تقدیم به خانواده: کارگر جان باخته محسن شکاری، در اعتراضات اخیر.
برگرفته از«خبرنامه کومه له.»
شمس الدین امانتی. ۱۲ / ۱۲ / ۲۰۲۲
نبرد را باید تا پیروزی کامل ادامه داد.
کردستان غرق در آتش و خون و شور و مبارزه بود. جنبش مقاومت هر روز پیروزیهای بیشتری نصیب خود میکرد. پیشمرگان، نیروهای رژیم را مورد تعرضات پی در پی خود قرار داده و آنها را از بسیاری مواضعشان وادار به عقب نشینی کردند.
پاسگاه و پایگاه های ارتش، پاسداران و جاشها یکی پس از دیگری سقوط کرده و بدست پیشمرگان تسخیر می گشتند. توده های مبارز شهری نیز به اعتراضات، تظاهرات و تحصن های وسیعی دست زده و عرصه را بر نیروهای سرکوبگر تنگ کرده بودند.
پس از اینکه مواضع دشمن در بیرون شهرها یکی پس ازدیگری سقوط کردند، جنگ با نیروهای رژیم به داخل شهرها کشیده شد طی چند روز نبرد سخت، ارتش و پاسداران از شهر بوکان رانده شدند در این مدت مردم مبارز این شهر با تمام امکانات آن پیشمرگان را یاری می دادند.
در مهاباد ضربات سختی بر مزدوران وارد آمد و پیشمرگان چندین تانک و نفربر رزمی را در خیابانهای شهر به آتش کشیدن، قرارگاههای دشمن را درهم کوبیدند و آنها را به داخل پادگان به عقب راندند.
پیشمرگان پس از خلع سلاح نیروهای سرکوبگر وارد شهرک ربط شدند و دشمن از ترس پیشمرگان افراد و تجهیزات خود را از شهر بیرون بردند. ضربات وارده بر نیروهای رژیم و پیروزی پی در پی پیشمرگان و پشتیبانی وسیع توده های مردم مبارز شهر و روستاها از آنان، سرکوبگران را ضعیف تر و زبون تر ساخت به طوری که پس از تصرف شهرهای بوکان و مهاباد به هنگام ورود پیشمرگان، نیروهای رژیم در سایر شهرها به داخل پادگان ها و پایگاه های خود خزیده و یارای هیچگونه مقاومتی را نداشتند، رژیم بناچار مزورانه به آتش بس تن داد زیرا پس از ضربات سختی که خورده بود، ادامه جنگ به معنی نابودیش بود.
در روز سوم آذرماه ۵۸ پیشمرگان کومه له وارد شهر سنندج شدند، مردم مبارز شهر به محض اطلاع به استقبال فرزندان انقلابی خود شتافتند و عده زیادی به کوچه و خیابانها آمدند و تا پاسی از شب به شادی و سرور پرداختند. عده ای نیز همراه با پیشمرگان در خیابانهای شهر به تظاهرات پرداختند و پشتیبانی خود را از آنان اعلام کردند، در حالی که پیشمرگان را گلباران میکردند عده ای نیز از فرط خوشحالی اشک شوق می ریختند.
در روز چهارم آذرماه ۵۸ در میان استقبال پر شور و بی نظیر توده های مبارز پیشمرگان کومه له وارد شهر مریوان شدند، با ورود پیشمرگان جو ترور و خفقان در شهرها کردستان شکسته شد و فضایی دموکراتیک بر آنها حاکم گردید.
توده های مردم که تا آن زمان تحت فشار و سرکوب مزدوران رژیم بودند، بار دیگر احساس آزادی و سربلندی می کردند. شور و شوق و فعالیت سراسر شهر را فراگرفت و توده های مبارز در اداره امور و ایجاد ارگانهای دموکراتیک و انقلابی فعالانه می کوشیدند.
پس از این پیروزی، خفقان شدیدی که رژیم با حمله ۲۸ مرداد ۵۸ به کردستان، در سایر نقاط ایران برقرار کرده بود تا حدود زیادی در هم شکسته شد. روزنامه ها و نشریات انقلابی و مترقی که تا آن زمان برای هر کسی که همراهش بود مجازاتهای سنگینی در پی داشت بار دیگر آزاد شدند و در دسترس مردم تهران و سایر شهرها قرار گرفتند و زمینه برای فعالیتهای سیاسی تا اندازه ای آماده شد و اعدامها و وحشیگریهای رژیم کاهش یافت.
اما این فضا دیری نپایید و رژیم جمهوری اسلامی در بهار سال ۵۹ وحشیانه تر از پیش با هجوم مجدد به شهر ها و روستاهای کردستان به جنایات و قتل عام هایی دست زد که در تاریخ معاصر ایران، بی سابقه بود.
ولی بازهم رژیم اشتباه کرد و خود را در آتشی از مقاومت انقلابی گرفتار ساخت که مرگش را به دنبال خواهد داشت.
در شرایط کنونی رژیم جمهوری اسلامی، به وحشیگری هایش ادامه داده و به اعدام مبارزان و انقلابیون می پردازد، رژیم خفقان شدیدی را در سراسر ایران برقرار کرده و به سرکوب مبارزات حق طلبانه خلق کرد همچنان ادامه میدهد. فقر و فلاکت شدیدی را دامنگیر توده ها کرده و در قتل، جنایت و کشتن از رژیم پهلوی پیشی گرفته است.
بنابراین تا زمانیکه جزیی حیاتی از این رژیم جلاد باقی مانده باشد، نصیب توده های زحمتکش و ستمدیده ایران جز فقر و بدبختی و عقب ماندگی چیز دیگری نخواهد بود.
این رژیم باید سرنگون گردد. کارگران و زحمتکشان و دیگر توده های ستمدیده همانطور که با قیام سراسری خود رژیم شاه را سرنگون کردند برای کسب آزادی راهی جز روی آوردن دوباره به مبارزه ای انقلابی و متحد برای سرنگونی رژیم را ندارند، آنها اینبار نباید اجازه دهند، مرتجعین و سازشکاران ثمرات جانبازیهای آنان را غصب کنند. بلکه باید با روی آوردن به مبارزه ای همگانی در جهت ایجاد شوراهای انقلابی کارگری و دیگر شوراها و ارگانهای منتخب خویش، برای کسب حاکمیت گام برداشت.
خلق کرد به همراه پیشمرگان فداکار کومه له، برای بدست آوردن حق تعیین سرنوشت خویش همچنان به مقاومت در برابر رژیم ارتجاعی و سرکوبگر حاکم بر ایران ادامه میدهد. کارگران و زحمتکشان و دیگر توده های شهر ها و روستاهای کردستان با پیوستن هر چه بیشتر به صفوف پیشمرگان کومه له، سازماندهی هسته های مقاومت در شهرها و روستاها، ایجاد بنکه های زحمتکشان در روستا، اعتراضات توده ای در شهر ها و …. . بیش از پیش عرصه را بر مرتجعین و مزدوران رژیم اسلامی تنگ خواهند کرد.
بیایید با درس گرفتن از تجربیات گذشته، این بار همچون آبان ماه سال ۵۸، که از به زانو در آوردن کامل رژیم صرف نظر کردیم، بلکه پیگیرتر، آگاهانه تر و سرسختانه تر از پیش با مبارزه ای بی امان این رژیم ضد انقلابی را در گورستانی که چنگیز و هیتلر این هم مسلکان خمینی و دیگر سران رژیم جمهوری اسلامی را در خود جای داده است، دفن کنیم.