حسن رحمان پناە
اول ماه مه ، روز اتحاد بین المللی و رزم مشترک طبقە کارگر در جهان است. در این روز در گوشە و کنار جهان، دو جبهەِ متضادِ کار و سرمایه از هر زمانی بیشتر صف طبقاتی خود را به نمایش می گذارند. در این روز، در صف کار و انسانیت، نژاد، مذهب، ملیت، زبان، پرچم و تفاوت جنسیتی به کنار نهاده می شوند. رنگ پوست و چشم، خارجی بودن و بومی بودن، مرد یا زن بودن، هیچکدام نه تحقیر و نه برتری محسوب نمی شوند. صف انسانیت همراه با پرچم های سرخ و مشت های گرە کردە و با شعار وحدت آفرینِ “کارگران جهان متحد شوید” کە چراغ راهنمای کارگران آگاە و کمونیست ها در نبرد طبقاتی برای آزادی و رهایی است، رژه می روند. در این روز، طبقه کارگر در کشورهای مختلف جهان، خواست ها و مطالبات طبقاتی، صنفی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خود را کە مطالبات اکثریت جامعە است، از جمله ضدیت با نظام ضد انسانی سرمایه داری، لغو کار مزدی و استثمار انسان توسط انسان، برابری جنسیتی، ضدیت با میلیتاریسم و جنگ و کشتار روزانه انسان ها، ضدیت با کار کودکان و کودک آزاری، ضدیت با تبعیض جنسیتی، نژادی، ملی و مذهبی، مخالفت با تخریب روزانه محیط زیست، دفاع از آزادی عقیدە، بیان، اندیشە، تشکیلات و …. را در اجتماعات خود فریاد می زند و آنها را مدون می سازند. در این روز پرولتاریای انقلابی و آگاه ، بعنوان گورکنانِ نظام سرمایەداری نوید جهان دیگری می دهند، جهانِ سوسیالیزم و حکومت کارگران. جهانی کە تحت کنترل اکثریت تولیدکنندگانِ آن ادارە شود نه اقلیت مفتخور و استثمارگر کنونی.
در مقابلِ این صفِ سرشار از انسانیت و برابری طلبی، بورژوازی نیز با قوانین و نهادهای اجرایی، قضایی و قانونگذاری، با پلیس و دستگاەهای سرکوبگر و امنیتی، با پاپ و کلیسا، با آخوند و روضه خوان و فریبکاران حرفەای، با کنیسه و خاخام، با پلیس و اسب و سگ های آموزش دیده، با زندان ، شکنجەگر ، جلاد و دهها ابزار و امکانات دیگر سرکوب و تحمیق، در برابر کارگران و بشریت آزادیخواه که خواهان تغییر جهان کنونی و برپای دنیایی دیگر هستند، صف آرایی و چهرە کَریە خود را به نمایش می گذارد.امروز از هر زمانی بیشتر بورژوازی، جامعه بشری را به سوی پرتگاه سوق داده و می دهد. سران و روسای کشورهای امپریالیستی، جهنمی را که امروز از برکت “نئولیبرالیسم” ایجاد کردەاند، از هر زمانی دیگر تضاد طبقاتی را بیشتر آشکار و فاصلە ثروت و فقر را بیشتر تعمیق نمودە است .
سرمایەداریِ نئولیبرال و افسارگسیختە، تعرضاتش به آخرین دستاوردهای بشری و به ویژه طبقه کارگر در ابعاد جهانی را با شدت بیشتر از قرن گذشتە ادامه داد. افزایش ساعت کار و کاهش دستمزد، افزایش سن بازنشستگی، اخراج روزانه کارگران از کار دائم و تبدیل قرارداد رسمی به قرارداد موقت، استفاده بیشتر از نیروی کار کودکان کارگر با دستمزد کمتر و بسیار نازل، گسترش دامنه پدیده کودکان خیابانی، کاهش خدمات دولتی و کاستن از امکانات رفاهی و درمانی مردم، تشدید بی سابقه فرایند آلودگی و تخریب محیط زیست و افزایش خطرات جدی علیه محل زندگی کل بشریت و دیگر موجودات زندە، تقویت بنیادگرایی مذهبی، راسیسم، نژادپرستی و خارجی ستیزی، چهره کنونی نظام سرمایه داری و نئولیبرالیسمِ چند دهه اخیر را بوضوح و بیشتر از هر زمانی نشان می دهد.
