بنا بر گزارش‌های انتشار یافته، نیروهای امنیتی رژیم روز یک‌شنبه 9 مرداد ماه به خانه ده‌ها شهروند بهایی در نقاط مختلف ایران یورش بردند و ضمن تفتیش و ضبط وسایل شخصی این شهروندان، شماری از آنها را نیز بازداشت کردند.
در ادامه تشدید فشارها و بازداشت بهائيان در ایران، بامداد روز سه‌شنبه بیش از ۲۰۰ تن از ماموران امنیتی، انتظامی و جهاد کشاورزی با ورود به روستای روشنکوه در نزدیکی ساری، در استان مازندران، اقدام به تخریب خانه‌های روستاییان بهایی کردند. وزارت اطلاعات ایران با تأیید خبر بازداشت شماری از بهائیان آنها را به جاسوسی متهم کرده است. جامعه بهائیان با تکذیب اتهام جاسوسی گفته حکومت برای افزایش فشار بر آنها دروغ پردازی و پرونده سازی می کند .
آئین بهائی جزو ادیان رسمی کشور نیست. از اینرو دانش آموزانی که بگویند پیرو دین بهائی هستند، از مدرسه اخراج می شوند. در فرم هائی که برای پذیرش در دانشگاهها پر می کنند، اگر اظهار کنند که بهائی هستند، رسماً پذیرفته نمی شوند و اگر به سئوال مربوط به باور مذهبی خود جواب ندهند، باز به بهانه «نقض پرونده» رد خواهند شد. اما مشکلات بهائیان تنها به مسئله تحصیل فرزندانشان محدود نمی شود.
از فردای روی کار آمدن جمهوری اسلامی ایران بهائیان، کمونیست ها، مردم کردستان و زنان زیر فشار و سرکوب حکومت اسلامی قرار گرفتند و دشنمی آشکار این رژیم در کنار سرکوب هر دگراندیش و صدای مخالفی، این چهار بخش جامعه ایران به پرچم و دلیل وجودی و بقای رژیم تبدیل شد.
حکومت اسلامی با هر آنچه پیشرو، مترقی، انسانی، مدرن و ارزشی جهانشمول دارد مخالف است و سر ستیز دارد، از موزیک و هنر تا سینما و تئاتر ، از آزادی بیان تا نشر آزاد کتاب و نشریات، از حضور صدای مخالف و فعالیت احزاب سیاسی و کارگری تا تشکلات مدنی، از حقوق حیوانات تا حفظ محیط زیست. هیچ ارگان و یا نهاد مستقلی نبوده است که با سرکوب و زندان و با شکنجه و اعدام فعالین اصلی آنها روبرو نشده باشد. اما برخورد با بهائیان از جنس و شیوه ای بمراتب رذیلانه تر و ارتجاعی تر بوده است.
رژیم اسلامی برای نابودی فیزیکی بهائیان بدون وقفه تلاش کرده است. دین و اعتقادات بخشی از مردم را غیر قابل قبول دانستن، زن و مرد بهائی، جوان و پیر و حتی کودکان آنها را به زندان انداختن، خانه و دارائی آنها را مصادره کردن، جوانان بهائی را از تحصیل در دانشگاه محروم کردن، اماکن مقدس آنها را خراب کردن، محل دفن و قبرهای بهائیان را از بقیه مردم جدا کردن و بطور مرتب سنگ قبرها را شکستن، غیر قابل استخدام کردن بهائیان و اخراج آنها از هر کار حکومتی و خصوصی، ناچار کردن آنها به مهاجرت، پیوسته در رسانه ها و مراسم های مذهبی علیه آنها پاپوش و پرونده سازی کردن، همه اینها نمونه هائی از نسل کشی و جنوساید بهائیان در ایران تحت حکومت اسلامی است.
آنچه حکومت اسلامی در مقابله با مردم صلح طلب و بی دفاع بهائی انجام می‌دهد همان سیاست آلمان نازی و دیگر فاشیست های قرن گذشته است که در مورد یهودی ها، کولی ها و سوسیالیستها بکار گرفتند. همان سیاست خلافت اسلامی عراق و شام یا داعش است که در مورد کردهای ایزدی در شنگال انجام دادند.
دفاع و پشتیبانی از مردم بهائی در مقابل سیاست فاشیستی و نسل کشی حکومت اسلامی، دفاع از حقوق بشر، دفاع از آزادی دین و بی دینی، دفاع از جدایی دین از دولت است. زنان، اقلیت های ملی و مذهبی، توده های فقیر و محروم، نیروهای چپ و مردمی در هم سرنوشتی و مبارزه مشترک علیه بربریت اسلامی رژیم ایران می توانند از مردم بهائی و از هر بخش دیگر جامعه که مورد تهدید و سرکوب است دفاع کنند. جدایی دین از دولت، نبودن دین رسمی، جدایی دین و مذهب از آموزش و پرورش، آزادی دین و مهم تر آزادی بی دینی و نداشتن هیچ دین و مذهبی، قطع کامل هرگونه کمک مالی و دولتی به نهادها و دستگاه مذهب و مالیات گرفتن از منابع دارایی و تجاری نهادهای مذهبی، شرط لازم جلوگیری از فجایعی است که علیه مردم بهایی و دیگر اقلیت های مذهبی و ملی در جریان است. لازم است از همین امروز و متاسفانه با یک تاخیر چند دهه ای با تمام امکانات موجود و بدون هیچ اگر و امایی از مردم بهائی در مقابل رژیم اسلامی ایران دفاع کنیم. سکوت و نظاره گری به قیمت نسل کشی بهائیان تمام خواهد شد و فردا در مقابل تاریخ و نسل های آینده چیزی جز شرمساری عاید مردمی که در مقابل جنایات علیه بهائیان سکوت کردند بدست نخواهد آمد.
یکی از افتخارات مردم شریف کردستان هم زیستی مسالمت آمیز همه ادیان و مذاهب و از جمله حضور و تحمل بهائیان بوده و هست. کردستان هنوز تنها و یا معدود منطقه ای است که بهائیان از سوی مردم با آغوش باز پذیرفته شده و دین امر خصوصی مردم تلقی گردیده است .
بهائیان و پیروان و معتقدین هر دین و مذهبی، هر باور و اعتقادی باید بتوانند در آزادی و امنیت زندگی کنند و جان و مال آنها از هرگونه تعرض حکومتی و یا خشونت دسته های اراذل و اوباش مذهبی و غیر مذهبی در امان باشند. تعرض و خشونت علیه بهائیان لازم است سریعاً خاتمه یابد و بهائیان بتوانند در امنیت و آزادی کار و زندگی کنند .
لازم است خواهان بازستاندن خانه و اموال بهائیان از سوی حکومت و دستگاه مذهبی بود و خواستار محاکمه همه کسان و نهادهای بود که علیه بهائیان نفرت پراکنی می کنند.