برگی از تاريخ تقدیم به خانواده: رفیق جان باخته کاک فؤاد و همرزمانش.
برگرفته از خبرنامه کومه له.
شمس الدین امانتی. چهارشنبه ۸ شهریور ۱۰۴۲
مراسم بزرگداشت دومین سالگرد شهادت کاکٔ فؤاد و دیگر شهدای شهر مریوان، در بوکان.
هم میهنان مبارز!
طی یورش جمهوری اسلامی به کُردستان تعدادی از رفقا سازمان ما به شهادت رسیدند:
در تاریخ ۳ / ۶ / ۵۸، احمد پیرخضری، حسین پیرخضری، امین مصطفی سلطانی، حسین مصطفی سلطانی، جلال نسیمی، فایق عزیزی، علی داستانی، بهمن اخضری، احمد قادری زاده و در روز نهم شهریور ۵۸ رفیق فؤاد.
طی اولین و دومین سالگرد شهادت این رفقا، عملیاتی صورت گرفته كه در حقیقت بیاد همه این شهدا بوده است. بهمین مناسبت در روز نهم شهریور دومین سالگرد شهادت کاک فؤاد مراسمی با حضور عدهٔ کثیری از مردم بوکان بنا به دعوت کومه له در این شهر برپا شد و طی آن یکی از مسئولین کومه له ضمن تجلیل از کاک فؤاد و دیگر شهیدان سوم شهریور مریوان، در ادامه سخنانش به بررسی مختصری از اوضاع سیاسی کنونی پرداخت كه ما بخشهایی از سخنان او را در اینجا نقل مینماییم:
«در تاريخ لحظاتی وجود دارد كه در سرنوشت مردم نقشی تعیین کننده بازی می کند، لحظات کنونی که ما در آن بسر میبریم از آن نوع لحظات سرنوشت ساز است.
همهٔ شما میدانید رژیم جمهوری اسلامی، با تمام توان خود به انقلابیون و توده های مبارز مردم یورش آورده و دستگیری و اعدام دسته جمعی آنها را ادامه میدهند. این جنایت بعلاوهٔ بحران شدید اقتصادی كه رژیم مسبب آن است هر روز بیشتر بر نفرت و انزجار توده ها از این رژیم جلاد می افزاید.
هر چند اکنون این نفرت و کینه به مبارزه ای سریع و گسترده و انقلابی از طرف کارگران و دیگر توده های مردم بر علیه رژیم مبدل نشده ولی بدون تردید در آینده ای نه چندان دور تبدیل خواهد شد. یکی از عكس العملهايي كه در برابر رژیم قرار دارد – گذشته از جنبش مقاومت خلق کُرد ترور مقامات بالای رژیم است، در چنین وضعیتی بسته به اینکه توده های مردم چه حرکات سیاسی از خود نشان دهند نتیجهٔ آن از دو حال خارج نخواهد بود:
یا در بالا تغییراتی در رژیم پدید خواهد آمد و یا توده های مردم با روی آوردن به انقلاب، مبارزه و قیام، رژیم را از پایین سرنگون خواهند نمود.
در حالت اول دارو دسته ای از مرتجعین و استعمارگران خواهند رفت و دارودسته ای از همان قماش به جایشان خواهند آمد و همچنان نسبت به مردم دیکتاتوری، سرکوب و ستم اعمال خواهند نمود.
اکنون، هم سرمایه داران و هم کارگران و زحمتکشان خواهان آن هستند كه رژیم جمهوری اسلامی کنار رود، اما کنار رفتن رژیم بخش کوچکی از مسئله انقلاب است مهم این است که چه نیرویی جای این رژیم را میگیرد؟ اگر باز هم دسته ای دیگر از سرمایه داران حکومت را بدست گیرند باز هم به همان کاری که رژیم جمهوری اسلامی در برابر نهادهای سرکوبگر شاه انجام داد، دست خواهند زد. سردمداران رژیم جمهوری اسلامی تحت این عنوان كه ارتش، شهربانی و ….. اسلامی شده اند، از ادامه انقلاب و مسلح شدن همگانی و حاکمیت دموکراتیک مردم جلوگیری نمودند.
این بار نیز دستهٔ دیگری از نمایندگان سرمایه داری تحت عنوانی دیگر نهادهای نظامی و اداری، رژیم کنونی را كه حافظ استثمار و دیکتاتوری بوده و باری گران بر دوش مردم هستند همچنان حفظ خواهند نمود. بنابراین به نظر ما اکنون باید خود مردم، خود کارگران و خود دهقانان و توده ها و خلقها ی ستمدیدهٔ ایران به میدان بیایند، متشکل شوند، شوراها و ارگانهای انتخابی و دموکراتیک خود را بوجود آورند.
برای کسب و حفظ دموکراسی، برای دفاع از حقوق خود و برای ادامهٔ انقلاب بجای نهادهای نظامی و اداری سرکوبگر و ارتجاعی کنونی، ارتشی همگانی و شوراهایی با اداره آزادانه خود توده های زحمتکش انتخاب شده باشند، برای ادارهٔ امور ایجاد نمایند.
ارتشی و دولتی انقلابی پدید آورند كه مقامات آن را هر آن بتوان با اراده و خواست اکثریت مردم در صورت سؤ استفاده از مقام و تخلف از انجام صحیح و انقلابی وظیفه خود از مقام خویش عزل نمایند.
مردم نباید تماشاچی این امر باشند كه در بالا چه می گذرد، بلکه بر عكس خودشان باید بکوشند دولتی انقلابی ایجاد نمایند كه از اراده و مبارزهٔ انقلابی خود آنها ناشی شده باشد، بعلاوه نباید دنباله رو جریاناتی سازشكار گردند كه در پی اصلاح رژیم جمهوری اسلامی و زدوبند با آن باشند و ثمره مبارزات توده های زحمتکش را به امپریالیستها و طبقهٔ سرمایه دار بفروشند.
توده های خلق کُرد برای حفاظت و گسترش دستاوردهای انقلابی و دموکراتیک خود، برای حاکمیت بر سرنوشت خویش اکنون باید هرچه بیشتر مسلح شوند و برای این کار من از شما دعوت میکنم که: بدور پرچم دموکراتیسم پیگیر کومه له گرد آیید تا همدوش با پیشمرگان کومه له ضربات هرچه بیشتر بر رژیم ضد انقلابی وارد آوریم.
ما خواهان این هستیم كه همهٔ توده های ستمدیده به میدان مبارزه بیایند، خود حاکمیت را بدست گیرند و اجازه ندهند كه دیگر هیچگاه کسی بر آنها زور و ستم روا دارد، ما می خواهیم نیروی مسلحی که از دل مبارزات توده های مردم بیرون آمده و در خدمت آنها باشد جانشین نیروهای سرکوبگر شود.
امیدوارم تا شهریور آینده جنبشی نیرومندتر و دموکراسی سریعتر داشته باشیم. پیروز باشید.»
گرامی باد یاد کاک فؤاد و همرزمانش.