گلناز گل محمدی
روز یکشنبه هشتم ماه مارس، روز جهانی زن است. این روز تاریخی به همه زنان و مردان آزاده جهان فرخنده باد. زنان ایران بیش از چهل است است با یکی از هارترین و مرتجع ترین رژیم های ضد زن در جهان، در شرایطی سخت و نابرابر دست و پنجه نرم می کنند. سنگر های متعدد این مبارزه هرگز خالی نبوده است و رژیم اسلامی علیرغم سر سختی های ارتجاعیش ناچار از عقب نشینی بوده است. ارمغان جمهوری اسلامی چیزی جز حجاب اجباری، رواج فرهنگ مرد سالار، آپارتاید جنسیتی ، فقر، تن فروشی، اعتیاد و بیکاری نبوده است. در همه این عرصه ها زنان قربانیان ردیف اول بوده اند.
این رژیم بعد از سر کار آمدنش اولین نمایش قدرت خود را با حمله حقوق زنان و صدور فرمان حجاب اجباری آغاز کرد. این فرمان با مخالفت زنان روبرو شد و در همان سال ( یعنی سال 1357 و در روز 8 مارس ) زنان به خیابان‌ها آمدند و شعار دادند “ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم ” و به این شکل و از همان آغاز مخالفت خود با فتوای خمینی و حمله این رژیم به حقوق زنان را به نمایش گذاشتند. با ادامه حاکمیت این رژیم وضعیت زنان ایران بدتر از گذشته شد ولی زنان از مبارزه علیه این رژیم ضد زن دست نکشیدند. تا جائیکه صف متحد زنان و مردان مبارز در دیماه ۹۶ و آبان 98 پایه های سلطه این رژیم را به لرزه در آورد.
در آبان ماه همین امسال که مردم اکثر شهرهای ایران علیه گرانی بنزین به خیابان آمدند.، زنان جسور و جان بر کف در صف اول اعتراض بودند. افزایش قیمت بنزین جرقه‌ای بود تا مردم عاصی از این رژیم وجنایتهایش اعتراض خود را نشان دهند و علیه فقر، بیکاری و گرانی به خیابان‌ها بیایند. نقشی که زنان در اعتراضات آبانماه و بعد از آن از خود نشان دادن، هم به آنها اعتماد به نفس بیشتری داد و هم نشان داد که آزادی زنان در گرو آزادی کل جامعه از فقر و محرومیت و نابرابری است. وقتی به آمار جانباختکان نگاه می‌کنیم. تعداد زیادی از آنها زنان بودند زنانی که برای نان جان دادند. زنانی که دوشا دوش مردان آزادیخواه مبارز کردند. تعداد زیادی از این زنان آزادیخواه که هنوز هم آمار دقیقی از آنها در دست نیست در زندان های مخوف جمهور اسلامی زیر شکنجه قرار دارند.
اگر به اعتراضاتی که در شهرهای ایران علیه هدف گرفتن هواپیمای مسافربری اوکراینی توسط پدافند سپاه پاسداران نیز بنگریم زنان در صف اول این اعتراضات بودند .آنان با شعار مرگ بر دروغ گو تنفر خود را نشان می دادند و تعداد زیادی از آنها دانشجو بودند و بازادشت شدند و تاکنون هم هیچ خبری از سرنوشت آنها در دست نیست.
علاوه براین ما شاهد اعتراضات واعتصاب وتجمع های زیادی در اقصی نقاط ایران هستیم و زنان در این اعتراضات نقش دارند. می‌توان برای مثال به اعتصابات کارگران نیشکر هفت تپه، پرستاران، معلمان و برگزاری مراسم های ۸ مارس، روز جهانی کارگر اشاره کرد که نقش زنان آزادیخواه و برابری طلب در همه آنها پیداست و حکایت از آن دارد که در انقلاب آینده ایران نقش زنان در کنار نقش طبقه کارگر سرنوشت این جامعه را به شیوه ای انقلابی تغییر خواهد داد.
هر چند تا این رژیم ضد زن بر سرکار باشد وضعیت جامعه و موقعیت زنان در ایران همین خواهد بود و سخت تر هم می شود، اما زنان و مردان آگاه آزادیخواه تنها با مبارزه علیه این نظام زن ستیز می توانند به رهائی قطعی نزدیک شوند. ۸ مارس روز جهانی زن را به فرصت دیگری برای اعتراض علیه رژیم و طرح شعارهای برابری طلبانه مابین زنان و مردان در کلیه شئون اجتماعی تبدیل کنیم. زنده باد روز جهانی زن.