کارگران، مردم زحمتکش.
امسال در حالی به پیشواز اول ماه مه (روز جهانی کارگر ) می رویم که نظام سرمایه داری کماکان در بحران بیکاری ، گرانی و کووید 19 دست و پا می زند و برنامه ای برای این معضلات اجتماعی ندارد. نظام سرمایه داری در طول حیات خود برای بقاء اکثریت جامعه را به تباهی کشانده تا اینکه بتواند چند صباحی عمر خود را با انباشت سرمایه از دسترنج کارگران طولانی تر کند. نظام سرمایه داری بدون آنکه توانسته باشند بحران بیکاری و گرانی سرسام آور را کنترل کنند ، بحران مربوط ویروس کورنا نیز به بحرانهای او اضافه شده و ما شاهد هستیم که توان مقابله با آن را ندارد.
کشور ما نیز از تغییر و تحولات حاکم بر اقتصاد جهان بدور نمانده و تاکنون نتوانسته از بحرانی که سالهاست گریبان اقتصاد کشور را گرفته رهایی یابد و بحران کرونا و بیکاری کارگران مربوط به این ویروس به آن اضافه شده است. بیکاری و گرانی در جامعه ما همچنان بیداد میکند، سفره کارگران زیر سایه گرانی و تورم لجام گسیخته، دستمزدهای بشدت زیر خط فقر، عدم امنیت شغلی با رواج قراردادهای موقت و سفید امضاء و… به طوریکه طی سالهای اخیر تمامی برنامه های اقتصادی ارائه شده برای برون رفت از بحران ،کاملا تابعی از برنامه های ریاضتی دیکته شده از سوی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول بوده است. از قانونی کردن اخراج کارگران در قانون کار گرفته تا افزایش سن بازنشستگی به صورت پلکانی ، پرداخت دستمزد بازنشستگان به طور پلکانی و….
با وجود تعرضات جبهه سرمایه علیه معیشت طبقه کارگر، هر چند کارگران بصورت پراکنده و گاها” متحدانه و سراسری علیه بی حقوقی های اعمال شده اعتراض کرده اند. اما این اعتراضات نتوانسته آنچنان باید و شاید کارفرمایان و حامیانشان را به عقب برانند. به همین خاطر هم بوده که هر سال دولت و کارفرمایان بسته به اوضاع و احوال خودشان دستمزدها را تعیین می نمایند. طبقه کارگر در تعیین دستمزد هیچ گونه نقشی ندارد و تنها برای عریضه خالی نبودن جلسات سه جانبه گرایی است که آنها را به جلسات دعوت می کنند.
با توجه به وضعیت معیشتی کارگران و مردم محروم جامعه در این شرایط بحرانی که اکثریت کارگاه ها به بهانه کووید 19 تعطیل و کارگران آن بیکار شده اند.
ما جمع کثیری از کارگران شهر های بانه ، بوکان و سقز خواست و مطالبات آنی خود را به شرح زیر رو به سرمایه داران و دولت حامی آنها اعلام خواهیم کرد.
1 – ثبت تشکل های کارگری ، معلمان و زنان که توسط خود آنها تاسیس شده و به رسمت شناختن فعالیت آن تشکل ها در سراسر ایران.
2 – برابری کامل زن و مرد در تمام جوانب زندگی اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز و پایان دادن به خشونت علیه زنان .
3 – خشونت جنسیتی برخاسته از نابرابری جنسیتی ، باورهای فرهنگی مردسالاری که منجر می شود تا زنان به زندگی خود پایان دهند و یا به بهانه های واهی از سوی افرادی به قتل برسند.
ما کارگران خواستار پایان دادن به این پدیده هستیم و باید امران و عاملان آن به ارشد مجازات برسند.
4 – لغو کلیه احکام غیر قانونی زندان، شلاق، تبعید ، احضارو… علیه فعالین کارگری ، زنان و معلمان و آزادی کلیه زندانیان سیاسی .
5 – ممنوعیت کار کودکان، حق تحصیل رایگان برای همه کودکان از جمله کودکان اتباع خارجی و پایان دادن به افغانی ستیزی .
6- توقف اخراج و بیکارسازی ها، لغو کلیه قراردادهای موقت و سفید امضاء و پرداخت بیمه بیکاری بدون در نظر گرفتن سوابق بیمه ای به کلیه کارگران بیکار از جمله کارگران ساختمانی .
7 – دولت های حاکم باید کلیه افراد جامعه از جمله زنان خانه دار را بیمه نماید و در صورت بیکاری بیمه بیکاری به آنها پرداخت شود.
8 – ما کارگران بر این عقیده ایم که طبقه کارگر می بایست مستقیما” در تعیین سرنوشت خود دخیل باشند و ضمن اینکه هرگونه تعیین تکلیف برای کارگران از بالا را امری غیر کارگری می دانیم و ما خواستار لغو اصل سه جانبه گرایی شورای عالی کار در تعیین دستمزد کارگران هستیم.
9- تعیین دستمزد چهار میلیون و دویست هزار تومانی از سوی شورای عالی کار را تحمیل مرگ تدریجی بر میلیون ها مزدبگیر دانسته و خواهان افزایش دستمزدها متناسب با تورم موجود در جامعه هستیم.
10 – از انجا که بیکاری در سراسر جهان رو به افزایش است ، ما کارگران خواستار کاهش ساعت کار از 8 ساعت به 6 ساعت کاردر روزهستیم.
11 – ما کارگران با تمام توان از اعتراضات معلمان در سراسر ایران حمایت می کنیم و خواستار پایان دادن به دستگیری و محاکمه فعالان صنفی معلمان هستیم.
12 – جنگ های امپریالیستی و مسابقه تسلیحاتی هیچ سودی برای جامعه انسانی ندارد و ما آن را به شدت محکوم می کنیم و خواهان پایان دادن به جنگ اوکراین هستیم.