علیرغم حقایق بیان شدە در مورد سرمایەداریِ نئولیبرال و زیانهای آن برای بشریت، در ١٤ ماە گذشتە، شیوع جهانی کوید١٩ کە تاکنون بیش از ١٣٥میلیون انسان بە آن آلودە و بیش ٣ میلیون و پنجاە هزار انسان را بە کام مرگ فرستادە است، از هرزمانی بیشتر ضعف و ناتوانی نظام سرمایەداری در جوابگویی بە معضلات جهانی و کشوری را آشکار کرد. بحران کرونا کماکان ادامە دارد و بیشترین تلفات جانی این ویروس در میان کشورها بر کارگران و اقشار محروم جامعە تحمیل شدە است. جدا از تلفات جانی، بیشترین زیان مادی و بیکاری از این ویروس برای کارگران و خانوادەهای آنان بودە است .در طول ٩ ماە نخست سال ٢٠٢٠ در دوران کرونا به طور متوسط، معادل ٣٣٢ میلیون شغل تمام وقت در جهان از بین رفت. مطابق آمار سازمان جهانی کار، ١۴٣ میلیون شغل در کشورهائی نابودشده که درآمد بینابینیِ پائین دارند . همچنین ١٢٨ میلیون شغل در کشورهای دارای درآمد بینابینیِ بالا و ۴٣ میلیون نیز در کشورهای ثروتمند از بین رفته است.
اما در قطب دیگر جامعە، در صف ثروتمندان و میلیاردرها کە ثروتِ تنها ٨ نفر از آنان برابر با ثروت ٣میلیارد و پانصد هزار انسان است، گزارش نهادهای جهانی حقایق دیگری را نشان می دهد.
طبق گزارش بانک “یوبی‌اس” در سوئیس “ثروت میلیاردرهای جهان در دوره اوج همه‌گیری ویروس کرونا رشد چشمگیری داشته است.” طبق این گزارش “بین ماه‌های آوریل تا ژوئیه ۲۰۲۰ دارایی اَبرپولدارهای جهان بیش از یک‌چهارم (۲۷/۵ درصد) افزایش داشته و به رکورد ۱۰/۲ تریلیون دلار رسیده است.” گزارش همچنین میگوید “میلیاردرها بیش از همه از احیای بازارهای سهام بعد از اعلام بسته‌های مشوق دولت‌ها سود کرده‌اند.”
این رکورد در حالی ثبت شده که در دوره اوج ویروس کرونا طبق گزارشات، میلیونها نفر به دلیل شیوع کرونا و تعطیل شدن کسب و کارها و اخراج دستەجمعی، شغل خود را از دست دادند و با دریافت کمک‌های ناچیز دولتی کە در بخش زیادی از کشورهای پیرامونی و استبداد زدە، چنین کمک هایی یا بسیار ناچیز و یا اصلاً وجود ندارند، امرار معاش میکنند.
آمارهای بیان شدە از نهادهای سرمایەداری در کمتر از ١٠روز باقی ماندە بە اول ماە مە روز جهانی کارگر ، حقایق جهان کنونی یعنی تلنبار شدن ثروت در دست اقلیت بسیار ناچیزِ ١ درصدی و انباشتە شدن فقر بر دوش ٩٩درصد از ساکنین کرە زمین را نشان می دهد. در چنین شرایطی روز جهانی کارگر امسال، روز کیفرخواست این طبقە جهانی علیە کلیت نظام استثمارگر و ضد انسانی سرمایەداری است. اگر گستردەگی ویروس کرونا و رعایت سلامت و بهداشت جامعە، اجازە حضور میلیونی کارگران در هر پنج قارە جهان را نمی دهد، اما طبقە کارگر از هر فرصت و امکانی برای محاکمە سرمایەدارن و دولت های آنها، طرح خواست و مطالبات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، بهداشتی و درمانی خود استفادە خواهد کرد . امروز ازهر زمانی بیشتر گندیدگی سرمایەدای، بن بست آن و بە نابودی کشاندن انسان و طبیعت توسط این نظام دیدە می شود. بار دیگر و در اول ماە، پرولتاریای جهانی با شعار نفی بربریتِ سرمایەداری و ایجاد جامعە آزاد و برابر سوسیالیستی، عزم انقلابی و جهانی خود برای بە گورسپردن این نظام را نشان خواهد داد.
