە بکشند، اما حال کە دریافتەاند كه غرب نیز طرحی برای ساقط کردنشان در دستور ندارد، مسیر سازش با آنان و عقب نشینی را البتە بتدریج دنبال کنند.
چند مورد از این عقب نشینی تدریجی در همین مدت کوتاە مسئلە را بیشتر روشن میکند. کوتاه آمدن در برابر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از ترس احیای شش قطعنامه شورای امنیت کە آنرا “اقدام هنرمندانە نظام برای جلوگیری از صدور این قطعنامە ها نام گذاشتەاند”!. تجدید روابط دیپلماتیک با عربستان سعودی کە روزنامە “آرمان امروز” از عربستان بە عنوان میزبان آشتی‌کُنان خلیج فارس نام میبرد. روزنامە اقتصاد سرآمد سرمقالە ٢٣ اسفند خود را بە مطلبی با عنوان “وقت رقابت گذشت و فصل مُوَدَت رسید”، اختصاص دادە است . در رسانەها از مصر بە عنوان مقصد بعدی تنش زدایی بزرگ منطقەای صحبت میشود. در همین رابطە روزنامە ستارە صبح، ٢٤ اسفند چنین تیتر زدە است کە “عادی سازی روابط ایران با کشورهای منطقە بە احیای برجام کمک میکند”. در همین رابطە سخنگوی وزارت خارجە در نشست خبری خود کە در رسانەها انعکاس یافتە است اعلام کرد، “تبادل زندانیان و سایر مسائل از طریق واسطەها در جریان است” ، بە این ترتیب بازگشت به تعهدات برجامی و عقب نشینی از سیاست‌های تعرض‌طلبانه منطقه‌ایی از جملە شرکت در کنفرانس صلح با کشورهای عربی منطقه، البتە با مهمانی بزرگ چین در سال ٢٠٢٣، همگی از این سیاست استخراج میشود. گذشتە از این موارد شاهد تجدیدنظر در سیاست اوکراینی (توقف فروش پهپاد و موشک به روسیه) و غیره را شاهدیم.
اما در مقابل مردم، اژەای از آزاد شدن بیش از ٨٢ هزار زندانی خبر داد، تا توان و ظرفیت بالای سرکوب دستگاهی کە او بر مسندش است در آستانە نوروز و جنب و جوش مردم برای تداوم جنبش خود را بە رخ بکشد. در همین مدت همزمان با عقب نشینی ها، شمار دیگری از فعالین سیاسی را بە بند کشیدند، اعدام ها را ادامه دادند. بیشرمانە مدارس دخترانە در شهرهای مختلف را مسموم کردند، نمایشات بی مایەای از توان نظامی و سرکوب خود را براە انداختەاند. مسئلە خیلی ساده است،حکومتیان دیگر زورشان نمی‌رسد. همە جا کفگیر بە تە دیگ خوردە است. میدانند کە راە دیگری ندارند تصمیم گرفتەاند بتدریج عقب بنشینند و بە نقشە و نظم موجود سرمایە در منطقە گردن بگذارند تا بلکە بتوانند در این نظم راە نجاتی یابند. اما اینکار باید تدریجی باشد کە صدایش در نیاید و مردم آنرا بە حساب انقلاب خود، اعتراض و مبارزە خود نگذارند. غافل از اینکە خیزش انقلابی پس از چهل و چهار سال تجربە اندوختە است، بە قیمت درد و رنج فراوان دریافت کە این رژیم اصلاح شدنی نیست و راهی غیر از بە زیر کشیدنش هم متصور نیست.
اگر جمهوری اسلامی بتواند در هماهنگی با نظم موجود بخشی از اپوزسیون را کە بە پشتیبانی و همراهی دولتهای غربی دلبستە است پشت‌شان را خالی کند، با زنان و جوانان این کشور، با کارگران و مردم زحمتکش کە بە نیروی خود آنگاە کە فریاد میزدند “بترسید، بترسید ما همە باهم هستم ” چکار خواهد کرد؟
انقلابی کە در راە است و سرنگونی جمهوری اسلامی را هر روزە فریاد میزند، نمیتوان متوقف کرد. نو چاره‌ای ندارد جز اینکه جایگزین کهنه شود. باید گفت همانگونە زایمانی کە در راه است، درد دارد اما نمیتوان جلوی آن را گرفت. انقلاب زن زندگی آزادی نیروی قدرتمند زایندگی است که هیچ چیز جلودارش نیست. خواهی نخواهی، دیر یا زود، می‌آید به رغم همه این دست‌وپازدنهای حافظان نظم کهن متولد خواهد شد.