نقش جمهوری اسلامی در تخریب محیط زیست
بخش دوم و پایانی
جمهوری اسلامی بدلایل متعدد به عنوان یکی از تخریب کنندگان بدنام زیست بوم در جهان شناخته شده است. این رژیم مستبد نه تنها خود مسبب تخریب محیط زیست ایران است، بلکه با مدافعان مدنی دفاع از محیط زیست نیز به چشم دشمن نگاه می کند.
رژیم اسلامی با دستکاری اکوسیستم دریاچه ارومیه، این بزرگترین دریاچه شور جهان را به طرف نابودی سوق داده است. در همین راستا میشود به خشک شدن عامدانه تالاب هورالعظیم توسط سپاه اشاره کرد تا از ذخایر نفت و گاز بزرگ آن سود جوید. طوفان ریزگردها حاصل این جنایت برای مردم چند استان می باشد. شهرهای بزرگ ایران مانند تهران، اصفهان، مشهد، اهواز و سنندج با آلودگی شدید هوا مواجه هستند. خودروهای فرسوده، سوخت‌های نامرغوب و مازوت سوزی و صنایع آلاینده از دلایل اصلی این مشکل هستند. این رژیم سبب شده تا ایران بالاترین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در خاورمیانه را داشته باشد. حکومت اسلامی و سپاه پاسدارانش با درست کردن سدهای غیرلازم، میدان دادن به سوءاستفاده وسیع از آبهای زیرزمینی و روزمینی در کشاورزی با تصور دسترسی به خودکفائی، خشک کردن رودها، تالاب ها و قنات ها، کمبود آب و خشک سالی را تشدید نموده اند. سپاه پاسداران با هدف کسب درآمد در شمال و سوزاندن جنگل های کردستان به بهانه امنیتی بخش زیادی از درختان قیمتی جنگل های ارزشمند زاگرس و حتی درختان چند هزار ساله در شمال را نابود کرده است. نابودی تنوعات زیست محیطی، آلودگی هوا، خاک و آب از دیگر جرائم زیست محیطی رژیم می باشند.
برخورد فاجعه آمیز جمهوری اسلامی به محیط زیست و نیز پایمال کردن حق تشکل سبب شده که گروهای ناراضی بسیاری خود را به عنوان فعال محیط زیست سازمان دهند. رژیم به طرز وحشیانه ای با اینگونه فعالین برخورد کرده است. ماموران سپاه دکتر کیکاووس سید امامی را زیر شکنجه کشتند زیرا با تیمش در منطقه عملیات های مشکوک، گیاهانی یافته بود که احتمال وجود عملیات هسته ای در منطقه را نشان میداد. مزدوران اطلاعات بدلیل ترس از آنگونه عملیات ها و مهمتر از آن، خود سازماندهی ناراضیانِ مبارز عملاً فعالیت های دفاع از زیست بوم را جرم به حساب می آورند. این مورد اخیر در فعالیت های اطلاعات سپاه و اداره اطلاعات به بهترین وجه در کردستان دیده شده است. در کردستان دو نیرو در عرصه نابودی و یا دفاع از زیست بوم در مقابل هم ایستاده اند:
رژیم اسلامی یک سوی جنگ بر سر محیط زیست در کردستان است. این رژیم از بدو روی کار آمدن آگاهانه و با برنامه در صدد تخریب محیط زیست کردستان بوده است. آتش زدن جنگلها، مین گذاری در مناطق مرزی، توپ و خمپاره باران کوهستانها و مراتع، هدر دادن آب و منابع طبیعی، استخراج بی رویه معادن، منتقل کردن زباله های سمی به حومه شهرها و حتی آلوده کردن رودخانه ها، کشیدن جاده های نظامی به بالای کوهها و تپه ها، تنها چند نمونه از تلاش‌های بدون وقفه حکومت اسلامی در ضربه زدن و نابودی محیط زیست کردستان بوده است.
در جبهه مقابل رژیم اسلامی، جنبش قوی و رو به گسترش دفاع از محیط زیست کردستان است . شکلگیری دهها نهاد و تشکل دفاع از محیط زیست، مخالفت با شکار و دفاع از حقوق حیوانات، تشکیل کلاسهای آموزشی برای ضرورت دفاع از محیط زیست، درختکاری و جلوگیری از جنگل زدایی، با دست خالی و با کمترین امکانات ممکن به خاموش کردن آتش جنگلها پرداختن، فعالیتی روتین و روزمره در کردستان است. افراد فداکار و جان برکفی چون شریف باجور و همراهانش پاسداران چنین فرهنگی در جامعه کردستان بودند.
دفاع از محیط زیست در کردستان در پیوندی تنگاتنگ با دیگر عرصه های مبارزه علیه حکومت اسلامی قرار دارد. حق تشکیل تجمع و تشکل اولین خواست فعالین محیط زیست کردستان است. شرکت وسیع زنان در این جنبش عملا به خواست برابری زن و مرد و لغو تبعیض جنسیتی پیوند می‌خورد . فعالیت محیط زیستی اساسا جنبشی آموزشی است و به آگاه کردن مردم به ضرورت دفاع از محیط زیست و دفاع از حقوق حیوانات مربوط می شود. فعالین محیط زیست کردستان از جمله پیشقراولان جنبش های مدنی و اجتماعی در کردستان هستند و برای دفاع از محیط زیست سالم با زندان و مرگ روبرو بوده اند . کردستان محل تلاش هزاران فعال پرشور دفاع از محیط زیست است که در سخت ترین شرایط بر پرنسیپ های انسانی و جهانشمول پافشاری می کنند . هزاران فعال زن و مرد مدافع محیط زیست کردستان شبانه روز برای پیشگیری از آلوده شدن بیشتر محیط زیست، تلاش می کنند و در همانحال در هر فاجعه طبیعی و یا عمدی چون زلزله، آتش گرفتن جنگلها، سیل، آلوده شدن رودخانه ها و دریاچه ها، اولین کسانی هستند که با کمترین امکانات برای نجات و کمک به انسان‌ها و دیگر جانداران، در محل حادثه حاضر می شوند.