اول ماه مه و کارگران در ایران
طبقه کارگر ایران امسال در شرایطی بە استقبال اول ماە مە روز جهانی کارگر می رود کە در یکی از سخترین شرایط کار ، زندگی ، حیات سیاسی ، اجتماعی ، بهداشتی و درمانی خود و خانوادە بە سر می برد. استبداد سیاسی و مذهبی ، حامی و تعمیق کنندە ستم طبقاتی بر گردە کارگران ایران و مردم محروم این کشور طی ٤٢ سال حیات رژیم اسلامی بودە است. طی ١٤ماە گذشتە و با شیوع و گسترش ویروس کرونا کە مسئولیت مستقیم آن بر عهدە دولتمردان حکومت اسلامی است ، بیشترین قربانیان کوید١٩ در میان کارگران و اقشار محروم و ضعیف جامعە بودە کە کمترین پوشش و بستر امنیتی نداشتەاند . طبقه کارگر و مردم ستمدیدە ایران در دوران حیات جمهوری اسلامی اگاهانە و هدفمند از ابزارهای موثر مبارزاتی خود، از جملە تشکل حزبی و سازمانهای مستقل کارگری (مستقل از دولت و کارفرما) ، حق تجمع، اعتراض ، اعتصاب ، ابرازعقیده و بیان محروم نگە داشتە شدە است. عدم وجود چنین ابزارهای مبارزاتی در دست کارگران، به معنای خلع سلاح آنان در نبردی سخت و سنگر بە سنگر با دشمنی تا دندان مسلح و بی رحم است که به چیزی جز تسلیم و بردگی مطلق کارگران رضایت نمی دهد. آنچه امروز طبقه کارگر ایران از سر می گذراند مرگ تحمیلی ، تدریجی و فرسایشی خود و اعضای خانواده اش است. دولت و سرمایه داران ایران ضمن اشراف بر این حقیقت، به این میزان از شرایط دردناک بردگی علیە کارگران هنوز راضی نیستند، بلکه روز به روز فشارهای خود علیه این طبقه را افزایش می دهند تا سود بیشتری کسب نمایند. طبقە سرمایەدار ایران و دولت حامی آن کە کمیتە اجرایی و بازوی مسلح این طبقە است، به خوبی اگاه هستند کە ثروت آنان محصول استثمار شدید و فقر کارگران، و فقر کارگران، سرچشمه ازدیاد ثروت روزانه آنان است. سیاست دولت و سرمایه داران در اعمال بی حقوقی روزانه علیه طبقه کارگر در اقداماتی از قبیل اخراج روزانه و دستەجمعی آنان از کار و تعطیلی مراکز تولیدی و وجود ارتش عظیم بیکاران، عدم پرداخت به موقع دستمزدها، لغو قراردادهای دائمی و انعقاد قرارداد موقت و سفید امضا ، عدم رعایت قانون کار ضد کارگری دولت و کوشش برای تغییرات بیشتر در آن به نفع کارفرمایان کە در دورە ریاست جمهوری احمدی نژاد مجددآ از سرگرفتە شد و در حکومت روحانی پیگیری گردید، خارج کردن کارگاههای با کمتر از ١٠کارگر از پوشش قانون کار رژیم، فقدان بیمه بیکاری و عدم تامین امنیت شغلی و درمانی، وجود میلیونها بیکار بعنوان ارتش ذخیرە نیروی کار ارزان و تهدیدی دائمی علیە کارگران شاغل، افزایش دیگر معضلات اجتماعی همچون اعتیاد، فقر، تن فروشی ، کار کودکان، قتل و نظایر آن، که در گام اول قربانیان آن در صفوف طبقه کارگر و قشرهای محروم و ستمکش جامعه شکار می شوند، از دیگر عوارض نظام فاسد سرمایه داری و دولت اسلامی مدافع آن در ایران امروز است.
در چنین شرایط سخت و اسفناکی ، سال گذشتە، سال گسترش و همە گیری ویروس کرونا ، سال مرگ و میر و الودە شدن کارگران و محرومان جامعە بە این ویروس ، همزمان با سال دستمزد ناچیز یک میلیون ٩١٠هزار تومان با کمبود نیازمندیهای خوراکی ، درمانی و بهداشتی بود . دستمزد یک ماە کارگران ایران در سال ١٣٩٩ کمتر از ١٠٠ دلار بود کە بە گزارش دفترمطالعات اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس “نرخ فقر در کشور ما به حدود ۳۵ درصد رسیده است. یعنی ۳۵ درصد مردم زیر خط فقر قرار دارند”.البتە این آمار حکومتی با درصد بالای از دروغ و بیان غیرواقعی از زندگی زیر خط فقر کە اکنون بیشتر از ٦٠درصد برآورد می شود و تورم لجام گسیختە همراە است. در چنین شرایطی و باتوجە بە عدم چشم انداز بهبود در وضعیت اقتصاد و سخت تر شدن زندگی در سال کنونی ، حق دست کارگران توسط دولت و کارفرما و بدون حضور نمایندگان واقعی کارگران در سال ١٤٠٠ با ٣برابر کمتر از نرخ تورم و تامین یک زندگی معمولی کە بیش از ١٢ میلیون تومان در ماە است، تعیین گردید. بنا بە گزارش روزنامە و سایت “اقصاد نیوز” حق دست کارگران ” ٢ میلیون و ٦٥٥ هزار تومان مشخص شده است. این عدد با احتساب مواردی مانند حق مسکن ،بن کارگری و پایه سنوات به رقم ٣ میلیون و ٧٠٥ هزار تومان می رسد .به بیان دیگر حداقل دریافتی یک کارگر تازه استخدام شده در سال آینده ماهیانه ٣ میلیون و ٧٠٥ هزار تومان است. چنانچه فرد دارای یک فرزند و یکسال سابقه کار باشد ،حداقل حقوق دریافتی ماهیانه او به 4 میلیون و ١١١ هزار تومان می رسد” .
طی سال گذشتە کرونا بە فرصت برای رژیم و سرمایەداران در تقابل و کاهش اعتراضات و مبارزات کارگری و تودەای از جملە در تقابل با تعیین دستمزد سال جاری تبدیل شد . همزمان تلفات سنگین جانی و انسانی را بر کارگران و محرومان جامعە تحمیل کرد . شیوع این اپیدمی در کنار نبود نهاد و تشکلات مبارزاتی و رزمندە کارگری مانع تجمعات گستردە کارگران و اقشار ناراضی در کف کارخانە و خیابان گردید . اگرچە کرونا در همراهی با طبقە سرمایەدار و دولت حامی آن، بیشترین ستم و اجحافات را بر طبقە کارگر تحمیل نمود ، اما این طبقە نیز تسلیم نشدە و به اعتراض و مبارزات خود ادامه دادە است. طی سال گذشتە نیز هر روز و هر ماه شاهد دهها حرکت و اقدام جمعی و گروهی کارگران در محیط کار ، در جلو کارخانه ، در برابر نهادهای تصمیم گیری رژیم از جملە ادارە کار ، مجلس و … بودەایم . زندەترین حرکات موجود در جامعە، حرکت و اقدامات کارگری طی سال گذشتە و چند سال قبل تر بودە کە سیر سعودی این مبارزات در رسانەهای دولتی نیز علارغم میل آنان منعکس شدە است. تجمعات کارگران در هفت تپە، فولاد اهواز، پتروشیمی ها، کارگران قراردادی در صنعت نفت ، تجمعات سازمانیافتە و سراسری معلمان و اعتراض و تجمع سازمانیافتە ، پیگیر و مداوم بازنشستگان ، بە امر واقع مبارزات جاری تبدیل شدە است .
لازم و ضروری است کە طبقە کارگر ایران در دادخواهی خود در اول ماە مە امسال، خواست تامین فوری واکسین ضد کرونا بطور رایگان و با استاندار جهانی و همگانی ، همراە با خواست و مطالبە (حق تشکل بدون دخالت دولت و سرمایەداران) ،حق تحصن ، اعتصاب و تظاهرات و افزایش دستمزد بالاتر از ١٢ میلیون تومان را در راس هر خواست و مطالبە خود و نمایندەگانش در ابعاد محلی و سراسری قرار دهد.
ادامە دارد.
نیمە دوم آوریل ٢٠٢١